Eftir Pál Vilhjálmsson:
Ef koltvísýringur, CO2, tvöfaldaðist í andrúmsloftinu, úr rúmlega 400 ppm í 800 ppm, myndu gróðurhúsaáhrifin aðeins aukast um 1%, segir loftslagsvísindamaðurinn William Happer. Meðalhiti jarðarinnar gæti hækkað um 0,75 gráður. Enginn tæki eftir breytingunni.
En svo koma stjórnmálamenn og segja heimsendi í nánd. Fjölmiðlar eru hljóðnemar upphrópana og bæta í vitleysuna. „Hæsta CO2-gildi sögunnar mældist á Mauna Loa í maí 2021, hvort sem miðað er við núverandi mælingar eða mælingar á ískjörnum sem ná hundruð þúsunda eða milljónir ára aftur í tímann,“ segir í leiðara Fréttablaðsins. Þetta er þvættingur. Í jarðsögunni hafa yfir 7000, sjö þúsund, ppm af CO2 mælst í andrúmslofti, en er núna 400 ppm og myndi engu breyta þótt magnið tvöfaldaðist.
Bavíanabúggí stjórnmálamanna og fjölmiðla kyndir undir forheimskun loftslagsumræðunnar og veldur hugarangri þeirra sem hafa tiltrú á fólki og miðlum sem ekki standa undir traustinu.
Rökin fyrir heimsendaspám vegna hækkandi CO2-gilda eru reiknilíkön með innbyggðum forsendum að hækkun CO2 leiði til keðjuverkana - hamfarahlýnunar. Reiknilíkan með rangar forsendur gefur ranga niðurstöðu.
Happer segir í viðtalinu að gögn úr ískjörnum um fornveðurfar sýna það orsakasamhengi að hækkun hita komi á undan hækkun koltvísýrings. Heimsendaspár hafa endaskipti á orsök og afleiðingu, segja að koltvísýringur valdi hækkandi hita. Gögnin segja annað. Reynslan staðfestir gögnin. Gróðurþekja jarðar er meiri núna en á síðustu öld, enda koltvísýringur fæða plantna. Meiri koltvísýringur gerir jörðina grænni. Árvisst, að hausti á norðurhveli, fella tré lauf og barr sem rotnar. Við það hækkar koltvísýringur í andrúmslofti en lækkar að vori við ljóstillífun plantna.
Happer var prófessor í Princeton. Á tíunda áratugnum veitti Happer forstöðu rannsóknastofnun bandaríska orkumálaráðuneytisins. Þetta var í árdaga loftslagsfræða sem nú tröllríða háskólasamfélaginu. Hluti af starfi Happer var að kalla til vísindamenn af ólíkum fræðasviðum til að ræða rannsóknir og aðferðafræði. Hann tók eftir að loftslagsvísindamenn vildu síður en aðrir mæta í málsstofur að kynna rannsóknir sínar. Þá sjaldan þeir mættu voru loftslagsfræðingarnir móðgunargjarnir úr hófi og lítt samræðuhæfir um aðferðafræði. Þessi einkenni fylgja þessum svokölluðum vísindamönnum enn þann dag í dag. Þeim líður best að tala við fávísa stjórnmála- og fjölmiðlamenn sem gleypa hrá ósannindin.
Loftslagsfræði hamfarasinna eru gervivísindi sem þola ekki dagsljósið og röklega umræðu. Menn eiga að trúa, ekki skilja. Alla öldina hafa þeir spáð hamfarahita en náttúrulegt loftslagið hæðist að þeim og breytist lítt.
Hamfaraspámennskan, segir Happer, leiðir okkur í ógöngur og má ekki halda áfram. Hverskyns vitleysu er haldið á lofti. Pólitísk stefnumótun tekur mið af bábiljufræðum en ekki haldbærum rökum.
