Eftir Pál Vilhjámsson:
Venjulegt fólk er ekki til nema sem hugtak, strangt tekið. Allir eru einstakir, sérhver er sitt eigið sniðmát. Líklega telur allir þorri fólks sig venjulegt vel vitandi að það einstakt. Almennt flaggar fólk ekki sínum sérkennum, telst háttvísi. Sumir, aftur, segja sig hinsegin.
Kristján Hreinsson skáld ræðir:
Það er gefið í skyn að auðvelt og ómerkilegt sé að vera bara svona manneskja – miklu erfiðara og merkilegra að vera hinsegin. Skilgreiningin átti að vera styrkur en hún er veikleiki þegar öllu er á botninn hvolft. Hér þarf enga skilgreiningu – við erum öll fólk. Það er væntanlega ekki til neitt sem heitir „venjulegt fólk“ þess vegna erum við öll „óvenjulegt fólk“.
Alsiða er að fólk taki sér kennimark, segjast Keflvíkingar, KR-ingar, alkahólistar, þjóðkirkjumenn og svo framvegis. Hinsegin fólk markar sér aftur þá sérstöðu að telja sig bera þyngri byrðar en flestir aðrir vegna viðkvæmrar stöðu og krefst nýrra samfélagshátta, menningarlegrar hinseginvæðingar. Það vill banna hversdagslegt orðfæri og sýpur hveljur yfir íslenskri málfræði. Hinseginviskan fær áheyrn. Skáldið útskýrir:
Hinn heimski meirihluti vill helst ekki rugga bátnum og leyfir þess vegna hinum heimska minnihluta að ákveða hvernig orðræðu skal háttað. Fólk hefur komist að þeirri niðurstöðu að best sé að banna öll orð sem hugsanlega geta fengið okkur til að móðgast fyrir hönd annarra. Í nafni pólitísks rétttrúnaðar viljum við skipta út kyni orða og helst banna orðið „maður“ vegna þess að það er í karlkyni.
Móðgunargirni er þáttur í mannlífinu og hefur löngum verið. Íslenskuprófessor sagði fornmenn ,,orðsjúka" er þeir hefndu fyrir kviðlinga er sneyddu heiður og sóma. Orðaviðkvæmni samtímans er af öðrum toga. Móðgun fyrir hönd annarra gefur vel af lækum á samfélagsmiðlum, einkum þeim snöggir eru upp á lagið og tísta snemma, þeirra færslum er deilt. Á sjónvarpsöld var 15 mínútna frægð æðst gæða hégómans, nú gilda læk og deilingar.
Orðsjúku forfeður okkar móðguðust á eigin reikning. Þeir báru skynbragð á heiður og sóma. Hinsegin móðgun er að sýnast betri en aðrir, sérgrein góða fólksins.
