Páll Vilhjálmsson skrifar:

Börn eru notuð sem tilraunadýr fyrir róttækt lífsskoðunarfélag, Samtökin 78. Tilraunin gengur út á hvað er hægt að fylla barnshugann af mörgum ranghugmyndum, t.d. að kyn sé valkvætt en ekki líffræðileg staðreynd, annars vegar og hins vegar eru börnin tæld inn í heim sérviskuhóps fullorðinna með kynóra.

Börn í leik- og grunnskólum veittu ekki upplýst samþykki að vera tilraunadýr, geta það ekki. Foreldrar barnanna voru ekki spurðir. Samtökunum 78 var einfaldlega úthlutað verkefninu af yfirvöldum menntamála hjá ríki og sveitarfélögum.

Þau börn sem rata í ógöngur vegna tilraunarinnar munu, þegar fram í sækir, krefjast bóta frá hinu opinbera. Lífsskoðunarfélög ráðast inn í vitundarlíf sakleysingja og planta þar ranghugmyndum. Börn sem ekki eru þess betur nestuð að heiman geta orðið fyrir óbætanlegum skaða vegna innrætingarinnar.

Tilfallandi á fjögur barnabörn, tvö í leikskóla og tvö yngri. Honum hrýs hugur að þau verði tilraunadýr lífsskoðunarfélags er mælir fagurt en hyggur flátt. Í stað þess að þegja, krossa fingur og vona það besta, skrifaði tilfallandi blogg, sjá t.d. hér, hér og hér.

Fyrir bloggskrifin er tilfallandi úthrópaður skúrkur, óalandi og óferjandi. Það er léttur kross að bera.

Þegar fréttir berast um börnin sem verða illa úti í tilraunaverkefni Samtakanna 78 verður tilfallandi líklega hryggur að hafa ekki gert meira til að stöðva atlöguna að saklausu ungviði. Það á að heita að við lifum í siðuðu samfélagi. Orð verða að duga.