Arnar Sverrisson skrifar:
Auðlindir og auðlegð Miðausturlanda, Litlu-Asíu og Arabíuskagans, hefur löngum haft sterkt aðdráttarafl á Vesturlandabúa. Fyrir hartnær tíu öldum gerðu ríki Vestur-Evópu og kaþólska kirkjan fyrstu atlögu að íbúum þessara svæða, drápu, rændu og rupluðu. Sú herför er þekkt sem krossferðirnar.
Um Miðausturlönd og Kákasus hafa legið þjóðleiðir verslunar og menningar frá fornu fari. Silkivegurinn (silkivegirnir) tengdi Asíu (Kína) og Evrópu um hina forna Kasaríu (norður af og meðfram Kaspía- og Svartahafi) með tengingum til Evrópu, Persaveldis (Íran), Mesópótamíu (Írak), Palestínu og Egyptaland. Jerúsalem var t.d. blómleg miðstöð verslunar, trúarbragða og menningar.
Þegar Rauðskjöldungar (Rotschild auðmannaættin) fóru að bera víurnar í Palestínu, laut landið veldi hinna tyrknesku Ottómana, sem þá réðu einnig yfir hluta hins gamla silkivegar. Rauðskjöldungar sáu sér leik á borði eins og í Suður-Afríku, skópu viðskiptatækifæri og létu draum forföðurins, stofnanda veldis þeirra, rætast. Í Suður-Afríku stunduðu þeir arðvænlega vinnslu dýrra steina í skjóli breskrar heimsvaldastefnu og breska hersins.
Bretar höfðu átt frumkvæði að leit og olíuvinnslu á Arabíuskaga og í Litlu-Asíu. Þeim bættist liðstyrkur frá upprennandi heimsveldi, Bandaríkjum Norður-Ameríku. Þá þegar hafði alþjóðaauðvaldið, með bækistöðvar í Páfagrði, Feneyjum, Frankfurt, Hamborg og Lundúnum, náð undirtökunum í atvinnulífi og bankaveldi BNA.
Rothschild-veldið og bandamenn þess
Gyðingar skipuðu forystusveit þessara auðmanna. Á árinu 1913 urðu tveir samtengdir merkisatburðir, sem hafa haft ómælanleg áhrif á sögu veraldarinnar. Annars vegar náðu þeir, þrátt fyrir heiðarlega mótsspyrnu bæði forseta og þingmanna, tökum á ríkisfjármálum BNA með stofnun seðlabanka (Federal Reserve). Hins vegar stofnuðu þeir „Æruverndarbandalag“ (The Anti-Defamation League – ADL) sem hafði það hlutverk að sannfæra almenning um, að sérhver umræða um Rothschild-veldið eða bandamenn þess, væri árás á alla Gyðinga.
Bandalaginu var einnig beitt í fyrsta og öðru heimsstríði til að stýra almenningsálitinu gagnvart Gyðingum.
Bandalag þetta er í fullu fjöri og hefur heitbundist samskipunarkvenfrelsurum eða eymdar- og fórnarlambshreyfingunni (wokeism – intersectional feminism). Reyndar eru þessar hreyfingar að töluverðu leyti fjármagnaðar af aðiljum með sömu grundvallarhagsmuni, í samstarfi við myrkviðastjórnir Vesturlanda, þ.e. huliðsríkið, kabalinn eða djúpríkið. Kært barn hefur mörg nöfn.
Það var því ekki einvörðungu af virðingu við ættföðurinn, að Rauðskjöldungar beislaðu heimalands- og hreintrúarhreyfingu Gyðinga (Zionism) undir lok nítjándu aldar. Þeir eru nefnilega eins og Gáttaþefur karlinn, hafa ógnarlangt og heljarstór nef, sem nemur peningailm um langan veg.
Þegar bandarískum og breskum Gyðingum hafi tekist að draga Bandaríkjamenn inn í fyrri heimstyrjöldina, knýja fram uppgjöf Þjóðverja og múta Bretum til að gefa sér land Palestínumanna, hófst land- og hernám evrópskra Gyðinga fyrir alvöru. Gyðingasöfnuðir voru þá á víð og dreif um Miðausturlönd og víðar.
Þjóðabandalagiðfært færði Bretum umboðsstjórnunarvald
Þjóðabandalagið hafði sem sé fært Bretum umboðsstjórnunarvald (mandate) yfir stórum hluta ríkis Ottómana fyrir botni Miðjarðarhafs. En áður höfðu Bretar og Frakkar gert með sér samkomulag um skiptingu Ottómans veldisins. Bretar voru eins og ýjað var að, iðnir við olíuleit á svæðinu.
Í valdaskákinni um auðlindir og olíu deildu Bretar og drottnuðu eins og sönnu heimsveldi sæmir, tefldu ættbálkum og þjóðum gegn hver annarri og skópu heilu ríkin eins og Sádí-Arabíu. Bandaríkjamenn voru oft og tíðum með í ráðum.
Í þessu samhengi verður að skoða stofnun Ísraelsríkisárið 1948, uppreisnir í ríkjum Múhameðstrúarmanna síðustu áratugi, og þróunina í Ísrael.
Fyrir rúmum tveim áratugum var staðfest, að austanverður botn Miðjarðarhafs (Levant er landræðilegt heiti á svæðunum fyrir botni þess, leyfi mér að kalla þau Levantíu) býr yfir misríkum auðlindum gass og olíu. Og það vill svo til, að þær ríkustu er að finna í palestínskri lögsögu undan strönd Gaza.
Eins og gefur að skilja hefur aðskilnaðarstjórnin í Ísrael brugðist fá við þeirri tilhugsun að kaupa olíu og gas af Palestínumönnum. En lýðræðið í landi hinna útvöldu virkaði. Hæstiréttur landsins dæmdi í samræmi við þjóðréttarreglur, „alþjóðarétt“ og ályktanir Sameinuðu þjóðanna. Auðlindir í lögsögu Palestínumanna skyldu réttmæt eign þeirra.
Nú firrtust öfgaþjóðernismenn heldur betur. Núverandi leiðtogi þeirra er Benjamin Netanyahu í flokki hryðjuverkamannsins og fjöldamorðingjans, Menachim Begin. Til viðbótar Palestínumönnum og lýðræðissinnuðum Ísraelsmönnum, flæktist nú hæstiréttur landsins fyrir honum.
Kort af Ottóman veldinu
Hæstiréttur Ísraels erkióvinur Netanyahu
Þannig varð hæstiréttur Ísraels erkióvinur Benjamin og félaga, rétt eins og Palestínumenn og nágrannar, sem andæfa stofnun stórveldis Gyðinga um alla Levantíu, suður til Egyptalands, austur til fljótanna í Mesópótamíu (Írak), Tyrklands og Persíu (Írans).
Ofangreind þróun bregður birtu á innrás ísraelskra stjórnvalda á Gaza 2008/9 (Operation Cast Lead). Réttlæting þeirrar innrásar var „þrálát hryðjuverkastarfsemi og stöðug eldflaugaógn frá Gaza ræmunni, er beindust að óbreyttum íbúum Ísraels.“
En mér er ekki örgrannt um, að raunverulegur tilgangur þá eins og nú, sé að sölsa undir sig auðlindir Palestínumanna. Það hefur verið háttur nýlenduveldanna um aldir.
Önnur mannskæð árás á Gaza átti sér stað árið 2014. Á sama ári steyptu Bandaríkjamenn og Bretar (Nató) líka réttkjörnum yfirvöldum Úkraínu af stóli.
Því miður hafa Palestínumenn á Gaza gripið til óyndisúrræða, þ.e. vopnaskaks, gegn Ísraelum, enda þó þeim sé fullljóst, að það sé að bjóða tortímingu heim.
Íbúar Gaza hafa líka reynt friðsamlegri leiðir
En íbúar Gaza hafa líka reynt friðsamlegri leiðir eins og „Gönguna miklu til baka“ (Great March of Return). Allt kom fyrir ekki. Leyniskyttur Ísraels limlestu þúsundir friðargöngumanna.
Það var á sínum tíma foringi Frelsishreyfingar Palestínumanna (PLO – Palestine Liberation Organization), Yasser Arafat (Mohammed Abdel Rahman Abdei Raouf Arafa al-Quadwa al-Husseini) (1929-2003), sem veitt hafði leitar- og vinnsluleyfi úti fyrir ströndum Gaza.
Yasser vann til friðarverðlauna Nóbels ásamt Yitzhak Rabin (1922-1995) árið 1994. Friðarsamningurinn var undirritaður 1993. Yitzhak var myrtur 1995 af ofstækisfullum Gyðingi. Það eru vísbendingar um, að ísraelsk stjórnvöld hafi hjálpað Yasser inn í eilífðina.
Veðjaði á Hamas samtökin til að skáka Yasser
Fyrrnefndur Benjamin vildi fyrir alla mundi vinna gegn sameinuðum Palestínumönnum og þeirri tveggja ríkja lausn, sem Sameinuðu þjóðirnar höfðu ályktað um og samið var um í Ósló á sínum tíma. Því veðjaði hann á Hamas samtökin til að skáka Yasser. Honum var vitanlega fullljóst, að samtökin sæktu innblástur í Bræðralag Múhameðstrúarmanna, sem leyniþjónustur Bretlands og Bandaríkjanna höfðu elft, styrkt og fjármagnað.
Bræðralaginu beittu Bandaríkjamenn og bandamenn þeirra gegn yfirvöldum í ríkjum Múhameðstrúarmanna eins og Líbíu, til að skapa forsendur fyrir „arabíska“ vorinu. Bræðralag Múhameðstrúarmanna var fyrirrennari Alkæda (al Qaeda), sem fyrrgreindar leyniþjónustur komu einnig á koppinn.
Í Sýrlandi, Afganistan og Írak eins og í Úkraínu, birtast sameinaðir málaliðar Bandaríkjamanna, Breta og Ísraela, sem Múhameðstrúarríki Íraks og Sýrlands (ISIS - Islamic State of Iraq and Syria eða Islamic State of Iraq and the Levant -ISIL).
Háttalag þessara viðbjóðslegu hrottasamtaka og áróður hefur – eins og ráð var fyrir gert – skiljanlega skekið almenning á Vesturlöndum inn að hjartarótum og inn í beinmerg.
„Hvítu hjálmarnir“ (Syria Civil Defense (nafnfölsun) - White Helmets) eru önnur samtök vestrænna málaliða í Sýrlandi, stofnuð af breskum málaliða og fjármögnuð af Bretum og Bandaríkjamönnum. Ísraelar björguðu þeim með skottið milli fótanna út úr Sýrlandi um Jórdaníu. (Heimildarmynd um þessa undirhreyfingu Alkæda, „Síðustu mennirnir í Aleppo“ (Last Men in Aleppo) hlaut Óskarsverðlaun.)
Gömul kúgunarkænska Vesturlanda hafi verið árangursrík
Því má segja, að gömul kúgunarkænska Vesturlanda að spilla friðsamlegri sambúð Gyðinga, Múhameðstrúarmanna og kristinna manna, hafi verið árangursrík, þrátt fyrir að vopnin hafi snúist í höndum Benjamin. Benjamin er búinn að vera, fullyrðir bandaríski blaðamaðurinn, Seymour Hersh.
Wikeleaks komst yfir skjal árið 2007, þar sem lesa má þau orð Amos Yadlin, varnar- og öryggismálaráðherra Ísraela, „að Ísraelsmenn myndu gleðjast við, ef Hamas næði yfirráðum á Gaza, því þá gæti herinn beitt sér gegn fjandsamlegu ríki.“ Samkvæmt Benjamin er þetta yfirlýst stefna ísraelskra stjórnvalda.
En það er ekki öll nótt úti enn. Þjóð „hinna hugprúðu og frjálsu“ hefur siglt herskipum, gráum fyrir járnum upp að strönd Levantíu til bjargar „hinni útvöldu þjóð.“ Nú verður fróðlegt að sjá, hvort Bandaríkjamenn svari þrábeiðni Benjamin um að sprengja Íran í loft upp.
Algleymi þriðju heimstyrjaldarinnar gæti sem hægast brostið á í nálægri framtíð. Það neistar einnig frá „gleymda“ stríðinu í Úkraínu, sem Vesturlöndum og alþjóðaauðvaldinu gengur hægt að vinna. Um þessar mundi eru Rússar meira að segja í sókn á öllum vígstöðvum. Og vopn eru næg til blóðsúthellinga á báðum vígvöllunum, hafa bandarísk yfirvöld lýst yfir.
Þegar þetta er fært í letur (14. okt.) vinna Rússar að tillögu í Öryggisráði Sameinuðu þjóðanna um vopnahlé á hjaðningavígum Ísraels og Hamas.
Ábending um lesefni: Robert Dreyfuss. Devil‘s Game: How the United States Helped Unleash Fundamentalist Islam
Secret affairs : Britain's collusion with radical Islam : Curtis, Mark, 1963- : Free Download, Borrow, and Streaming : Internet Archive
Heimildir með greininni má finna hér.
