Jón Magnússon skrifar:

Hörmulegt slys varð í íshelli við Breiðamerkurjökul. Allt að 190 manns með sín tæki og tól komu að björgunaraðgerðum á fólki sem talið var ranglega hafa grafist undir íshellum. Það kom í ljós þegar björgunarsveitarfólk hafði á annan sólarhring meira en minna handvirkt komið ísnum í burtu. 

Skipuleggjandi ferðarinnar taldi að það hefðu verið tveimur fleiri í hópnum en raunverulega voru. Þess vegna lögðu á annað hundrað björgunarsveitarmenn og lögregla sig í hættu að ástæðulausu.

Í minni sveit var það talið grundvallaratriði að hver sem fór með hóp hefði á hreinu hvað væru margir í hópnum. Með mikilvirku námi leiðsögumanna mætti öllum vera ljóst að þetta væri ótvíræð skylda leiðsögumanna auk þess sem það leiðir af almennu hyggjuviti. 

Það kom  því á óvart þegar lögregla, talsmenn ferðaþjónustu o.fl. skyldu tala um að það þyrfti að hafa víðtækara "regluverk" um svona hluti. Helst á þeim að skilja, að setja ætti sérstök lög um það sem hingað til hefur verið talið augljóst öllum.

Nýir tímar kalla á nýja siði og að sjálfsögðu þarf að kalla eftir því að ríkið geri eitthvað og kenna því um að lagaramminn hafi ekki verið nægjanlega skír jafnvel í málum þar sem öllum er ljóst hvað gera skal. Hvílík endemi. Er ekki best að þeir beri sökina sem sökina eiga í stað þess að bullukollast með að það vanti eitthvað regluverk, sem vantar sko heldur betur ekki.

Hver skyldi síðan borga fyrir vanræksluna? Og á hvaða leið er þjóð, sem ímyndar sér að komi eitthvað fyrir þá sé það ríkinu að kenna?