„Vil í upphafi erindis míns minna á eftirfarandi er varðar störf embættismanna innan sjórnsýslunnar, hér átt sérstaklega við störf landlæknis og sóttvarnalæknis, sem samkvæmt 20. gr. stjórnarskrárinnar unnu eið eða drengskaparheit að stjórnarskránni og þeim ber að virða lög og verja almannahag.

Einnig að samkvæmt 14. gr. laga um réttindi og skyldur starfsmanna ríkisins ber starfsmanni að rækja starf sitt með alúð og samviskusemi í hvívetna. Hann skal gæta kurteisi, lipurðar og réttsýni í starfi sínu. Hann skal forðast að hafast nokkuð það að í starfi sínu eða utan þess sem er honum til vanvirðu eða álitshnekkis eða varpað getur rýrð á það starf eða starfsgrein er hann vinnur við.

Ofangreint felst í almennu orðalagi um störfum okkar sem lækna og annarra embættismanna ríkisins og um slíka og gildir það einnig um embætti landlæknis, jafnvel hægt að segja jafnvel umfram mörg önnur embætti stjórnsýslunnar því varðar það dýrmætasta í lífi okkar allra, líf og heilsu okkar heill almannaheilsunnar, og að farið sé að bestu vísindum á hverjum tíma heilsu og lífi allra til heilla. Mikilvægi að slíkt sé haft í heiðri þarf vart að margmælast út af heldur sem auðsæu og sjálfsögðu leiðarljósi aðgerða embættislækna ríkisins.

Tel ljóst að alvarlegur brestur sé um að ræða í embættisfærslum og aðgerðum landlæknis hvað þetta varðar og skal reyna að skýra mál mitt í eins stuttu máli og kostur á, í annars flóknu máli útfrá forsendum vísinda, ekki óskhyggju eða pólitískrar afstöðu eða annarlegrar hugmyndafræði eins og embætti landlæknis virðist hafa viðhaft.“