Páll Vilhjálmsson skrifar:

Trúarmenning íslam byggir á feðraveldi. Mannréttindaskrá múslímaríkja heitir Kairó-yfirlýsingin, er sem sagt önnur en mannréttindayfirlýsing Sameinuðu þjóðanna, sem kveður á um jafnrétti kynjanna. Í Kairó-yfirlýsingunni er eiginmaðurinn ábyrgur fyrir velferð fjölskyldunnar, er eiginkonunni fremri.

Í samfélögum múslíma er að jafnaði ekki gert ráð fyrir að konur séu einar á ferð, allra síst á fáförnum slóðum eða að næturlagi. Konur eiga að vera í fylgd eiginmanns, föður, bróður eða frænda. Sé um hóp kvenna að ræða má veita afslátt af kröfunni um karlavernd.

Múslímskir karlar sem koma til vesturlanda og sjá konur einar á vappi frjálslegri klæddar en þekkist í löndum spámannsins fá sumir hverjir þá hugmynd að konurnar séu í karlmannsþörf. Einhverjir líta svo á að nei einstæðrar konu þýði í raun já.

Í nýlegu dómsmáli bar múslími ákærður fyrir kynferðisbrot því við að Google-translate sýndi já þótt stúlkan segði nei. Kona ein í leigubíl um nótt þýðir tvöfalt já, samkvæmt viðtengdri frétt. Réttarspeki íslam kveður á um að framburð kvenna sé minna að marka en staðhæfingu karla. Misskilin gervigreind og menningarólæsi eru gildar afsakanir karla með kóraninn að bakhjarli.

Er múslímum fjölgar hér á landi verður brýnna að konur láti ekki sjá sig utan dyra einar og stakar. Gildir almennt en sérstaklega í skammdeginu. Þær setja sig í hættu. Betur að kona sé í fylgd karlmanns. Eins og feðraveldið býður. Klæðaburð þarf einnig að endurskoða. Druslur hafa eina merkingu á Fróni en aðra í menningarheimi íslam.

Femínistar eru í framlínu þeirra sem sem krefjast stóraukins innflutnings hælismúslíma. Líklega leiðist þeim mæðraveldið.