Eftir Írisi Erlingsdóttur fjölmiðlafræðing:

Nýlega sá ég sjálfa mig í verkefni sem bandarískur læknanemi sagðist hafa fengið til mismunagreiningar og deildi á Twitter: „Móðir kemur með 15 ára gamla dóttur sína til læknis. Hún hefur áhyggjur af því að dóttir hennar þroskist ekki eðlilega. ’Sjúklingurinn’ spilar fótbolta, klæðir sig í hefðbundin strákaföt og neitar að vera í kjólum. Að sögn kennara dótturinnar vill hún nota karlkyns fornöfn í skólanum. Blæðingar stúlkunnar eru reglulegar og hún er að öðru leyti heilbrigð. Líkamsskoðunin er eðlileg. Hvert er næsta skrefið í meðferð þessa sjúklings?” 

Vesalings læknaneminn valdi „vísa til sálfræðings/geðlæknis.” En það var „rangt. „Rétta” svarið var að „staðfesta” stúlkuna og að vísa móður og dóttur á hin ýmsu stafrófssúpusamtök. Ég var yngri en þessi „sjúklingur,” kannski 10 eða 11 ára, þegar ég vildi vera „Georg,” því ég var mikill aðdáandi Fimm bókanna eftir Enid Blyton og ég vildi vera eins og Georg, ein af söguhetjunum. Það hvarflaði aldrei að mér eða foreldrum mínum að ég væri hinsegin eða „kynsegin” og í minni bernsku töldu hvorki skólar né foreldrar að ímyndanir barna væru veruleiki og foreldrar mínir gerðu…ekki neitt.

Sem betur fer. Í dag hefði ég getað endað upp eins og „Leó” sem greint er frá í sænsku heimildarmyndinni Transkrakkar (sem ég skil ekki að RÚV skuli ekki vera búið að sýna). 

Myndin byrjar á „slæmum fréttum” sem foreldrar Leós hafa fengið varðandi Leó, yngsta barn þeirra. Leó er hættur að vaxa. Hann á erfitt með að standa og hefur stöðuga verki í öllum líkamanum. 

Leó var 11 ára þegar hún sagði foreldrum sínum að  hún vildi vera strákur og þau fóru með hana á Karolinska Háskólasjúkrahúsið í Stokkhólmi. Þar var foreldrunum sagt að „því fyrr sem Leó byrjar á kynþroskabælandi lyfjum, því betra,” þrátt fyrir að engin rök eða rannsóknir séu að baki þessara meðferða sem Leó og fleiri ungmenni  fengu á Karolinska. Það eru í raun „alvarlegar aukaverkanir” af kynþroskabælandi lyfjum og hormónum og 1. maí, 2021 bannaði Karolinska sjúkrahúsið allar meðferðir kynþroskabælanda lyfja og hormóna á börnum undir 15 ára aldri. Einn sérfræðinganna í heimildamyndinni segir að “við vitum í raun ekki hve lengi er óhætt að gefa kynþroskabælandi lyf…en tvö ár er kannski verjandi’”.

Leó hefur verið á lyfjunum á fjögur ár og heilsa Leós síversnar. Fjölskylda Leós fær engar upplýsingar um skaðsemi þeirra. „Hann var betri í smátíma [eftir að hann hóf meðferð] en svo versnaði andleg heilsa hans…Hann reyndi nokkrum sinnum að svipta sig lífi ... og hann var ekki mjög gamall. Við gátum ekki skilið hvers vegna, við héldum að honum myndi batna [á hormónunum]. Allir sögðu hvað við værum hugrakkir foreldrar...Við héldum að við værum að gera rétt.”

Leó er nú 15 ára og á erfitt með gang og að standa. Leó kvartar um stöðuga verki í öxlum, baki og mjöðmum. Það er vegna þess að lyfin sem Leó fékk á Karolinska koma í veg fyrir eðlileg efnaskipti og upptöku steinefna sem eru nauðsynleg fyrir heilbrigðan vöxt og styrk beinagrindarinnar. Leó er miklu lægri en jafnaldrar hans og mun ekki vaxa meir. Segulómun og röntgen myndir sýna ennfremur skaða í hryggjarliðum Leós og beinþynningu. 

“Heilbrigð beinagrind Leós hefur verið eyðilögð vegna þessa lyfs.” Natalie, móðir Leós.

Sjaldan er rætt við sjúklinga og fjölskyldur um þýðingu þess að undirgangast „læknis”meðferðir byggðar á gögnum og rannsóknum sem eru af „mjög lágum gæðum“. Einkunnin „mjög lág gæði“ merkir að neikvæð áhrif meðferðarinnar eru nokkuð örugg. Til dæmis valda kynþroskabælandi lyfja- og hormónameðferðir ófrjósemi, beinþynningu, heilabólgu og aukinni hættu á hjartasjúkdómum. Aðgerðir til að fjarlægja brjóst og kynfæri eru að sjálfsögðu varanlegar. Óvissa er um aðrar heilsufarsáhættur, en „niðurstöður rannsókna um afleiðingar þessara meðferða eru skelfilegar.”

24 ára stúlka eftir “kynbreytiaðgerð. Brjóstiln hafa verið fjarlægð og “rúllutertu”gervilimur gerður úr handlegg stúlkunnar saumaður á kynbeinið. ” r/Transgender_Surgeries

Svona lítur handleggurinn út eftir að holdið er fjarlægt til að búa til gervilim.

Við andmælendur Transhugmyndafræðinnar, erum oft spurð hvernig við nennum – og þorum – að standa í þessari baráttu. Svarið er augljóst. Við erum mæður Transkynslóðarinnar sem TRAlíbanar vilja senda í (eitur)lyfjagjafir, ófrjósemisaðgerðir og limlestingar á læknastofur Transensteins, Frankensteins & Mengele. Við getum bara lagt upp laupana ef við ekki berjumst fyrir börnunum okkar, sannleikanum og  raunveruleikanum. 

Börnin okkar, hvernig sem þau vilja „einkenna” sig, eru fullkomin. Við gefum börnunum okkar ekki TransHeróín, þó þau segi að allir hinir krakkarnir séu á því. Sama hvort dópsalarnir eru ráðherrar, þingmenn, læknar eða TRAlíbanar á Netinu .Og okkur er alveg sama þó börnin okkar kalli okkur „transfóba” og „hatara“ og öllum illum nöfnum. „Já, elskan. Farðu að læra.”

Einn besti vinur minn, Scott Newgent (transman) sem undirgekkst kynbreytiaðgerð fyrir 5 árum og er örkumla síðan hefur varið lífi sínu í að berjast gegn kynbreytiaðgerðum á ungmennum. Scott, sem á þrjú börn, segir „nei” eitt mikilvægasta orð foreldraorðaforðans. „Við notum það allt of sjaldan,” segir Scott.

Scott Newgent (Kellie King) er heimsfrægur fyrir baráttu sína gegn kynbreytiaðgerðum á ungmennum.

Ég á þrjú börn og barnabarn sem tók sín fyrstu skref fyrir fjórum mánuðum. Guð hjálpi þeim sem telur einhverju minna afkvæma trú um að þau geti aðeins verið „sín réttu sjálf” ef þau taka inn hormónadjöflasýrur og láta limlesta og afmynda sína fullkomnu líkama.