Eftir Guðrúnu Bergmann:

Greinin fékkst ekki birt í Morgunblaðinu og er því birt hér:

HVAÐ Á AÐ GERA BÖRNUNUM?

Þetta er opið bréf til mennta- og barnamálaráðherra Ásmundar Einars Daðasonar, heilbrigðisráðherrra Willum Þórs Þórssonar og til foreldra og forráðamanna barna og unglinga. Lesið greinina endilega til enda – því það sem hér er sett fram er þegar komið í ferli og því þarf að bregðast fljótt við sé óskað eftir að breyta því.

Þess má að geta að ég sendi þessa grein til Morgunblaðsins sem valdi að birta hana ekki. Væntanlega er ég of berorð, en það þarf að segja hlutina eins og þeir eru.

Þar sem ég fjalla um nýja stefnu í kynfræðslu barna í þessari grein, vil ég byrja á að renna yfir þá STAÐLA UM KYNFRÆÐSLU í Evrópu, sem Alþjóðaheilbrigðismálastofnunin (WHO) gefur öllum stefnumótandi yfirvöldum og þeim sem hafa yfirumsjón með heilbrigðis- og kennslumálum um allan heim fyrirmæli um að fylgja. Staðlarnir eru frá árinu 2010 og virðast ekki hafa verið uppfærðir.

Íslensk stjórnvöld hafa samþykkt þessa staðla WHO, sem og samsvarandi staðla sem Sameinuðu þjóðirnar gefa út undir því yfirskini að þeir tengist sjálfbærri framtíð. Kennsluefnið er þegar komið inn í grunnskóla hér á landi.

STAÐLARNIR

# Smábörn á aldrinum 0-4 ára eiga að læra sjálfsfróun og þróa með sér áhuga á líkama annarra.

# Börn á aldrinum 4-6 ára eiga að læra um kynferðislegar tilfinningar, upplifa nautn eða unun í gegnum snertingu og sjálfsfróun og læra að „tjá kynferðislegar þarfir sínar og óskir“[ii].

# Börn á aldrinum 6-9 ára eiga að læra um samfarir, horfa á klám á Netinu, eiga sér „leynda ást“ og stunda sjálfsörvun

# Börnum á aldrinum 9 ára skal kennt að hafa sína fyrstu kynferðislegu reynslu (samræði?), örva nautnir, stunda sjálfsfróun, fá fullnægingu og hvernig nota megi farsíma og Netið til að upplifa og læra um kynlíf. Einnig á að kenna þeim sem eru 9-12 ára að kynlíf geri þau heilbrigðari og hamingjusamari og hvernig þau geti líka „elskað“ fólk af sama kyni.

Mynd úr hollenskri kennskubók um kynfræðslu

ELÍTAN OG BARNANÍÐ

WHO og SÞ (sem eru sjálfseignarstofnanir sem segja ríkisstjórnum heims fyrir verkum) ráða til sín tungulipra töframenn, sem vinna ötullega að því að telja fólki trú um að kynlífsvæðing barna sé eitthvað dásamlegt. Þetta eru sömu aðilar og stefna að einni alheimsstjórn, þar sem planið er að Elítan verði allsráðandi.

Elítan er þröngur hópur fólks, sem lengi hefur stjórnað heiminum á bak við tjöldin, þótt almenningur hafi verið ómeðvitaður um það. Meðal Elítunnar telst eðlilegt að stunda barnaníð og jafnvel fórna börnum til dýrkunar Djöflinum.

Gert er ráð fyrir að árlega hverfi um átta milljónir barna[iii](smellið á hlekkinn til að skoða Redacted fréttaumfjöllunina) um heim allan. Þeim er meðal annars stolið af hamfarasvæðum, úr stórum skemmtigörðum, í þjóðgörðum, frá foreldrum/heimilum sínum eða þau tæld frá fátækum foreldrum með loforði um betri framtíð fyrir börnin. Þau loforð rætast aldrei því börnin eru seld til barnaníðinga. Eftirspurnin er mikil bæði í Bandaríkjunum og í Evrópu og fæstir vita hver örlög þeirra verða.

Nú þegar þetta atferli Elítunnar[iv] er að komast í hámæli, eru þeir að gera allt sem þeir geta til að lögleiða það, svo þeim verði ekki refsað fyrir athæfi sitt. Holland ríður á vaðið en fyrir þinginu þar liggur tillaga um að gera samræði fullorðinna við börn löglegt alveg niður í ungbörn.

Slíkt ætti kannski ekki að koma á óvart vegna þess að hollensku Rutgers samtökin[v]sáu um að semja þessa staðla fyrir WHO. Rutgers samtökin hafa lengi barist fyrir lögleiðingu á samræði fullorðinna við ung börn og gefið út leiðbeiningarbæklinga um hvernig tæla megi ung börn til sín, enda er stofnandi Rutgers yfirlýstur barnaníðingur.

HVERNIG FER KENNSLAN FRAM?

Ráðherrar mennta- og barna- og heilbrigðismála geta kannski upplýst foreldra og forráðamenn ungra barna, svo og aðra um það hvernig þessi kennsla eigi að fara fram. Þar til þær upplýsingar koma frá ráðherrunum, er einungis hægt að setja fram nokkrar vangaveltur um framkvæmd hennar.

Koma foreldrar kannski til með að fá skilaboð í gegnum Mentor um að hópfróun verði bæði á litlu og stóru deildinni í leikskólanum næsta mánudag, svo best sé að hafa börnin í fötum sem auðvelt sé að klæða þau úr? Verða það leikskólakennarar sem eiga að káfa á börnunum til að kenna þeim sjálfsfróun – eða verður það verkefni falið öðrum aðilum?

Mega foreldrar eldri barna hugsanlega vænta þess að fá boð í gegnum Mentor um að börnum verði sýndar klámmyndir á föstudögum, svo þau geti æft sig heima yfir helgina? Eða á fræðslan kannski að fara fram án vitundar foreldra eða vera kennd í frístund eftir skóla – svo kennarar þurfi ekki að sjá um hana?

Í Hollandi þar sem þegar er byrjað að hrinda þessu kennsluefni í framkvæmd, er börnum sagt að klámmyndir og annað myndefni sem þau horfa á í þessari kynfræðslu sé þeirra leyndarmál – sem þýðir að þau eigi ekki að tala um það við foreldrana.

HVAÐ VARÐ UM EINKASVÆÐIÐ?

Í mörg ár hefur börnum verið kennt að þau eigi sitt einkasvæði sem eru kynfæri þeirra (og endaþarmur). Þessi svæði megi enginn snerta nema þau og einhver sem þau treysta, eins og foreldrar eða aðrir forráðamenn. Á nú að fella þessa vörn á einkasvæðinu niður og leyfa hverjum sem er að snerta þau?

Þegar slík vörn er rofin er það fyrir lífstíð og þeir sem hafa orðið fyrir nauðgun eða annarri kynferðislegri misbeytingu á unga aldri bera þess seint bætur. Afleiðingarnar fylgja þeim langt inn í fullorðinsárin með ómældum skaða. Rannsóknir hafa sýnt að fólk sem leiðist út í drykkju, eiturlyfjaneyslu eða aðrar fíknir á í mörgum tilvikum sögu um kynferðislega misnotkun í æsku.

Ég varð sjálf fyrir kynferðislegri misnotkun (nauðgun) af hendi unglings þegar ég var tæplega sjö ára. Ég þekki þær afleiðingar sem slíku áfalli fylgja og þótt ótrúlegt megi virðast er ég enn að vinna úr þeim, enda hófst sú vinna ekki fyrr en ég var um fertugt. Mín fíkn varð sykur, því hann er svo sætur og breiðir svo vel yfir allan innri sársauka – eða það heldur maður um tíma.

VERNDIÐ BÖRNIN YKKAR

Ég hvet alla foreldra til að fara fram á nánari kynningu á þessu kynfræðsluefni bæði frá heilbrigðis- og mennta- og barnamálaráðherra. Foreldrar hafa rétt á að neita að samþykkja svona kennsluefni ef þeir telja að það geti haft skaðleg áhrif á börn þeirra. Mikilvægt er að flestra mati að leyfa börnunum að njóta æskunnar í friði og vernda þau fyrir níðingum.

Ef ráðherrarnir svara ekki kalli (sem þeir sjaldnast gera) geta foreldrar alltaf snúið sér til skólastjórnenda og hjúkrunarfræðinga skólanna til að krefja þá upplýsinga um málið.

Rétt er að hafa í huga að hér á landi miðast samræðisaldur ennþá við 16 ára. Því er nægur tími til stefnu, þótt ekki sé farið að kenna um kynlíf fyrr en að kynþroskaaldri kemur, sem er yfirleitt í kringum 12-14 ára aldurinn.

Þá kemur að mínu mati öll kynfræðsla sterk inn, einkum og sér í lagi ef hún byggist á ást og nánd, en ekki á klámi og afbökun þeirrar fallegu samtengingar milli tveggja einstaklinga sem hjartatengt kynlíf getur verið.

Ef þér fannst þessi grein áhugaverð, deildu henni þá áfram til annarra, einkum þeirra sem eiga börn á aldrinum 0-12 ára.

Heimildir:

[i] https://www.stopworldcontrol.com/downloads/WHOStandards-for-Sexuality-Ed-in-Europe.pdf

[ii] Þessi og annar texti sem er innan gæsalappa er innan gæsalappa í stöðlunum.

[iii] https://youtu.be/MNIKASuG52M

[iv] https://mittval.is/who-instructs-schools-to-teach-toddlers-masturbation-and-sex-at-school/

[v] https://rutgers-nl.translate.goog/?_x_tr_sl=en&_x_tr_tl=is&_x_tr_hl=en-US&_x_tr_pto=wapp