Íris Erlingsdóttir skrifar:

Ungir ofdekraðir Vesturlandabúar hafa undanfarnar helgar síðan 7. október umbreytt götum vestrænna stórborga í mórölsk skólpræsi. Þessi viðurstyggilegasta orgía Gyðingahaturs síðan á tímum þýskra nasista er þungur áfellisdómur yfir okkur, foreldrum þeirra, og skólakerfinu sem við í hugsunarleysi höfum treyst fyrir menntun þeirra.

Skólar, fjölmiðlar og foreldrar hafa vanrækt að innræta með þessari kynslóð virðingu fyrir vestrænni menningu og útskýra nauðsyn þess að verja hana og hvers vegna menning vesturlanda er þess virði að verja. Þess í stað hefur þeim verið sagt að þeirra eigin siðmenning og gildi séu röng, siðlaus og villimannleg.  

Vestræn ungmenni sem öskra ofbeldis- og morðhótanir gegn Gyðingum og Ísrael til stuðnings Hamas hryðjuverkasamtökunum hafa ekki fengið menntun, heldur heilaþvott. Þeim hefur verið kennt að sumir séu „jafnari en aðrir" (tilvitnunin úr Dýrabær eftir George Orwell kemur þeim sennilega ekki kunnuglega fyrir sjónir). Þau hafa ekki lært hlutlæga sögu án pólitískra rétttrúnaðar-"leiðréttinga" eða lært grundvallaratriði borgarafræða.

Vestræn börn læra ekki um draum Martin Luther King að við metum hvert annað út frá innra manni, ekki húðlit. Þegar Vesturlandabúar gátu loksins sagt með sæmilegri samvisku að kynþáttahatri hefði verið útrýmt, a.m.k. af almenningstorgi hugmynda, ákváðu vinstri menn að grafa það upp úr sorphaug sögunnar og bera inn í vestrænar mennta- og menningarstofnanir  svo hægt væri á ný að kenna ungu fólki að meta aðra út frá húðlit þeirra. Með þessa mælistiku er melanin-magnið í húð stríðandi aðila mikilvægasta álitamálið í öllum ágreiningsmálum: Hvorir eru hvítari (og því verri), Gyðingar eða Palestínumenn? 

Fáfræði þessa unga fólks, sem nýtur allra hugsanlegra réttinda og takmarkalauss frjálsræðis, sem þeim hefur verið rétt á silfurbakka, er svo geigvænleg að þau bera skilti: "Hinsegir styðja Palestínu." Já, Palestínu, þar sem samkynhneigðir einstaklingar eru álitnir guðlausir heiðingar og hættulegir glæpamenn sem verður að tortíma, og er tortímt – hálshöggnir, hengdir, grýttir til bana – nema þeir fái skjól í Ísrael, sem hefur gefið út hundruð mannúðar-vegabréfsáritanir til samkynhneigðra hótað lífláti í Palestínu (Aguda, "samtök samkynhneigðra í Ísrael, telur að um "2,000 LGBT fólk frá Palestínu búi í Tel Aviv.") Þau vilja þurrka út einu þjóðina sem LGB og "T" Palestínumenn geta flúið til í leit að öryggi og frelsi. Hvernig getur samkynhneigt fólk og "bandamenn" þess stutt ríki sem er alræmt fyrir hatur á samkynhneigðu fólki? Þar sem einu leyfilegu "LGBT+ fornöfnin" eru  „er/var."

LGB og "T" einstaklingum yrði aldrei leyft að búa í draumalandi dyggðaboðanna – "frjálsri Palestínu" á milli „fljóts og sjávar." Þeir fengju sömu meðferð og þeir fá nú í Palestínu: pyntingar og dauðadóma. Með svona vini er engin þörf fyrir "transfóba." 

Þó þessi kynslóð sé sögulega fáfróðari en jafnvel mín eigin, þá er hún einstaklega heppin. Þau, eins og foreldrar þeirra og í flestum tilvikum afar þeirra og ömmur, ólust upp í heimi án tilvistarógna. Þau hafa hvorki persónulega reynslu af né vitneskju um sögulegt samhengi til að skilja hvernig heimurinn væri án vestrænnar menningar. 

Vesturlandabúar þjást af sögulegri lesblindu. Við höldum að velmegunin, öryggið, stöðugleikinn og frelsið sem við njótum hafi fallið af himnum ofan. Við höldum að frelsi sé sjálfsagt, að framfarir séu óumflýjanlegar, leiðin liggi alltaf fram á við og lýðræði muni vara að eilífu. Þetta er firra. Þessi forréttindi byggja á aldagömlum heimspekilegum og siðferðilegum grunni og við njótum  þeirra í dag vegna þess að forfeður okkar vörðu þau með blóði, svita og tárum í gær. 

Höfundur er fjölmiðlafræðingur.