Eftir Jón Magnússon:

Macron forseti Frakklands og Ursula von der Leyen flugu til Kína til að biðja forseta Kína um að beita sér fyrir friðarviðræðum milli Úkraínu og Rússlands.

Góðs viti að forystufólk í stjórnmálum í Evrópu átti sig á því, að það skiptir miklu máli fyrir lífskjör og framtíð Evrópu að þessu stríði ljúki sem fyrst. Svo virðist sem þetta sé ákveðin stefnubreyting, þar sem hingað til hafa stjórnmálamenn í Evrópu virst vera á Joe Biden línunni um að magna ófriðinn sem mest.

Vonandi tekst forseta Kína vel upp þegar hann talar við forseta Úkraínu og Rússlands og einnig er vonandi að hann nái með aðstoð stjórnmálamanna í Evrópu, sem átta sig á að það skiptir miklu að koma á friði sem fyrst í stað þess að magna stríðið. (því miður virðist utanríkisráðherra og forsætisráðherra Íslands ekki vera í þeim hópi).

Takist Kínaforseta að fá aðila að samningaborðinu svo ekki sé talað um ef hann nær að ná fram friðarsamningum, þá hefur hann enn og aftur náð verulegum árangri þar sem Bandaríkin undir stjórn Biden eru hliðsett úti að aka í Guðs grænni náttúrunni. 

Forseti Kína náði samningum á milli Saudi Araba vinaþjóð  Bandaríkjanna og Írana. Bandaríkjamenn voru ekki einu sinni á hliðarlínunni. Þeir voru ekki með. En afgerandi pólitískur sigur forseta Kína. Nái hann árangri nú varðandi Úkraínu og Rússland, ýtir hann Bandaríkjunum út af borðinu sem því stórveldi, sem mest áhrif hefur varðandi samskipti þjóða. 

Það hefnir sín þegar þjóðir velja lélega forystumenn eins og Bandaríkjamenn gerðu þegar þeir kusu Joe Biden til forseta. Undir stjórn hans eru Bandaríkin því miður á hraðri leið til að verða annars flokks stórveldi á vettvangi heimsmálanna. Því  miður svo virkilega því miður.