Helga Dögg Sverrisdóttir skrifar:

Að halda fram að trans-konur gangi á réttindi kvenna sem þurfa að berjast fyrir að halda réttindum sínum.

Trans-konan fer mikinn í grein á Vísi. Reyndar ekki í fyrsta skiptið. Arna er baráttumaður fyrir trans-konur. Eðlilegt að berjast fyrir örhópnum, sem Kristján Hreinsson kallar svo, sem maður tilheyrir. Arna stimplar alla sem eru ekki sammála hugmyndafræðinni sem hún lifir eftir, fáfróða og hatursfulla. Dómharka. Gott að geta sett sig í hásæti og dæmt alla sem hafa aðrar skoðanir á trans-hugmyndafræðinni.

Á síðu Binary stendur: ,,Kynjahugmyndafræðin segir: ,,Ef þú passar ekki inn í dæmigerðar stelpustaðalímyndir gætir þú hafa fæðst í röngum líkama og til að vera hamingjusöm þarftu að breyta þér og nota lyf og skurðaðgerðir til þess." Áfram heldur á síðunni: ,,En stúlkur geta verið allt sem þær vilja, nema strákar.”

Arna fellur í þá gryfju að kalla mótmæli kvenna hatur. Ef allir eru konur, bara með því að segja að þær séu konur, og líffræðilegt kyn ræður ekki lengur úrslitum um réttindi og löggjöf þá er allt sem konur hafa áorkað á síðustu öldum horfið.

Trans-kona er ekki kona og verður aldrei, hefur ekki líffræðilegar forsendur til að vera það. Trans-kona ber XY- litninga og enginn fær því breytt. Trans-kona er tegund af karlmanni sem velur að taka sér kvenmannsnafn, vera í kvenfatnaði (kjól, pilsi, blússum), mála sig, skreyta með skartgripum og jafnvel ganga í háum hælum. Fullkomlega í lagi og það ber að virða. Trans-kona á rétt á góðu lífi eins og aðrir, en ekki á kostnað annars hóps.

Þeir hatursfullu vilja:

• Leyfa unglingum með kynama að vera í friði eins og þau eru án þessa að trans-væða þau.
• Hafna hormóna- og krosshormónalyfjum barna.
• Hafna skurðaaðgerðum á börnum, s.s. fjarlægja brjóst af unglingsstúlkum.
• Hætta bælingarmeðferð á börnum með kynama, trans-ferlið er bælingarmeðferð.
• Stöðva áróður leik- og grunnskóla fyrir trans-hugmyndafræðinni.
• Stöðva fræslu trans-samtaka í skólakerfinu.
• Stöðva kennara sem beita áróðri í kennslustofum um trans-málefni.
• Loka fyrir að trans-kona (með kynfæri karlmanns) geti nýtt einkarými kvenna, stundi kvennaíþróttir og hafi aðgengi að kvennafangelsum.
• Stöðva transfána-áróður skóla og stofnana

Vissulega er barátta trans-hópa ólík í hinum stóra heimi. Víða eru réttindi skert t.d. samkynhneigð bönnuð og það er miður. Að mínu mati hafa trans-hópar víða um heim vaðið yfir réttindi fólks, sérstaklega kvenna. Konur hafa sofið á verðinum. Hverjum datt í hug að konur þyrftu að verja réttindi sín árið 2023?

Arna talar aldrei um réttindin sem konur missa þegar trans-konur fá það sem örhópurinn virðist þrá hvað mest. Komast inn í búningsklefa kvenna. Inn í keppnir kvenna. Breyta orðum þannig að þeim líki þvert á geð kvenna. Arna leggst svo lágt að kalla konur cis. Eins og J.K. Rowling segir ,, Það er fasismi að neyða fólk til að breyta því hvað það kallar sig og ef það samþykkir það ekki að vera kallað fordómafullt. Við erum konur og menn við þurfum ekki að samþykkja eitthvað forskeyti frá þeim. Þau eru trans og við erum konur og karlar.”

Í greininni er talað um réttindi kvenna til að ráða yfir eigin líkama og réttindi hinsegin fólks sem einn og sama hlutinn. Það er tvennt ólíkt og á ekki að blanda saman. Trans-kona getur aldrei farið í fóstureyðingu. Trans-kona getur ekki verið lesbía þannig að enginn þarf ekki að vera hissa á að hommar og lesbíur víða um heim rísi upp gegn slíkri staðreyndavillu. Engin lesbía vill trans-konu með karlkynfæri, hún laðast að eigin kyni, konu. Margar lesbíur hafa hátt um málið og uppskera mikið hatur frá trans-konum og aðgerðasinnum. Þær fá ekki frið til að halda baráttufundi. Hverju skyldi það sæta?

Baráttumálum kvenna og trans-kvenna á ekki að blanda saman, um tvö ólík kyn er að ræða og baráttumálin ekki þau sömu.

Fáfræði Örnu kemur berlega í ljós þegar hún segir að enginn gagnkynhneigður verði trans allt í einu. Velti fyrir mér hvort hún hafi ekki fylgst með körlunum sem skyndilega ákveða að verða konur. Unglingsstúlkum sem skilgreina sig sem stráka í kjölfar andlegrar vanlíðunar. Íþróttamönnum sem allt í einu verða konur til að keppa í íþróttum. Taka þarf orðið fram að trans-konur fá ekki að taka þátt í kvennaíþróttum, af augljósum ástæðum. Það er staðreynd, margir sem skilgreina sig hinsegin eru á flótta frá öðrum vandamálum. Samfélagmiðlar hafa sín áhrif og þarf ekki annað en fylgjast með umræðunni til að sjá það. Vissulega er til fólk, eins og Arna segir, sem upplifir sig sem hitt kynið frá unga aldri. Því fólki ber að hjálpa á viðeigandi hátt.

Örnu er tíðrætt um hatrið sem hún segir að gjósi frá fólki sem vill verja réttindi kvenna gegn ágangi karlmanna sem skilgreina sig sem trans-konu. Misskilningur hjá Örnu, þeir sem berjast fyrir réttindum kvenna og barna eru full af ást, ábyrgð, kjarki og metnaði til að verja réttindin þessa hópa. Til að svo megi verða þarf baráttu, jafnvel þó örhópurinn móðgist. Það er bara meira í húfi en svo!

Lýk þessu með orðum Kristjáns Hreinssonar ,,Ég óttast lygina sem troðið er í fjöldann í formi skilgreininga. Tilteknir hópar skilgreina sig sem öðruvísi fólk og hljóta þar með vald til að tröllríða öllu og öllum. Í nafni öðruvísi fólks eru fánar á hverju horni, regnbogagötur og svo er herlegheitum öðruvísi fólks fagnað með skrautsýningu í ágúst. Öðruvísi fólk sér um kynfræðslu fyrir börn, ýtir undir eitt og annað sem öðrum þykir miður og ýtir undir boð og bönn í tungutaki. Góða fólkið situr hjá og þögn er sama og samþykki.”

Ef þetta er ekki hatur trans-fólks og aðgerðasinna í garð kvenna þá veit ég ekki hvað!