Pål Steigan skrifar:

Þann 24. febrúar 2022 réðust Rússar inn í Úkraínu eftir að hafa beðið Vesturlönd um öryggisábyrgð í marga mánuði. Innrásin var hvorki „tilefnislaus“ né „af fullum þunga“ eins og sagt er í umræðum á Vesturlöndum. En við vorum á móti innrásinni frá fyrstu stundu og höfum ekki breytt afstöðu okkar til hennar. Við vöruðum reyndar við því að þetta stríð hæfist veturinn 2014, en því miður vildi enginn hlusta á okkur. Á hinn bóginn getum við ekki fallist á lygar um stríðið og aðdraganda þess sem eru orðnar staðlaðar í vestrænum fjölmiðlum. Þeir snúa nú að veggnum og eru afhjúpaðir hver af öðrum. Það verður ekki gaman fyrir þá sem hafa bundið stjórnmálaferil sinn við að selja sitt eigið fólk fyrir þetta stríð.

Stríðið hófst ekki árið 2022 heldur árið 2014 þegar Bandaríkin hófu valdarán gegn löglega kjörnum forseta Úkraínu og hefði mátt afstýra því margfalt. En Washington og London vildu stríð, ekki vegna þess að þau trúðu því að Úkraína gæti unnið Rússland, heldur vegna þess að þau vildu skaða Rússland að hámarki. Úkraínumenn þurftu að borga fyrir það í formi hundruð þúsunda látinna og jafnvel hundruð þúsunda særðra, auk eyðilagðs hagkerfis og eyðilagts lands.

Trump hefur viðurkennt ósigur og vill binda enda á stríðið

Erfitt getur verið að spá fyrir um Donald Trump í smáatriðum vegna þess að hann dæmir, ýkir, andmælir og sendir „pillur.“ Það er hluti af taktík hans að ná athygli og vinna frumkvæðið.

En það er ekki erfitt að skilja hvað hann og stjórn hans eru að gera núna.

Ef maður les ræður JD Vance, Marco Rubio, Keith Kellogg og Pete Hegseth í samhengi kemur nokkuð skýr mynd, eins og hún blasir við okkur.

Bandaríkin vilja frið við Rússland. Trump veit að þetta er aðeins hægt að gera með því að mæta kröfum Rússa og það þýðir að Rússar munu geta haldið öllu landi í Úkraínu sem þeir hafa unnið í stríðinu – og líklegast fengið meira. Kannski mun Rússland taka alla Novorossiya, þar á meðal Odessa. Við sjáum til.

Öllum refsiaðgerðum verður aflétt og diplómatísk viðskiptasambönd verða eðlileg. Rússar munu ná aftur yfirráðum yfir „frystum fjármunum“ sínum erlendis.

Restin af Úkraínu fær ekki aðild að NATO, heldur væntanlega ESB, ef ESB hefur efni á því. Engar NATO-sveitir verða í Úkraínu. Áður en friðarsamkomulag næst verður Zelensky að láta af forsetaembættinu og efna til nýrra kosninga, ekki síst til að fá löglegan forseta til að skrifa undir uppgjöfina.

Bandaríkin munu krefjast skaðabóta. Trump hefur þegar krafist bróðurparts af jarðefnaauðlindum Úkraínu. Þetta eru líklega vísvitandi grófar ýkjur. Hann hlýtur að vita að Úkraína mun hafa tapað mörgum af þeim, en það er að leggja hæsta tilboðið með það að markmiði að vinna stóran pott. Einföld, gamaldags heimsvaldastefna.

„Evrópa" mun þurfa að borga reikninginn

„Evrópa" mun þurfa að borga reikninginn. NATO stefnir í að falla. BNA þarf ekki að fjármagna uppblásið NATO og krefjast þess að Evrópa auki útgjöld til varnarmála í 5%.

Það truflar Trump ekki. Hann veit að „Evrópa" er brotin og er ekki verðugur keppandi.

Megintilgangur þessarar stefnu er að draga úr erlendum kostnaði Bandaríkjanna, sem hefur vaxið hröðum skrefum. Bandaríkin eru að gefast upp á að vera höfðingi heimsins en eru að verða eitt af þremur stórveldum ásamt Rússlandi og Kína.

Annar megintilgangur er að reka fleyg á milli Rússlands annars vegar og Kína/BRICS hins vegar.

Það var alltaf brjálæðisverk fyrir Bandaríkin að gera bæði stórveldin tvö í Evrasíu að óvinum sínum.

Markmið að vinna komandi bardaga gegn Kína

Markmið Bandaríkjanna og Trump er að vinna komandi bardaga gegn Kína. Það er ekki hægt að gera það svo lengi sem Kína er í bandalagi við Rússland. Til að vinna Rússa er nauðsynlegt að Bandaríkin geri stórar tilslakanir gagnvart Rússlandi. Þar sem þessar ívilnanir kosta Bandaríkin ekki neitt, en eiga að greiðast af Úkraínu og Evrópu, á Trump ekki í neinum miklum vandræðum með að veita þær.

Það getur verið að við höfum rangt fyrir okkur, en þannig lítur landfræðilegt landslag út fyrir okkur á þriðja afmælisdegi Rússa.

Það eru margir steinar í sjónum áður en Trump getur siglt þessu skipi í höfn, en ef þú hunsar lygar og ýkjur sérðu að hann heldur fastri stefnu.

 Stríðið í Úkraínu vitlaus stefna

Hvenær mun Evrópa átta sig á því að þeir hafa selt smjör og fengið enga peninga? Hvenær fara þeir að gæta eigin þjóðarhagsmuna fyrst enginn annar gerir það?

Hvenær munu þeir átta sig á því að stríðið í Úkraínu er mesta vitlausa stefna sem þeir hafa farið í?

Enn sem komið er virðist námsgetan ekki vera mjög mikil.

Hið tapaða stríð í Úkraínu mun líklega kynda undir úkraínska „rýtingsþrýsta“ goðsögn með stórum hópum vel skipulagðra, bardagaþjálfaðra úkraínskra nasista sem vilja „hefna sig á svikurunum“.

Evrópubúar eiga bara sjálfum sér að þakka.