Í fyrra (2022) hleypti Netflix af stokkunum nýrri kvikmynd, Aþenu (Athena). Umfjöllunarefnið er forvitnilegt; borgarastríð framandlegs fólks í Frakklandi. Myndin virðist hafa haft forspárgildi. Það sauð einmitt upp úr óánægjugrýtunni um daginn, þegar lögreglan myrti ungling af algerískum uppruna.
Það var engu líkara en að brysti á borgarastyrjöld. En fjarri því sú fyrsta. Nú eru talsverðar líkur á, að uppreisnarmenn beiti vopnum Frakka sjálfra og annarra Vesturlandabúa. Vopnin hafa verið seld á svörtum vopnamarkaði Úkraínu.
Frá óeirðum í Frakklandi
Svo rækilega hefur verið kynnt undir óánægju franskra, að grunsemdir vaka um tilbrigði við litskrúðsbyltingu (colour revolution) í ætt við þær, sem bresk-bandarísk stjórnvöld, leyniþjónustur Vesturlanda og auðjöfrar, hafa stundað um allan heim frá lokum annarrar heimstyrjaldar.
Sumir færa jafnvel rök að því, að „leyniherdeildir“ Vesturlanda eða „Gladio“ hafi verið virkjaðar. Þetta eru herdeildir, sem stofnaðar voru af leyniþjónustu Bandaríkjanna, Breta og Ítala m.a. til að berjast gegn „ógn við lýðræðið“ í lok annarrar heimstyrjaldarinnar. Þessar herdeildir hafa unnið margt skaðræðisverkið og illvirkið undir fölsku flaggi til að skapa ringulreið og efla viðbrögð ríkisvaldsins gegn „hryðjuverka- og öfgasamtökum.“
Það er einnig athyglivert í sambandi við óeirðirnar í Frakklandi, að enn og aftur er veist að kínverskum ferðamönnum, rétt eins og við sprengingarnar í Beógrad árið 1999.
Hvað er eiginlega um að vera? Því er vandsvarað, enda málið flókið. En ljóst má vera, að vansæld almennings hefur aukist með hækkandi verðlagi í kjölfar stríðsins í Úkraínu og aukins fjölda fólks af framandi ætterni og menningu. Skerðing lýðréttinda í covid-19 fárinu hefur vafalaust einnig skapað andóf.
Eftir undirróður og árásir Bandaríkjanna og Nató í Norður-Afríku, óx flóttamannastraumurinn til Evrópu, og enn meira í kjölfar stríðs þeirra í Afganistan, Sýrlandi og víðar.
Kynnt undir kötlunum
Eftir öllum sólarmerkjum að dæma er kynnt undir kötlunum. Hver kynni að vera þar að verki? Anglósaxiska ofurveldið? Ætli sé verið að refsa Frökkum, Emmanuel Macron, jafnvel þó hann hafi komist til lýðræðislegra valda með aðstoð bandarísku leyniþjónustunnar?
Emmanuel er nefnilega kjaftfor eins og forverar hans, sem þráast hafa við að gerast allsherjar senditíkur og hlaupdrengir Breta og Bandaríkjamanna. Það kastaðist þegar í kekki á valdatíma Charles De Gaulle (1890-1970). Hann dró franska herinn út úr herafla Nató árið 1966.
Frakkar neitaðu einnig að taka þátt í krossferð Bandaríkjamanna og Breta, Nató, gegn „öxulveldum hins illa,“ eins og Írak. Þar að auki hafa Frakkar dregið lappirnar í árásarstríðum Nató í Júgóslavíu hinni fornu og Afríku, og dregið seiminn í umræðum og áætlunum um að opna stjórnstöð bandalagsins í Tókíó. Aukin heldur viðruðu þeir efasemdir um útvíkkun bandalagsins til austurs í Evrópu og Evróasíu.
Fullyrðir að Nató séu heiladauð samtök
Emmanuel hefur leyft sér að fullyrða, að Nató séu heiladauð samtök. Fyrrverandi forseti Ástralíu, Paul Keating, bætti reyndar um betur, og lýsti Jens Stoltenberg, framkvæmdastjóra hinna heiladauðu samtaka, sem „yfirburðakjána“ og „slysi.“
Þrátt fyrir, að Emmanuel sé dyggur lærisveinn, fulltrúi og fylgismaður dásafólksins í Davos (World Economic Forum) eins og Katrín Jakobsdóttir, ybbir hann enn kíf við Bandaríkjamenn. Eins og sumir kynnu að muna snuggaðist heldur betur í Frökkum, þegar Bretar og Bandaríkjamenn höfðu af þeim samning við Ástrala um kaup á kjarnorkukafbátum.
Emmanuel, alinn upp í banka Rauðskjöldunga (Rothschild) í París, virðist heldur ekki kunna að gæta orða sinna á heimavelli. Hann móðgaði mikilmetinn herforingja, Pierre Villiers, og espar lögreglulið landsins til andstöðu við ríkisvaldið.
Macron vill víkka út umsvif NATO til Asíu
Samband lögreglumanna hefur sent forsætisráðherranum bréf
Samband lögreglumanna hefur sent forsætisráðherranum bréf og m.a. bent á, að barátta þeirra gegn múgnum gæti snúist í andóf gegn frönskum yfirvöldum. Fyrrnefndur herforingi hefur látið hafa eftir sér, að herinn sé ekki hliðhollur Emmanuel, heldur þjóðinni.
En Emmanuel lætur sér ekki segjast. Hann daðrar við hið nýja fjölþjóðabandalag, BRICS, Kínverja og Rússa, enda þótt þeir eldi grátt silfur í Úkraínu, Kákasus (Karabak) og Afríku.
Í Afríku er frönskum stjórnvöldum líka heldur betur velgt undir uggunum. Þeir tapa stöðugt áhrifum í fyrrum nýlendum sínum, fjórtán að tölu, sem þeir hafa haldið undir oki nýheimsvaldastefnu eins og Haítí forðum, þ.e. fjárhagslega, samtímis því að stunda efnahagslegan og stjórnmálalegan hernað gegn þeim í tvíhliða og alþjóðlegum samskiptum. (En það gera vissulega margar fleiri evrópskar nýlenduþjóðir.)
Herforingjastjórnin, sem rændi völdum nýlega í Níger, fyrrverandi nýlendu Frakka, hefur hótað að flæma franska viðskiptajöfra og franskan herafla úr landi rétt eins og nágrannarnir í Burkina Fasó og Malí hafa gert. Þeir hafa meira að segja gerst svo djarfir að hætta verslun með úran, gull og fleiri hráefni, sem Frakkar þurfa nauðsynlega á að halda.
Bandarískum hermönnum vísað úr landi
Bandarískum hermönnum hefur einnig verið vísað úr landi. En Bandaríkjamenn hafa stöðugt fært sig upp á hernaðarskaftið og fjölgað hermönnum og herstöðvum í álfunni (AFRICOM).
Emmanuel hefur skiljanlega tekið þessu óstinnt upp og hótar stríði. Það gera einnig samtök fimmtán ríkja í Vestur-Afríku (ECOWAS), sem hliðholl eru Bretum og Bandaríkjamönnum. Nígeria er þar á meðal. Ríkin beita kunnuglegum, vestrænum aðferðum, eins og viðskipabanni.
Bandaríkjamenn og Evrópusambandið liggja heldur ekki á liði sínu í því efni. Það kemur vafalítið illa við kaunin á íbúum Níger, þriðju fátækustu þjóð veraldar. Því gæti sem hægast brotist út nýtt stríð á þeim slóðum, fyrr heldur en í Austur-Asíu, þar sem Vesturveldin kynnu að heyja nýtt staðgengilsstríð við Rússa – og jafnvel Kínverja.
Þróunin í Afríku er áhugaverð
Þróunin í Afríku er áhugaverð og endurspeglar að sumu leyti átök stórvelda og heimsvelda í kalda stríðinu hinu fyrra. Í fyrrum nýlendum Frakka hefur lýðurinn og herinn gefist upp á málamyndalýðræði með þýlynda leiðtoga á mála hjá nýlenduveldunum, ásamt linnulausu arðráni.
Sérstaka athygli vekur bráðungur herforingi og leiðtogi þjóðar sinnar í Burkina Fasó, Ibrahim Traoré (f. 1988). Hann leitar fanga um hugmyndafræði og byltingaraðferðir til manna eins og Argentínumannsins, Ernesto (Che) Guevara (1928-1967) og landa síns, Thomas Isidor Noel Sankara (1949-1987), sem var ákafur talsmaður náinnar samvinnu Afríkuríkja (pan-Africanism).
Aukin heldur leita þeir á náðir leiðtoga Nígaragúa, Venesúlela, Kúbu, Kína og Rússlands, um aðstoð. Ibrahim tók þátt í ráðstefnu í Rússlandi nýlega. Því er von, að hrollur fari um Bandaríkjamenn og Frakka.
