Eftir Arnar Sverrrisson:

Það berast sífellt fréttir að viðleitni ríkisvaldsins til að hrifa til sín stöðugt meira af sjálfræði fólks og sjálfsvaldi. Skráningar alls konar persónuupplýsinga í miðlæga, samþætta gagnagrunna hefur þegar náð ógnvekjandi hæðum.

Griparmar ríkisvaldsins ná víða. Sum okkar hrukku í kút, þegar lýðræðisforingi kanadískra og lærlingur Klaus Schwab, „kanslara“ Alheimsefnahagsráðsins (World Economic Forum), refsaði vörubílstjórum sínum fyrir bólusetningaóþekktina með því að loka bankareikningum þeirra.

Í Stóra-Bretlandi er nú unnið hörðum höndum að því að útbúa rafskilríki, sem fela í sér allar nauðsynlegar upplýsingar fyrir ríkisvaldið til að geta fylgst með og stjórnað hegðun og hugsun þegnanna. Sama á við um Evrópusambandið.

Í Ástralíu hefur stjórnvöldum hugkvæmst að setja fram lagafrumvarp um alnetskennitölu, svo komast megi í samband við umheiminn í gegnum alnetið. Það gefur yfirvöldum aukna möguleika á eftirliti og stjórnun.

Rafmyntahugmyndin er ekki barasta komin á koppinn. Bankakerfið í samvinnu við ríkisvaldið býr sig undir rafmyntavæðingu, sem felur í sér, að úttekt af reikningum og ráðstöfun fjármuna verður skilyrt hinu margumrædda kolefnisspori og hlýðnistigum (social credit score) skattgreiðenda við boð yfirvalda um hitt og þetta, m.a. bólusetningar.

Forsmekkinn má t.d. sjá á heimasíðu Arionbanka: „Við viljum hafa jákvæð áhrif á bæði umhverfi og samfélag og leggjum áherslu á vöruframboð sem stuðlar að umhverfisvænni framtíð. Við höfum nú gefið út græna fjármálaumgjörð sem tekur til fjármögnunar bankans og lánveitinga.“

Og einhverra hluta vegna verður Ísland eitt þeirra landa, þar sem gerð verður tilraun með rafbudduna. Hver ætli hafi ákveðið það?