Jón Magnússon skrifar:

Nú er ekki lengur hamfarahlýnun. Ástandið er miklu verra það er sjóðandi hlýnun, sagði framkvæmdastjóri Sameinuðu þjóðanna, kommúnistinn Antonio Guterres fyrir nokkrum dögum. 

Hvað er sjóðandi hlýnun? Vatn sýður við ákveðið hitastig eins og við þekkjum vel. Er það þannig á jörðinni? Eru höfin sjóðandi, vötnin eða ár og lækir? 

Ummæli Guterres eru ekkert annað en fals og rangfærslur.

En hvað vilja Guterres, Katrín Jakobsdóttir og þeirra líkar? Hvaða heim vilja þau sjá í sínu kolefnishlutlausa framtíðarríki?  Það er ekki heimurinn eins og við þekkjum hann með velmegun og lágri dánartíðni og lengri og lengri lífaldri. 

Þeirra draumaheimur er eins og hann var fyrir tíma iðnbyltingarinnar á 18.öld. Þá dóu hlutfallslega margfalt fleiri vegna náttúrulegra hamfara. Auk heldur var líftími mun styttri.

Viljum við virkilega fara á stig fátæktar og afturfara akuryrkjustigið eins og Guterres og Katrín krefjast?