Helga Dögg Sverrisdóttir skrifar:

Kennari í grunnskóla í Kópavogi, veldur nemanda sínum áhyggjum og svefnlausum nóttum með boðun trans hugmyndafræðinnar (eigin trú eða skoðun). Hugmyndafræðin lætur að því liggja að strákurinn sé ekki fæddur í réttu kyni. Hver ber ábyrgð á slíkri hugmyndafræðikennslu? Kennari eða skólastjóri?

Það kemur fram í þessu viðtali að boðun [eða áróður] hugmyndafræðinnar er brot á grunnskólalögum og 14. gr. barnasáttmálans. Enginn kennari á að breiða út eigin skoðun eða trú í kennslustofu. Börn eiga að finna til öryggi í skólanum.

Eins kemur fram í viðtalinu, það segja ekki öll börn frá eins og börn þessara kvenna. Skólastjóri hefur ekki mætt foreldrum með skilningi, vammleysi og auðmýkt.

Sammála Sturla Kristjánssyni sálfræðingi, sem segir í lok viðtalsins að skólayfirvöld verða að endurskoða kennsluhætti slíkra kennara og skoða hvort rétt sé að leggja þetta á börn. Sumt gangi ekki í skólakerfinu.

Geir Ágústsson greindi þetta nokkuð vel hér, m.a. með orðunum ,, Foreldrar ættu líka að vera alsælir. Þeir sjá nú minnkandi varnir gegn því að kennarar geti hreinlega rústað tilfinningalífi barnanna í þeirra umsjón. Kennarar sem láta sér ekki duga að hunsa klámfræðslu ríkisvaldsins og byrja hreinlega að tjá sig opinberlega mega von á miklum vandræðum. Hlutverk kennara er jú ekki að kenna gagnrýna hugsun, að vega og meta, rannsaka og leita sannleikans. Nei, þeirra hlutverk er að mata, heilaþvo og hræða til hlýðni.“

Viðtalið var birt á Útvarpi sögu og er hægt að hlusta hér neðar: