Eftir að Jón Arason var hálshöggvinn í Skálholti 1550 fór allt vald úr landi og einn svívirðilegasti þjóðarstuldur sögunnar átti sér stað þegar Danir fóru ránshendi um Ísland og rændu klaustur öllu silfri gulli og dýrgripum. Það tók Dani rúman áratug að flytja dýrgripi Íslands úr landi. Kistur hlaðnar dýrgripum fylltu skip eftir skip eftir skip til Köben þar sem þeir bræddu silfrið.
Kristján III [1534-1559] sölsaði jafnframt undir sig auðlindir landsins; silfur, gull og jarðeignir, fisk, brennistein og grút til að lýsa upp Köben. Kristján III setti bann á samskipti við aðrar þjóðir. Hin illræmda Einokunarverslun 1602-1787 lamaði þjóðina og niðurlægði svo sjálft við lá að íslensk þjóð tortýmdist.
Flesksamningurinn illræmdi
Á bak við luktar dyr árið 1901 undirrituðu Danir og Bretar svínslegan samning í Lundúnum um veiðar breskra togara upp við landsteina og Bretar opnuðu allar gáttir fyrir danskt beikon; „flesksamningurinn illræmdi“ var kaup kaups Dana og Breta. Í kjölfarið fjölgaði dönskum svínum úr nokkur hundruð þúsund í nokkrar milljónir.
Samningurinn gilti til 50 ára svo það var ekki fyrr en 1952 sem landsmenn losnuðu undan hinum illræmda dansk-breska svikasamningi. Þorskastríðin gátu fyrst hafist 1952 þegar „flesksamningurinn illræmdi“ rann sitt skeið. Bretar settu löndunarbann á íslenskan fisk við útfærslu landhelginnar 1952. Engan stuðning fengu Íslendingar frá vores nordiske venner frekar en endranær en Stalín hóf að kaupa af okkur fisk. Þorskastríðunum lauk með fullum sigri Íslendinga yfir auðlindum sínum árið 1976.
Árið 2014 settu illa upplýstir kjánar í utanríkisráðuneytinu viðskiptabann á Rússa útaf Krímskaga og eyðilögðu dýrmæta tollfrjálsa markaði í Rússlandi meðan Þjóðverjar halda áfram að selja Audi og Benz til Moskvu og Brussel setur 20% toll á íslenskan fisk. Íslensk þjóð man glöggt þegar „vores nordiske venner“ létu greipar sópa um íslenskar eigur í kjölfar Hrunsins 2008 og flykktu sér að baki Brussel, London og Haag í Icesave svínaríinu.
Danskar bréfabækur
Fáar þjóðir ef nokkur hafa mátt sæta jafn svívirðilegum þjófnaði þjóðarauðæva og Íslendingar. Steinunn Kristjánsdóttir fornleifafræðingur fann danskar bréfabækur fyrir nokkrum árum í Köben. Dýrgripir klaustra og kirkna voru fluttir til Kaupmannahafnar. Gnægð dýrgripa og víkingaaldarsilfur kom henni á óvart. Páll Eggert Ólason höndlaði þessi skjöl um aldamótin 1900 en svo féllu þau í „fagmannlega“ gleymsku vestur á Melum.
Steinunn hefur skrifað magnað verk um klausturrannsóknir sínar „Leitin að klaustrunum.“ Eftir að hafa fundið hinar dönsku bréfabækur fór Steinunn til Rósenborgarhallar sem Danakonungur reisti um 1600. Þar sá hún silfrið, þar á meðal þrjú ljón í fullri stærð sem sögð eru steypt úr innfluttu [íslensku] silfri fyrir bráðum fimm hundruð árum.
Hinar myrku aldir Íslands
Svíar gerðu uppreisn gegn Kalmarsambandinu sem hrundi eins og spilaborg en það náði frá Finnlandi í austri og til Grænlands í vestri. Með hruni Kalmarsambandsins varð Gústaf Vasa konungur Svía 1523. Þá sölsuðu Danir undir sig eyþjóðirnar í Norðurhöfum; Ísland, Færeyjar og Grænland og hinar myrku aldir Íslands hófust en við höfðum verið í konungssambandi við Noreg frá 1262.
Danir klipptu á siglingar annarra þjóða til Íslands – einangruðu landið, komu á Einokun og íslensku handritin voru flutt til Köben sem var ekki aðeins reist fyrir íslenska peninga [silfur] heldur lýst með íslenskum grút, segir í Íslandsklukku Laxness. Hvað hefði Jón Hreggviðsson sagt hefði hann séð ljónin í Rosenborgarhöll?
Ísland hafði alltaf verið og er gósenland, utan tímabil danskrar nýlendukúgunar. Þegar landsmenn brutust undan danskri kúgun og þjóðin endurheimti frelsi og fullveldi urðu Íslendingar hástökkvarar meðal þjóða á velsældarlistum OECD.
2 Comments on “Þegar Danir rændu Ísland”
Heyr heyr, svo leyfa sumir danir sér að segja hvað hefur Ísland gert fyrir danmörk, þá mætti benda þeim á 200 ára einokunarverslun og flesksamniginn illræmda, á meðan danir fitnuðu á kosnað sveltandi íslendinga.
Hef aldrei skilið undirlægjuhátt Íslendinga gagvart dönum, sérstaklega m.t.t. þessara atburða sögunnar sem komu afar illa niður á landi og þjóð, ég segi að sama skapi hvað hafa danir gert fyrir okkur annað en að ræna auðlindum og halda íslendingum niðri í 200 ár, þeir ættu að sýna sóma sinn með að skila okkur öllum handritum en danir hafa engan sóma gagnvart Íslendingum og því afar ólíklegt að það muni nokkurtíma gerast.
Ég var eitt sinn kirkjuvörður í Skálholti í þrjú sumur og þá gaf ég mér tíma til að lesa biskupasögurnar. Það sem ég áttaði mér á var hversi mikil sögufölsun hefur átt sér stað í tengslum við siðaskiptin. Siðaskiptin hafa verið kynnt okkur hingað til eins og einhver lýðræðisleg ákvörðun íslenksu þjóðarinnar, en í raun var þetta ákvörðun Danakonungs sem endaði langt og farsælt tímabil þar sem Íslandi var í sterkum tengslum við hina Kaþólku Evrópu á mörgum sviðum og naut mjög góðs af.
Ég var því mjög glaður þegar ég frétti af þessari bók hennar Steinunnar, þar sem hún lýsir m.a. hversu stórt og margþætt hlutverk klaustrin gengdu og það tók um 200 ár að fylla skarðið sem þau skildu eftir sig.
Siðaskiptin ættu héðan í frá aldrei að vera kynnt eða seld sem einhver framför og fagnaðarefni heldur sem alger hörmung og langstærsta áfallið sem kemur hefur fyrir íslensku þjóðina sem gerði íslendinga fátækari á ÖLLUM sviðum.