Fornleifafræðingar hafa uppgötvað námu þar sem steinar voru höggnir út til að malbika götur hinnar fornu Jerúsalem á dögum Jesú Krists.

Steinarnir voru smíðaðir til að byggja fornan pílagrímsveg, 2.000 ára gamlan stigastíg þar sem sagt er að Jesús og lærisveinar hans hafi haldið sig til.

Í Biblíunni kemur fram að Jesús læknaði blindan mann á göngustígnum, sem leiddi einnig að hinu forna musteri Gyðinga þar sem Jesús hefði beðið.

Staðurinn fannst í suðausturhlið Jerúsalem og nær um 37.600 ferfet, sem gerir það að einni stærstu og merkustu námu sem fundist hefur í Jerúsalem.

Fornminjastofnun Ísraels fann fjölmarga byggingarsteina á staðnum, sem passa við þá sem fundust á öðrum uppgreftri stað tveggja mílna fjarlægð, sem heitir Pilgrimage Road, eða Pilgrim's Road.

Rannsakendur komust að því að vegurinn, sem eitt sinn tengdi Davíðsborg við musteri gyðinga, var með malbikunarhellum sem voru sömu stærð og þykkar og þær á byggingarsvæðinu.

Þeir greindu frá því að steinhellurnar á báðum stöðum væru einnig með sömu merkingum frá því að skera skurði í kringum bergið og draga það úr jörðu.

„Það er eðlilegt að gera ráð fyrir, með tilhlýðilega varúð, að að minnsta kosti sumir af byggingarsteinunum sem teknir voru út hér hafi verið ætlaðir til að nota sem gangstéttarhellur fyrir götur Jerúsalem á því tímabili,“ sögðu fornleifafræðingar IAA, þau Michael Chernin og Lara Shilov.

„Það kemur svo í ljós að hellusteinar þessarar götu eru nákvæmlega jafn stórir og þykkir og hafa sömu jarðfræðilegu einkenni og steinhellurnar sem voru teknar úr námunni sem nú er verið að afhjúpa í Har Hotzvim.“

Þegar það hefur verið grafið að fullu verður almenningi veitt aðgang að svæðinu þar sem hægt verðu að skoða göngustíginn.

„Í hinum forna heimi var mikið af tækni til að móta steina og sérstakar kerrur sem voru hannaðar til að bera þá. Gamla borgin er ekki svo langt frá,“ sagði Chernin við The Times of Israel.

Á þeim tíma voru steinar venjulega mótaðir með því að nota vatnsknúnar sagir sem byggðar voru úr hjólakerfi sem voru síðan fluttar frá einum stað til annars á rúllandi trékerrum sem dregnir voru af hestum eða úlfaldum.

Flestir steinarnir mældust um átta fet á lengd og fjórir fet á breidd og voru líklega notaðir til að reisa stórkostlegar framkvæmdir á seint síðara musteristímabilinu sem hófst á valdatíma Heródesar konungs á árunum 37-4 f.Kr., að sögn vísindamannanna.

Götur, opinberar byggingar, hallir og víggirðingar voru byggðar þar til borgin var lögð undir sig og eyðilögð af rómverska hershöfðingjanum Titus árið 70 e.Kr., en þá telja vísindamennirnir að náman hafi verið yfirgefin.

DailyMail greinir frá.