Helgi Örn Viggósson skrifar:
Risastór s-kóresk rannsókn sýnir að bólusettir einstaklingar eru mun líklegri en óbólusettir til að greinast með skerta heilastarfsemi í framhaldinu.
Núna hef ég aðeins lesið abstraktið og glæruna sem því fylgir. Tvö mikilvæg atriði er vert að hafa í huga:
- Þeir sem höfðu haft einhver skyld einkenni fyrir voru útilokaðir frá þýðinu.
- Aðeins var horft til 3ja mánuða eftir sprautuna, en heilasjúkdómar sem þessir hafa venjulega langan þróunartíma áður en að greiningu kemur, þannig að við erum kannski að tala um einhverskonar túrbó útgáfu eins og með krabbameinin.
Tölfræðin er mjög skýr og afgerandi sérstaklega hvað vitrænu skerðinguna varðar:
Fyrir Alzheimers (AD)
Stuðningshlutfallið (OR) var 1,225. Þetta þýðir að bólusettir voru um 22,5% líklegri til að fá Alzheimer en óbólusettir. P-gildið var 0,026. Í einföldu máli segir þessi tala okkur hversu viss við getum verið um að þessi niðurstaða sé ekki bara tilviljun. Almennt er p-gildi minna en 0,05 talið tölfræðilega marktækt. Svo í þessu tilfelli getum við verið nokkuð viss um að þessi munur sé raunverulegur.
Fyrir væga vitræna skerðingu (MCI) sem oftast er fyrsta stig AD
Stuðningshlutfallið var 2,377. Þetta þýðir að bólusettir voru um 137,7% líklegri (meira en tvöfalt líklegri) til að fá MCI samanborið við óbólusetta. P-gildið var minna en 0,001. Þetta er enn sterkari niðurstaða en fyrir AD, sem bendir til þess að við getum verið mjög viss um að þessi munur sé ekki vegna tilviljunar.
Þarna er um að ræða svo mikinn mun á stuttum tíma að það er útilokað annað en að bóluefnin eru að valda þessu, enda LNP tæknin sérstaklega skilvirk til að koma efnum framhjá heilaskiljunni (blood brain barrier) og upp í heila.
