Geir Ágústsson skrifar:

„Kyn, kynlíf og allt hitt er kynfræðslubók fyrir börn á aldrinum 7-10 ára. Hún tekur til barna og fjölskyldna af öllum gerðum, kynjum og kynhneigðum þannig að öll börn og allar fjölskyldur ættu að geta speglað sig í bókinni.“ 

Svona hefst kynning íslenska ríkisins á nýlega þýddri erlendri bók sem er núna orðinn hluti af námsefni grunnskóla, eða í boði sem hluti af því námsefni.

Í þessari bók eru manneskjur með græn, fjólublá, appelsínugul og blá andlit. Svona er mannkynið jú fjölbreytt.

Þarna er 7-10 ára börnum kennt, mögulega í fyrsta skipti á ævinni, hugtakið kynlíf.

Gleymum svo ekki leiðbeiningum um handþvott eftir að 7-10 ára börn hafa örvað á sér endaþarminn..

Eða einhverja aðra líkamshluta, mögulega, enda er 7-10 ára aldurinn einmitt sá rétti til að kenna slíkt.

Hendum svo inn smávegis hinseginfræðslu fyrir 7-10 ára börn áður en ég kem mér að því sem ég vildi raunverulega benda á.

Nýlega birtist frétt á hér á miðlinum um frásögn manns sem sagði frá því að 8-9 ára strákar væru að skiptast á að sjúga typpi skólabróður síns eftir skólasund.

Viðbrögðin hafa verið fyrirsjáanleg (fyrir utan að ég bjóst ekki við neinum viðbrögðum): Sjónarvottur er lygari, enginn kannast við neitt og þetta er allt ein stór falsfrétt.

En ég sé hið jákvæða. Mögulega eru íslensk grunnskólabörn loksins byrjuð að fylgjast með í tímum! Læra námsefnið! Framkvæma samkvæmt kennslu! Eða svo vikið sé aftur að umræddri bók: Hafa kynnt sér vel og rækilega efni hennar!

Bókin fer rólega á þetta svæði. Fyrst er fjólublá manneskja, væntanlega á aldrinum 7-10 ára, sýnd stunda sjálfsfróun í baðkari.

Þetta vindur aðeins upp á sig, og 7-10 ára börnin fá viðbót orð í orðaforðann yfir það sem má segja um þau án þess að pabbinn drepi þann sem kallaði barn sitt því orði með hafnaboltakylfu:

Það er um það bil hérna að 7-10 ára börnum er sagt að snerting sé í lagi á meðan það megi tala um hana. Mörkin eru ekki miklu meiri en það. 

Ef 8-9 ára strákar voru að totta hvern annan í búningsklefa, án feluleikja, og án kvartana, þá myndi ég einfaldlega kalla þá duglega námsmenn. Þeir hafa ekkert að fela. Snerting er góð. Hún er raunar sjálfsögð. Á meðan það er hægt að segja frá henni.

„Mamma, ég tottaði Nonna eftir skólasund í dag.“
„En gaman. Gott að þú ert loksins farinn að fylgjast með í skólanum.“

Sé fréttin sem vísað er í haugalygi þá eru íslensk grunnskólabörn einfaldlega að fylgja tilhneigingu fyrri ára: Sífellt meira fé er dælt í að mennta þau, en þau taka ekki eftir neinu.

En sé fréttin sönn og rétt þá er ljóst að yfirvöldum hefur tekist að vekja áhuga 7-10 ára barna á námi á ný. Þótt fyrr hefði verið.