Geir Ágústsson skrifar:

Í nýlega þýddri kennslubók fyrir 7-10 ára börn, sem inniheldur orðin kyn og kynlíf í titli, aðgengileg hér (og tel líklegt að verði fjarlægð í náinni framtíð, svo vonandi er einhver búinn að sækja afrit), er fjallað um það, á blaðsíðu 65, hvernig börn á aldrinum 7-10 ára geti örvað sig kynferðislega með því að snerta á sér endaþarminn (bara ekki of harkalega, og muna að þvo á sér hendurnar eftir á). Ágæta umfjöllun um þessa blaðsíðu, auk annarra, má finna í frétt DV, sem kom mér á óvart í varfærinni en raunsærri umfjöllunum þetta kennsluefni (undantekningin sannar regluna því DV flýtti sér að birta aðra frétt sem kallar gagnrýni á kennslu í endaþarmsörvun 7-10 ára barna, meðal annarra kynlífsleiðbeininga, meiðandi og særandi og hvaðeina).

Nú bý ég í litlu sveitarfélagi í Danmörku og á 12 ára og 5 ára börn sem starfsmenn sama sveitarfélags umgangast í marga klukkutíma á dag á virkum dögum. Ég hef ekki séð nein ummerki um að þessum börnum sé sagt að þeim hafi verið úthlutað kyni, hvernig þau geti stundað sjálfsfróun og að fólk sé af öðru kyni en blasir við með berum augum.

Mér finnst það vera alveg ljómandi gott (og man þó vel þá tíma þegar sonur minn var ungur og með frekar sítt hár og oft ávarpaður eins og stúlka). Kannski kynlífsfræðsla eigi heima meðal þeirra sem eru orðnir kynþroska eða alveg að detta í slíkt.

Hvað um það. Lítil umræða er um kennslu 7-10 ára barna í kynferðislegri örvun á endaþarmi sínum á Íslandi og kennurum finnst að sér vegið þegar það er svo mikið sem rætt um ágæti þess.

Þetta finnst mér skrýtið, því kennsla í kynferðislegri örvun á endaþarmi er svolítið skref og frávik frá annars ágætu fyrirkomulagi kynlífsfræðslu í íslenskum skólum.

Það bætir aðeins úr skák að þeim er bent á góðan handþvott í kjölfar þess að hafa strokið endaþarm sinn, en mér finnst það ekki nóg.

Það ætti mögulega að hætta svona kennslu, og líka kennslu í því að efast um eigið kyn.

En það er bara mín skoðun, sem foreldris sem hef áhyggjur af hugarástandi íslenskra kennara, námsefninu sem er borið á borð lítilla barna og áhugaleysi stjórnvalda og foreldra á þessari innrás í líf krakka.

Og með innrás vil ég helst bera saman við sprengjuárás, sem skilur eftir sig rústir.

Góða endaþarmsörvun, gott fólk, og kæru börn. Muna að þvo hendur!