Páll Vilhjálmsson skrifar:
Landakrafa Bandaríkjanna á hendur Dönum, að Grænland fari undir bandarískt forræði, veldur köldu stríði milli Bandaríkjanna annars vegr og hins vegar Dana og Evrópusambandsins. Mette Frederiksen forsætisráðherra Dana sækir liðstyrk í höfuðborgir Evrópu. Macron Frakklandsforseti býðst til að senda franska hermenn til Grænlands.
Grænlandsdeilan er grafalvarleg fyrir Ísland. Allur flutningur á búnaði, og mögulega herliði, ESB til Grænlands fer yfir hafið í kringum Ísland. Ekki er lengur fræðilegur möguleiki, heldur raunverulegur, að Ísland verði bitbein stórveldahagsmuna, Bandaríkjanna og ESB-Evrópu.
Til að bæta gráu ofan á svart sitja Íslendingar uppi með ríkisstjórn sem vinnur leynt og ljóst að því að gera Ísland að ESB-ríki. Fátt er hættulegra smáþjóð en að verða leiksoppur í hráskinnaleik stórvelda. Það veit á grimm innanlandsátök þar sem útlend öfl koma sér upp innlendum skjólstæðinum og beita fyrir vagn sinn.
Eina von smáþjóðar er samstaða um skynsamlega stefnu er tekur mið af ríkjandi valdahlutföllum stórvelda. Á Norður-Atlantshafi eru Bandaríkin risi en ESB-Evrópa dvergur með nýlendukryppu. Við eigum ekki undir nokkrum kringumstæðum að gefa Brussel færi á að seilast hér til áhrifa. En einmitt það höfum við þegar gert.
Ríkisstjórn Kristrúnar lítur svo á að Ísland sé með gilda umsókn í Brussel um aðild að Evrópusambandinu. Í stjórnarsáttmála er kveðið á um þjóðaratkvæðagreiðslu um ESB. Eins og betlikerlingar fóru bæði Kristrún forsætis og Þorgerður Katrín utanríkis í pílagrímsför til Brussel og létu það verða sitt fyrsta verk í embætti. ESB-daðrið gefur stórveldum í vígahug tilefni til að koma ár sinni betur fyrir borð. Stórveldin tvö, Bandaríkin og ESB-Evrópa, eru án nokkurs vafa með í bígerð áætlanir um Ísland.
Ísland fór undir bandarískt áhrifasvæði snemma í seinna stríði. Bretar, sem hertóku Ísland vorið 1940 til að hindra að landið færi undir Þjóðverja, líkt og Danmörk og Noregur, gáfu frá sér landvinninginn ári síðar er bandarískt herlið tók við landvörn hér á landi. Með fáheyrðu dómgreindarleysi gefa ráðherrar til kynna endurskoðun á íslenskum varnar- og öryggismálum.
Kvenkynið í stjórnarráðinu skilur ekki alþjóðapólitík. Smáríki, sem reyna að gera sig gildandi í stórveldapólitík, komast alltaf að því fullkeyptu. Garðabæjarstelpan og Hafnarfjarðarundrið vita ekki hvað við er að eiga. Haldi þær áfram á markaðri vegferð leiða þær óhamingju og eymd yfir þjóðina. Þær rjúfa samstöðu sem verið hefur í áratugi um öryggi íslenska ríkisins.
Til að afstýra stórslysi verður ríkisstjórnin að gera tvennt. Í fyrsta lagi að lýsa yfir gömul og dragúldin umsókn Íslands um ESB-aðild, sem er frá 2009, sé dauð og ómerk. Í öðru lagi afturkalla ESB-atkvæðagreiðsluna og lýsa yfir að viðsjár á norðurslóðum gefi ekki tilefni til að endurskoða varnar- og öryggisstefnu Íslands sem er eldri en íslenska lýðveldið.
Ef kvenkynið á æðstu stöðum kveikir ekki strax á perunni og grípur til ráðstafana sem lágmarka líkur að Ísland verði bitbein Bandaríkjanna og ESB-Evrópu er aðeins eitt til ráða. Að koma sitjandi ríkisstjórn frá völdum með öllum tiltækum ráðum.