Klaus Schwab stofnaði World Economic Forum (WEF) árið 1971 undir nafninu European Management Forum, með það að markmiði að leiða saman evrópska viðskiptaleiðtoga til að ræða viðskiptaáætlanir og stjórnunarreglur. Árið 1987 var nafninu breytt í World Economic Forum, sem endurspeglar víðtækari alþjóðlega dagskrá. Snemma á áttunda áratugnum jókst heimsvitund um umhverfismál. Fyrsta umhverfisráðstefna SÞ var haldin í Stokkhólmi árið 1972, undir forystu Maurice Strong, sem, þrátt fyrir umdeildan bakgrunn sinn, varð síðar þekktur sem brautryðjandi í umhverfishreyfingunni. Þessi aukna athygli hafði einnig áhrif á WEF, sem héðan í frá tók umræður um sjálfbæra þróun og auðlindastjórnun á dagskrá sína.
Hege Nordén skrifar:
Maurice Strong (1929–2015) var aðalpersóna í þróun alþjóðlegrar umhverfisstefnu og gegndi lykilhlutverki í að koma umhverfismálum á alþjóðlega dagskrá. Hann skipulagði umhverfisráðstefnur Sameinuðu þjóðanna í Stokkhólmi (1972) og Rio de Janeiro (1992) og hjálpaði til við að koma á fót Umhverfisáætlun Sameinuðu þjóðanna (UNEP). Strong er talinn umdeild persóna. Bakgrunnur hans í olíuiðnaðinum og viðskiptahættir hans (hann hætti rétt áður en fyrirtækið varð gjaldþrota) leiddi til spurninga um hugsanlega hagsmunaárekstra. Ennfremur var notkun hans á einkanetum og óformlegum fundum til að kynna umhverfisáætlunina gagnrýnd fyrir skort á gagnsæi. Strong varaði einnig við umhverfishamförum sem margir töldu að væru skelfilegar og ástæðulausar. Til dæmis sagði hann árið 1972 að heimurinn hefði 10 ár til að leysa loftslagskreppuna til að forðast hörmungar (höfum við heyrt það áður?). Skynjun hans á yfirvofandi loftslagskreppu var byggð á „óljósum“ hópi loftslagslíkana sem héldu því fram að heimurinn væri á leið í hlýnun jarðar af mannavöldum eftir að „kreppunni miklu“ var lokið. Þessi samsetning umhverfisskuldbindingar og viðskiptahagsmuna hefur leitt til gruns um að starfsemi hans þjónaði eigin fjárhagslegum hagsmunum sem hefur veikt trúverðugleika hans.
Alþjóðaefnahagsráðið byggir þannig grundvallarheimsmynd sína á hugmynd Maurice Strongs um skort og loftslagskreppuna að lokum, og kynnir sig sem stofnun sem vinnur að „betri heimi“ með lausnum á þessum áskorunum. Lausnir þeirra innihalda ekki þig og mig. WEF er ekki lýðræðislega kjörin stofnun heldur valdaskipulag þar sem ríkustu og valdamestu heims leitast við að hafa áhrif á félagslega þróun sér í hag. Þeir líta á sig sem þeir einu sem eru hæfir til að móta framtíðina - án inntaks frá þér eða mér. Frá heimsfaraldrinum til stafrænna auðkenninga, frá skyldubólusetningu til efnahagslegrar eftirlits – má líta á dagskrá WEF sem kristaltæra: Minna frelsi fyrir einstaklinginn, meira vald fyrir elítuna. Allt til að bjarga heiminum.
Heimsfaraldurinn
Fullkomin kreppa til að breyta heiminum. Klaus Schwab, stofnandi WEF, skrifaði í bók sinni COVID-19: The Great Reset að heimsfaraldurinn væri „sjaldgæft en þröngt tækifæri til að endurspegla, endurhugsa og endurstilla heiminn“[1]. Þetta má túlka sem heillavænlegast, þar sem kreppan gaf þeim tækifæri til að koma á breytingum sem þeir sjálfir telja nauðsynlegar fyrir „grænu vaktina“ en íbúar hefðu aldrei sætt sig við undir venjulegum kringumstæðum. Aðeins fjandsamlegri getum við auðveldlega freistast til að túlka það sem svo að allur heimsfaraldurinn hafi verið settur á svið með þennan tilgang í huga. Meðan á heimsfaraldrinum stóð var ótti greinilega notaður sem stjórnunartæki. Stjórnmálamenn og fjölmiðlar einbeittu sér að dauðsföllum, vírusstökkbreytingum og lokunum. Fólk var svipt grundvallarréttindum – ferðafrelsi, fundafrelsi og í sumum löndum jafnvel réttinum til að ráða yfir eigin líkama. Gagnrýnum röddum var vísað á bug sem „samsæriskenningar“ og ritskoðun var mikil.[2]
Bóluefnaiðnaðurinn
Milljarða hagnaður af ótta fólks. Á meðan fólk var þvingað í lokun og missti lífsviðurværi sitt, græddi lyfjaiðnaðurinn gífurlegar upphæðir. Samstarfsaðilar WEF – fyrirtæki eins og Pfizer og Moderna – sáu óviðjafnanlegt hagnaðartækifæri. Moderna greindi frá sölu á COVID-19 bóluefnum upp á um það bil 18,4 milljarða dala árið 2022[3]. Á sama tíma seldu æðstu stjórnendur Moderna áttu hlutabréf fyrir tæpar 30 milljónir dala eftir að hafa gefið út villandi jákvæðar fréttir um bóluefnið.[4] Á sama tíma héldu yfirvöld og fjölmiðlar áfram að kynna þá frásögn að margir skammtar væru nauðsynlegir – ekki af læknisfræðilegum ástæðum (þar sem þeir stöðvuðu hvorki sjúkdóma né smit[5] ), heldur vegna þess að það væri efnahagslega hagkvæmt fyrir valdamenn. WEF stóð með Big Pharma og WHO og beitti sér fyrir "alheimsbólusetningu" - ekki svo mikið af lýðheilsuástæðum, heldur sem hluti af stærri stefnu um eftirlit.
Stafræn skilríki og félagsleg inneign
Eftirlit í nafni „góðæris“. WEF hefur lengi verið meistari stafrænna skilríkja og heimsfaraldurinn var kjörið tækifæri til að kynna þetta. Bóluefnavegabréf voru kynnt sem „tímabundin lausn“ en mörg lönd héldu þeim langt fram yfir heimsfaraldurinn. WEF er í nánu samstarfi við ESB og WHO um stafræn skilríki sem hægt er að tengja við heilsufarsupplýsingar, bankareikninga og stafræna gjaldmiðla, kolefnisfótspor og loftslagshegðun, svo og ferðafrelsi þitt.
Þegar allt þetta kemur til alls, geta stjórnvöld og viðkomandi fyrirtæki ráðið öllum þáttum lífs þíns. Ef þú fylgir ekki reglunum getur aðgangur að þjónustu þinni verið takmarkaður – eins og við sjáum í Kína með félagslega lánakerfinu[6]. Klaus hefur sjálfur lýst því yfir að við verðum að venjast því að lifa með „gagnsæi“, sem þýðir að allar gjörðir okkar og skoðanir verða skráðar og stjórna lífi okkar. „Ef þú hefur ekkert að fela þarftu ekki að vera hræddur:“
C40 borgir og 15 mínútna borgir: Nýtt form stjórnunar. WEF hefur mikinn áhuga á að byggja upp nýtt form húsnæðisuppbyggingar fyrir okkur dauðlegu. Hugmyndin um 15 mínútna borgir er að öll þjónusta sem þú þarft - störf, matvöruverslanir, skólar og heilsugæsla - ætti að vera í innan við 15 mínútna radíus frá þar sem þú býrð. Það hljómar kannski ágætlega í orði, en í reynd mun það takmarka hreyfifrelsi þitt verulega. Þó að það takmarki auðvitað alls ekki notkun elítunnar á einkaþotum, Kobe-nautakjöti eða fínum einbýlishúsum. C40 netið, sem inniheldur stórborgir eins og Ósló og Kaupmannahöfn, hefur metnaðarfullar áætlanir um að takmarka verulega bílanotkun, draga úr kjötneyslu (helst borða tilbúið kjöt Bill Gates frá eigin rannsóknarstofum, eða skordýr) og kynna "loftslagsfjárveitingar" fyrir borgarana. [7]
Hagsmunakapítalismi
Samþjöppun valds í skjóli ábyrgðar. Klaus Schwab er eindreginn stuðningsmaður þess sem hann kallar hagsmunafjármagn. Hagsmunakapítalismi er hagfræðilegt líkan þar sem fyrirtæki eiga ekki aðeins að hámarka hagnað fyrir hluthafa heldur einnig að taka tillit til hagsmuna annarra aðila (hagsmunaaðila) eins og starfsmanna, sveitarfélaga, stjórnvalda og umhverfis. World Economic Forum hefur verið einn af leiðandi talsmönnum þessa líkans, sem þeir halda fram að muni skapa sjálfbærara og sanngjarnara hagkerfi.[8] Hins vegar mun kapítalismi hagsmunaaðila leiða til frekari samþjöppunar valds í fjölþjóðlegum fyrirtækjum og ólýðræðislegum stofnunum. Mikilvæg mótmæli er að þetta stjórnarmódel veitir stórfyrirtækjum aukin pólitísk áhrif í skjóli samfélagslegrar ábyrgðar, sem getur grafið undan lýðræðislegri stjórn og skapað „fyrirtækjaheim“[9]. Ennfremur er bent á að líkanið geti nýst til að innleiða ESG-kröfur (Environmental, Social, Governance) sem ýta litlum og meðalstórum fyrirtækjum út af markaðnum, en um leið hygla stórum fyrirtækjum með fjármagn til að laga sig að regluverkinu [10]. Þetta gæti leitt til einokunarhagkerfis þar sem hnattrænir aðilar ráða samfélagslegri þróun án vinsæls umboðs.
Mannkynssýn sem einkennist af elítisma. WEF heldur því fram að slíkar ráðstafanir séu nauðsynlegar til að bjarga jörðinni, en það eru þeir sem ákveða hvað sé viðeigandi neysla á nákvæmlega öllu fyrir þig, byggt á þeirra eigin hugmyndafræði um skort og offjölgun. Þeir búa til yfirvarp þar sem við eigum að trúa því að þeir vilji það besta fyrir mannkynið og plánetuna, en þeir líta augljóslega ekki á sig sem þjóna fólksins – þeir skynja sig sem yfirstétt sem veit best. Yuval Noah Harari, einn áhrifamesti ráðgjafi WEF, hefur sagt að menn muni í framtíðinni verða „innbrotsdýr“ og að frjáls vilji sé „liðin tíð“[11]. Hann telur að yfirstéttin geti notað tæknina til að móta hugsanir fólks og að gervigreind muni gera flesta óþarfa.
WEF
Stefnumótandi fundarstaður djúpríkisins. Djúpa ríkið vísar til óopinberrar, falinnar valdaskipulags innan stjórnmálakerfis lands, sem samanstendur af embættismönnum, leyniþjónustusamtökum, hernaðarlegum, fjárhagslegum hagsmunum og einkaaðilum sem starfa óháð eða í skugga hinnar kjörnu ríkisstjórnar. Talið er að djúpa ríkið hafi áhrif á stjórnmál og ákvarðanir á bak við tjöldin, oft á þann hátt sem gagnast elítunni frekar en almenningi. Hugtakið er sérstaklega notað í umræðum um spillingu, samþjöppun valds og falin dagskrá bæði í innlendum og alþjóðlegum stjórnmálum.
Klaus Schwab státar af því opinskátt að WEF hafi „komist í gegn ríkisstjórnir“ með því að setja fólk sitt í lykilstöður. Með „Young Global Leaders“ prógramminu sínu hafa þeir mótað stjórnmálamenn eins og Justin Trudeau, Emmanuel Macron, Jacinda Ardern og Sanna Marin – sem og okkar eigin konungsfjölskyldu, Haakon krónprins og Mette-Marit [9]. Okkar eigin ríkisstjórn á að sjálfsögðu vel fulltrúa, annað hvort með beinni aðild, þátttöku í Davos fundunum eða með því að samþykkja stefnu sem er í takt við dagskrá WEF. Hugmynd WEF um „hagsmunaaðilakapítalisma“ og „The Great Reset“ hefur náð miklum áhrifum í vestrænum ríkisstjórnum, þar sem stjórnmálamenn nota hugtök eins og „sjálfbærni“, „hagkerfi án aðgreiningar“ og „græn umskipti“ til að réttlæta víðtækar samfélagsbreytingar.
Íhaldskonan Erna Solberg hefur að sjálfsögðu setið nokkra af Davos-fundunum og lýsir yfir fyrirvaralausum stuðningi við framtíðarsýn WEF. Fyrrverandi íhaldsmaður stjórnmálamaður og iðnaðar- og viðskiptaráðherra, síðar utanríkisráðherra, Børge Brende hefur verið forseti WEF síðan 2017 og núverandi norska ríkisstjórnin fylgir sömu línum, meðal annars með stefnu sem tengist loftslagi, stafrænni væðingu og eftirliti, sem er í samræmi við markmið WEF. Eitt stærsta áhyggjuefnið er auðvitað að þessi áhrif eigi sér stað án lýðræðislegrar stjórnunar. WEF er sjálfseignarstofnun með lokaða félagaskipan sem samanstendur af stærstu fyrirtækjum og fjármálastofnunum heims. Þegar innlendir stjórnmálamenn innleiða stefnuskrá WEF í reynd vekur það upp spurningar um hverjir þeir eru í raun fulltrúar - fólkið sem kaus þá, eða alheimselítan sem stjórnar efnahagsþróun? Þetta leiðir til rýrnunar á fullveldi þjóðarinnar, þar sem stjórnmál mótast í auknum mæli af alþjóðlegum tengslanetum en ekki af kjörnum aðilum. Niðurstaðan er stefna þar sem stjórnmálamenn okkar forgangsraða alþjóðlegum fyrirtækjum og fjármálaelítunni fram yfir okkur almenna borgara, en nota frásögnina um „alheimskreppu“ sem ályktun til að innleiða sífellt meira eftirlit og reglugerðir.
Í raun og veru virkar WEF sem brú milli djúpríkisins og stofnana sem framkvæma dagskrána. Alþjóðaefnahagsráðið er þannig frjáls félagasamtök (frjáls félagasamtök) sem starfa á heimsvísu og staðsetja sig sem vettvang fyrir samvinnu almennings og einkaaðila. Klaus Schwab hefur þróað WEF í eitt af áhrifamestu félagasamtökum heims, með djúp tengsl við stjórnmál, viðskipti og fræðimenn. WEF virkar því í reynd sem valdavettvangur þar sem elítur á heimsvísu, þar á meðal þjóðhöfðingjar, milljarðamæringar og æðstu stjórnendur, ræða og móta pólitíska og efnahagslega dagskrá framtíðarinnar, með hugsanlega miklum afleiðingum fyrir einstaklingsbundið sjálfræði og fullveldi þjóðarinnar. WEF sem stofnun hefur sérstöðu vegna þess að þau veita ekki bara ráðgjöf eða aðstoð eins og mörg frjáls félagasamtök gera, heldur hanna í raun aðferðir sem eru framkvæmdar af leiðtogum heimsins. Þannig er WEF ekki hlutlaus leikari heldur virkar frekar sem tæki fyrir alþjóðlega yfirstétt með ákveðna dagskrá.
„Tæmdu mýrina“. Þegar Trump barðist fyrir loforðinu um að „tæma mýrina“ átti hann við djúpríkið, félagasamtökin, spillta stjórnmálamenn, embættismenn og valdakerfi í Washington, D.C., sem starfa óháð því hver er kjörinn forseti. Þetta felur í sér leyniþjónustustofnanir (CIA, FBI, NSA), anddyrihópa, hnattræna aðila og frjáls félagasamtök sem starfa sem framlenging á þessu valdi.
Trump er örugglega að ögra mörgum af rótgrónum valdastrúktúrum, en á sama tíma gæti hann líka hafa verið notaður sem peð í stærri leik. Rökin fyrir því að hann sé sannur andstæðingur hins djúpa ríkis eru þau að hann hafi verið á móti WHO og hnattræningjum, dregið Bandaríkin út úr WHO og hætt fjármögnun. Hann hefur skorað á SÞ og Parísarsamkomulagið og hann hefur skorað á CIA, FBI og leyniþjónustuna og kallað CIA „djúpa ríkið“. Í gegnum „Russiagate“ og réttarhöldin gegn honum um ákæru á hendur honum var hann andvígur opinskátt af FBI. Hann réðst á lyfjaiðnaðinn með því að þrýsta á um ódýrari lyf og meiri samkeppni, þótt hann hafi gefið misvísandi yfirlýsingar síðan þá. Hann hélt einnig andhnattræna ræðu á fundinum í Davos 2020.
Margir halda því líka fram að Trump sé stjórnarandstaða. Það sem bendir til þess er að hann skipaði hnattræna vingjarnlegt fólk í eigin stjórn, t.d. Mike Pompeo (fyrrum forstjóri CIA) og Jared Kushner sem hafa sterk tengsl við WEF. Hann leyfði einnig að faraldurinn væri notaður sem valdatæki, og þó að hann gagnrýndi lokunina, samþykkti hann samt „Operation Warp Speed,“ sem gaf lyfjaiðnaðinum gífurlegan kraft. Hann samþykkti einnig stórfellda efnahagslega örvunarpakka sem gerðu þá ríkustu ríkari.
Og á meðan fólk deilir um Trump halda hin raunverulegu valdakerfi áfram að starfa í bakgrunni. Trump er mjög stefnumótandi og hæfur í að stjórna fjölmiðlum, en það þýðir ekki að hann hafi fulla stjórn á heildarmyndinni. Hann er ekki klassískur alþjóðasinni en hann er heldur ekki algjör utangarðsmaður. Hann hefur ögrað valdastrúktúrum en hann hefur líka fylgt kerfinu þegar honum hentaði. Sama hver stjórnar Hvíta húsinu, djúpríkið er enn virkt í bakgrunninum. Trump gæti hafa hjálpað til við að afhjúpa mikla spillingu, en það þýðir ekki að hann geti endilega eða muni stöðva alla spillingu. Raunverulega baráttan snýst um fólkið vs. valdaelítan á heimsvísu. Svo lengi sem fólk er heltekið af Trump-hatri eða Trump-tilbeiðslu, þá lítur það oft framhjá raunverulegum mannvirkjum sem stjórna heiminum.
Hvað sem því líður er ljóst að WEF óttast áhrif hans á valdaskipulagið þar sem þeir hafa lýst því yfir að með kosningasigri Trumps hafi þeir (WEF) tapað.
Áhrif WEF verður að taka alvarlega. WEF er ekki lýðræðisleg stofnun heldur valdaskipulag sem sameinar mikilvægustu aðila í fjármálum, stjórnmálum, fjölmiðlum og tækni til að stýra þróun heimsins í samræmi við hnattræna sýn. Það stuðlar að hnattrænu stjórnunarmódeli sem setur hagsmuni valdaelítunnar fram yfir vilja almennings.
Fyrir þá sem hafa áhyggjur af fullveldi þjóðar, einstaklingsfrelsi og mótstöðu gegn tæknivaldi, er WEF veruleg ógn.
Heimildir:
https://klimarealistene.com/den-gronne-bloffen/embed/#?secret=RBUgisbi13#?secret=XeGikPmFBW
[1] Klaus Schwab, COVID-19: The Great Reset (2020)
[2] The Lancet, “Global impact of misinformation on COVID-19” (2021)
[3] Moderna, “Annual Report 2022”
[4] CNBC, “Moderna execs cash out millions in stock” (2021)
[5] CDC, “Effectiveness of COVID-19 vaccines against transmission” (2022)
[6] The Guardian, “China’s social credit system and digital surveillance” (2020)
[7] C40 Cities, “Global Mayors’ Climate Action Plan” (2023)
[8] Schwab, Stakeholder Capitalism, 2021).
[9] Bregman, Utopia for Realists, 2017
[10] Fazi, The Covid Consensus, 2023
[11] Yuval Noah Harari, Homo Deus (2016)
Denne artikkelen ble publisert av Foreningen lov og helse.