Danskir vísindamenn gerðu alþjóðlega rannsókn  sem birt var nýlega í vísindatímaritinu Nature. Rannsóknin var gerð meðal fólks í 21 landi í öllum heimsálfum, meðal annars  í Bandaríkjunum, Danmörku, Þýskalandi, Indlandi, Suður Afríku, Ástralíu og Brasilíu. Í hverju landi fengu 500 íbúar sendar upplýsingar um bakgrunn og persónuleika nokkurra persóna sem voru uppskáldaðar, meðal annars hvort viðkomandi hefði fengið COVID-19 sprautu eða ekki. Þátttakendur í rannsókninni voru síðan beðnir um álit á uppskálduðu persónunum.

Niðurstaðan var afgerandi og sýndi að þeim bólusettu væri meinilla við hina óbólusettu, en ekki öfugt. Og í raun var afstaða hinna bólusettu í garð þeirra óbólusettu mun neikvæðari og fordómafyllri en afstaða þeirra til innflytjenda, glæpamanna og geðsjúklinga sem voru notaðir sem samanburðarhópar í könnuninni.

Í frétt Danmarks Radio segir prófessor Michael Bang Petersen að það komi virkilega  á óvart, hversu djúpt andúðin og fordómarnir gagnvart þeim óbólusettu risti hjá þeim bólusettu, en hið gagnstæða ætti ekki við.

Petersen segir þetta þó sambærilegt við fyrri rannsóknir sem sýni að þess konar viðbrögð stjórnist að hluta til af andúð fólks á því sem það telur vera sníkjulíf meðborgaranna. Þeir bólusettu telja sig hafa „lagt sitt af mörkum til að leysa sameiginlegt vandamál, jafnvel þótt þeir hafi haft áhyggjur af aukaverkunum og fengið verk í handlegginn,“ segir Petersen.

„Og þá verður maður reiður út í þá óbólusettu, því manni finnst eins og þeir vilji ekki fórna sér fyrir samfélagið.“

Slík reiði er mest í löndum þar sem rík hefð er fyrir samvinnu og samábyrgð og gagnkvæmu trausti. Þar séu viðbrögðin harkalegri, þegar fólk neitar að leggja sitt af mörkum við eitthvað sem það telur koma öllum til góða, eins og bólusetningin var í hugum meirihlutans. Og þetta viðhorf, segir Petersen, er einmitt ríkjandi í Danmörku.

Þeir „óbólusettu“ sendir út í Grímsey

Íslendingar voru ekki meðal þátttakanda í könnuninni en áhugavert hefði verið að sjá niðurstöður hér á landi hvað þetta viðhorf varðar. Hver man ekki eftir því þegar „bjargvætturinn“ Kári Stefánsson sem varð hundveikur af Covid þrátt fyrir að vera „þríbólusettur“ lagði til að „óbólusettir drullusokkar“ yrðu sendir út í Grímsey.

Eða hver man ekki eftir því þegar söngvarinn Friðrik Ómar sagði að þeir sem ekki höfðu látið sprauta í sig Covid efnum ættu að sitja heima hjá sér; færu ekki á bari, í verslanir, tónleika, leikhús o.fl. Allir ættu að sýna vottorð, skrifaði Friðrik Ómar, hvert sem farið væri og átti hann þar væntanlega við bólusetningapassa sem margar Evrópuþjóðir höfðu tekið í notkun. En rétt eins og Kári, fékk „bólusetti“ söngvarinn Covid veikina.

Kári var einn þeirra sem lét lyfjafyrirtækin segja sér að svokölluð „bóluefni“ (eru reyndar erfðabreytt líftæknilyf sem aldrei höfðu áður verið notuð á mannfólki) kæmu í yfir 90% tilfella í veg fyrir smit og sagði Morgunblaðinu glaður frá því. En kannski vissi hann að „bóluefnin“ voru aldrei rannsökuð með tilliti til þess, þ.e.a.s. hvort þau vörðu gegn smiti og kæmu í veg fyrir smitdreifingu, en tók þátt í lyginni, hver veit?

Hver vissi að þessi efni sem voru framleidd á mettíma væru engin „bóluefni“? Sú spurning hefði mátt fylgja með í könnun dönsku vísindamannanna.

Trúðir þú  því að þetta væri bóluefni gegn Covid?

a. Já

b. Nei

c. Ekki viss

d. Vil ekki svara