Eftir Pál Vilhjálmsson kennara og blaðamann:
Staðhæft er að sumir fæðist í röngum líkama. Að ,,kona" fæðist í líkama karls og öfugt; ,,karl" í kvenlíkama. En það er ekki hægt. Ástæðan er eftirfarandi.
Við barnsfæðingu verður til einstaklingur heill og óskiptur. Meðvitundin og líkaminn eru eitt. Hvernig einstaklingurinn vex og dafnar er háð erfðum annars vegar og hins vegar atlæti. Aðeins andvana fæddir eru án meðvitundar. Lifandi fædd börn eru ein óskiptanleg heild, líkami og meðvitund. Hvorugt getur án hins verið.
Einstaklingurinn er annað tveggja karlkyns eða kvenkyns. Í örfáum tilvikum, vel innan við 1% lifandi fæddra, eru kyneinkenni óræð. Þau tilvik eru læknisfræðilegt úrlausnarefni.
Til að einstaklingur fæðist í röngum líkama þarf meðvitundin að verða óháð líkamanum. En meðvitund utan líkama er ekki til. Meðvitundin gerir fólk lifandi. Án meðvitundar er maðurinn sofandi/meðvitundarlaus eða hreinlega dauður.
Meðvitundin skapar upplifun. Einhver getur verið tík án þess að vera geltandi; annar ljónstyggur en samt ekki ferfætlingur. Maður getur verið lúsiðinn en ekki skordýr.
Mörgum finnst líkami sinn ekki nógu stæltur eða grannur; brjóstin of lítil eða manndómurinn væskilslegur. Óánægja með líkamann og líkamsparta er viðtekinn þáttur í menningunni og snar þáttur í efnahagskerfinu. Margvísleg fegrun, húðflúr, líkamsrækt, megrun og lýtalækningar velta milljörðum.
Fullorðið fólk má gera hvað það lystir við líkama sinn, tortíma honum ef því er að skipta. En það er ábyrgðarhluti af fólki, sem á að heita fullorðið, að telja ungmennum trú um að hægt sé að fæðast í röngum líkama.
Löngun til að vera annað kyn en manni var úthlutað við fæðingu er allt annað. Drengur getur hagað sér eins og stúlka og stúlka eins og drengur. Hlutverkaleikur er barnagaman sem sumir vaxa ekki upp úr. Það hafa alltaf verið til kvenlegir karlar og karlmannlegar konur. En hugmyndafræðin, blekkingin, um að fæðast í röngum líkama fær sumt ungt fólk til að gangast undir óafturkræfar aðgerðir og lyfjameðferð. Löngun er ein í dag en önnur á morgun. Ekki síst hjá ungu fólki. Óafturkræf inngrip í líkamann vara fyrir lífstíð.
Þeir sem telja sjálfum sér trú um að vera í röngum líkama eru í reynd að segja meðvitundina og líkamann sitthvað. Ef meðvitundin er ekki líkamleg og náttúruleg hlýtur hún að vera yfirnáttúrleg, guðleg. En þá færi meðvitund aldrei í rangan líkama. Guð, samkvæmt skilgreiningu, gerir ekki mistök.
5 Comments on “Ekki hægt að fæðast í röngum líkama”
Geðlæknum er oft tíðrænt um aukna tíðni geðsjúkdóma hjá fólki, en að mati margra þeirra er kynferðisleg brenglun eðlileg! Hversu klikkaður getur mannsandinn orðið? En í sjúkum heimi guðleysingja er klikkun mannsandans höfð í hávegi.
Kannski ágætt að rifja upp slóðina á heimildarmynda umræddu og áhugaverðu ‘What is a Woman?’ (sem m.a. Fréttin birti):
https://odysee.com/What-is-a-Woman_-_-The-Daily-Wire:79f7b27d120a2568d379d3578627a255143d9dae
Og hvar er hinn „rétti“ líkami? … er einhver annar fæddur í honum?
Endaleysa þessa málflutnings er svo yfirgengileg að það er með ólíkindum að fullorðið fólk, og sumt af því menntað, trúi og haldi uppi þessu bulli.
Það er hægt að hafa samúð með og hjálpa fólki með ranghugmyndir án þess að taka þátt í ranghugmyndunum.
Ragnar: takk fyrir hlekkinn, ég var að leita þessu ….
Það er lítið fjallað um þá tilgátu að fólk sé að koma með minningar úr fyrra lífi. Þó hef ég séð því hreyft. En það er ekki í tísku núna að tala um endurfæðingar, því þá er verið að gefa því byr undir vængina að sálin sé til.
Það er rétt að meðvitund færi aldrei í vitlausan líkama en málinu er þannig háttað að einstaklings sálir sem hafa verið t.d. í kvennlíkama síðustu líf eru með svo sterka tengingu við að vera einungis kona að þær sálir upplifa sig eins og að hafa fæðst í röngum líkama og í staðinn fyrir að taka á móti því hluverki sem þau ætluðu að vera í þessu lífi þá velja þau að breyta sér yfir í það sem er kunnuglegra fyrir þeim. Ég hef upplifað að fara úr líkamanum og líkaminn og sálin eru ekki eitt og þetta er mjög þröngsýn grein.