Eftir Reynir Katrínarson:

Öll höfum við farið í gegnum mismunandi erfiðleika og tekist á við þá, lært af þeim og þannig orðið að þeirri persónu sem við erum i dag. Á þeirri ferð höfum við farið í gegnum margar upplifanir og þar kynnst þar fjölbreytileika lífsins í frelsi og höftum sem við höfum leyst eða erum að vinna í.

Í dag er lítill hópur að innleiða nýjan draum sem ákveðnir aðilar eiga (WEF, Sameinuðu þjóðirnar, WHO ), þar sem allir eiga að fara í ákveðið form og hegða sér eftir uppskrift. Hvernig þú átt að tala og vera. Þessi litli hópur er með fullt af aðstoðarfólki, konum og körlum sem vinna fyrir þau skítverkin og gera það mögulegt að framkvæma þeirra draum. Sem þau ranglega tengja við fjölbreytileikann og mannréttindi.

Þetta er þeirra draumsýn á lífinu þar sem öllu er rústað af því sem hefur verið, ný nöfn búin til yfir alla hluti, út frá draumi þeirra og tilgangi. Fjölskylda og hefðir eru ekki leyfðar í þessum draumaheimi þeirra. Stelpa og strákur, karl og kona, pabbi og mamma, afi og amma, jafnvel langafi og langamma, hvar eru þau.

Vottorð eru veitt um hlýðni þeirra sem fórna frelsi sínu fyrir draum þeirra. Þetta eru viðurkenningarskjöl eins og regnbogavottun sem hægt er að hengja upp á veggi og setja í auglýsingar svo allir sjái og geti dáðst að þeim og viti að þau eru að gera rétt, eru góð og dugleg að fylgja reglum draumsins. Útbúin hafa verið sérstök námsgögn fyrir skóla, stofnanir og vinnustaði, með þeim leiðum og reglum sem eru í þessu draumalandi. Þar er algerlega farið eftir fantasíu sem á sér enga grunnstoð til að standa á, einungis er stuðst við lauslegar hugmyndir og tilraunavinnu og veldur flestum enn meiri ruglingi og óákveðni og því léttara að leiða þau inn í drauminn.

EItt af því sem notað er til að villa um, er kallað samviskubit. Því er miskunnarlaust beitt gagnvart þeim sem ekki samþykkja draum þeirra. Að segja nei við þessu er alger atómsprengja. Okkur er sagt að ef við ekki hlýðum draumnum þá eru margir sem taka sitt líf vegna erfiðleika sinna og vegna þess að við séum að koma í veg fyrir að þau fái að lifa í þessu draumalandi þeirra. Annað er að þessi tiltekni hópur á alltaf svo erfitt og finnst alltaf eins og verið sé að ráðast á sig.

Það er eins og annað fólk sé ekki til.

Kannski verð ég bara að hlýða svo að allir vinir mínir haldi ekki að ég sé þessi eina vitlausa eða vonda manneskja.

Foreldrar, skólar, stofnanir og vinnustaðir eiga ekki að ákveða líf okkar og stjórna því út frá þessum draumi, sem þeim er sagt að fara eftir, og mér finnst skynsamlegt að við segjum stopp - hingað og ekki lengra

Verndum stelpur og stráka - konur og karla - pabba og mömmur - afa og ömmur - langafa og langömmur því að við erum öll frábær eins og við erum.

Einu sinni var ég á fyrirlestri um kristna trú og þar sagði fyrirlesarinn að Jesú hafi sagt: „búið ekki til fleiri reglur því það er til nóg af þeim“, það má segja að þarna séum við Jesú algerlega sammála.

Höfundur er myndlistamaður, heilari og heilsunuddari