Jón Magnússon skrifar:

Ítalska eyjan Lampedusa í Miðjarðarhafinu, er mun nær Norður Afríku en næsta ítalska byggðu bóli, Sikiley. Ferð með ferju til Sikileyjar frá þessari 8 ferkílómetra eyju tekur 9 klst. Íbúarnir hafa iðulega verið hart leiknir af sjóránum Tyrkja. 

Íbúar eyjarinnar eru 5 þúsund og síðustu 20 árin hefur mikill fjöldi hælisleitenda komið ólöglega til eyjarinnar. Byggð hafa verð flóttamannaskýli og ýmis aðstaða. En þar sem eyjan er fámenn og lítið jarðnæði var ákveðið í síðustu viku að flytja þá ólöglegu hælisleitendur sem voru í búðum á eyjunni til Sikileyjar. 

En andrúmið entist ekki. Sama dag og daginn eftir komu um 10.000 nýir ólöglegir hælisleitendur til eyjarinnar. Helmingi fleiri en íbúarnir. Skipulögð innrás af hálfu þeirra sem smygla fólki til Evrópu. Miðað við það regluverk sem SÞ, Schengen og ES hafa sett er úr vöndu að ráða. 

Íbúar Lampedusa eru orðnir eins og gestir á eyjunni sinni, mannlíf eins og þau þekktu fyrir árið 2000 er horfið. Það er engin Ítalía eftir þó eyjan sé ítölsk. 

Sama hendir okkur ef við gjörbreytum ekki um stefnu. Við erum fámenn þjóð og höfum þegartekið við of mörgum hlaupastrákum frá Afríku og Asíu. Okkar hlutskipti verður svipað og íbúa Lampedusa ef við bregðumst ekki við af krafti þegar í stað. 

Þá verður ekkert Ísland nema að nafninu til. Barnfæddir íslendingar verða eins og gestir í enskumælandi landi. Við eigum bara eitt Ísland. Ef við glötum því, þá heyrir tungumál, saga þess og menning sögunni til. Hvaða máli skiptir þá fullveldi og þá fyrir hverja?

Viljum við virkilega ekki berjast fyrir Íslandi, íslenskri menningu, íslenskri tungu og íslenska þjóð?

Þá verður að loka landinu fyrir hælisleitendum og takmarka innflæði og afgreiða mál þeirra sem enn bíða úrlausnar með hraði. Það verður að gjörbreyta útlendingalöguum og stjórnvöld verða að viðurkenna að allt þetta kerfi "umsækjenda um alþjóðlega vernd" samrýmist ekki staðreyndum samtímans. Verndarkerfið er fyrir fólk sem þarf í meira en 99% tilfella ekki á henni að halda.  

Hvað sem því líður þá er okkar hlutverk að varðveita það dýra land, sögu þess, tungumál og menningu og fullveldi, sem við eigum enn.