Nú um helgina ætlar hópur lesbískra kvenna að efna til göngu í Leeds á Bretlandi og er hún skipulögð af samtökunum Lesbian Strength Collective. Hópur transaktívista og Antífa í Leeds hyggst þó mæta til að mótmæla þeim og trufla göngu þeirra. Sá hópur lítur svo á að lesbíurnar séu transfóbískar af því þær viðurkenna ekki að karlar sem skilgreina sig sem konur og laðast kynferðislega að konum geti talist lesbíur.

Líffræðin skiptir sem sagt ekki máli í þeirra huga - aðeins hugarástandið. Lesbíunum finnst hins vegar að þeirra hugarástand eigi að hafa rétt á sér. Þær séu samkynhneigðar konur, hafi hvorki pung né typpi og laðist ekki að þeim sem séu þannig skapaðir.

Í yfirlýsingu til Post Millennial frá Lesbian Strength Collective segir: „Þetta eru kynbundnar ofsóknir ... Það er ráðist á okkur af því að við erum konur og alfarið samkynhneigðar. Þeir hafa túlkað kynvitund okkar sem transfóbíska og því má spyrja hvort  trans-hugmyndafræðin sé hómofóbísk?  ... Transaktívistar birtust á fyrstu Lesbian Strength göngunni 2019, eltu okkur eftir götum Leeds og ásökuðu okkur um hatur ásamt því að þeir kröfðust þess að við bæðum karla velkomna í hópinn. Hið pólitíska loftslag hefur hitnað mjög síðan og ofbeldi beitt á götusamkomum í Bretlandi og í BNA. En þeir gátu ekki stöðvað okkur í að hittast þá og þeir munu ekki stöðva okkur núna. Samkomur lesbía einkennast af gleði og jákvæðri orku - karlar munu aldrei geta skilið þá tilfinningu."

Breska baráttukonan, róttæki feministinn (og lesbían) Julie Bindel lýsir hinu nýja pólitíska landslagi í nýlegri grein í Spectator. Hún hefur barist fyrir réttindum kvenna allt frá því á áttunda áratugnum og var ein þeirra fáu sem höfðu hugrekki til að mótmæla tilvist „grooming" gengjanna bresku á þeim tíma sem þau þóttu hugarburður rasista.

Hún segir frá því að hópur lesbía, Get the L out UK, hafi reynt að taka þátt í gleðigöngu í Wales nýverið en að lögreglan hafi vísað þeim burt. Í stað þess að ræða við þá er æptu ókvæðisorð að þeim þá hafi lögreglan valið þá leið. Julie segir frá því að fyrsta gleðigangan sem hún tók þátt í hafi verið Lesbian Strength, 1981. Flestar  lesbíur sem hafi tekið þátt í stofnun samtaka samkynhneigðra á áttunda áratugnum hafi fengið nóg af kynjamisrétti þar - þeim hefði verið ætlað að hella upp á te og þjóna körlunum, rétt eins og þær væru gagnkynhneigðar.

Hún segir að er hún kom út úr skápnum sem lesbía á 8. áratugnum hafi viðkvæðið verið að „leiðrétta" mætti kynhneigð lesbía með samförum og hafi hún því fylgst með því með hryllingi hvernig ráðist sé á lesbíur nútímans fyrir að hafna körlum sem segjast vera konur sem rekkjunautum. Greininni lýkur Julie á orðunum: „frá mínum bæjardyrum séð eru konurnar í Get the L Out besta dæmið um konur sem neita að láta undan kröfum karla. Að vera lesbía í kvenfjandsamlegu samfélagi er fjandi erfitt. Transaktívistarnir ættu að vita það núorðið að okkur lessunum verður ekki snúið."