Eftir Geir Ágústsson:

Ég rakst fyrir tilviljun á litla grein í Reuters, rituð í mars 2021, þar sem farið er yfir þá fullyrðingu að mRNA-sprauturnar séu banvænar. Vísað er í eftirfarandi fullyrðingu og hún auðvitað úrskurðuð ósönn:

„MIKILVÆG ÁMINNING: Flestir sem taka mRNA bóluefnið munu deyja innan 5 ára. Hingað til hafa 4,2 milljónir skammta verið gefnir í Bandaríkjunum og þeim fjölgar dag frá degi. Íbúafjöldinn árið 2025 gæti verið helmingur af því sem hann er í ddga, eftir því hversu margir taka mRNA sprautuefnið.“

Þetta er auðvitað stór og dramatísk yfirlýsing og auðvitað engin leið að spá svona nákvæmlega fyrir um áhrif þess að sprauta megnið af samfélagi með glænýju glundri. En svo sannarlega hefur það reynst banvænt. Líftryggingafélögum fossblæðir, fæðingatíðni er mögulega að staðna og ævilíkur ríkja jafnvel að minnka vegna fjölda dauðsfalla meðal þeirra ungu.

Á þessum vormánuðum ársins 2021 var margt á huldu, auðvitað. Sumir vildu hafa varann á og forðast ónauðsynlega lyfjagjöf gegn veiru sem var búið að kortleggja rækilega með tilliti til áhættuhópa og alvarleika. En alltaf var þrýst á að sprauta meira, ekki bara áhættuhópana, og sá þrýstingur jafnvel enn til staðar víða. Allir varnaglar sem við höfum venjulega á tilraunastarfsemi voru fjarlægðir. Læknar, sem í mörg ár voru búnir að vara við ofnotkun lyfja (t.d. sýklalyfja), voru nú komnir með nálarnar á loft og tilbúnir að sprauta allt sem hreyfðist. Og fjölmiðlar brugðust. Þeir spurðu ekki nauðsynlegra spurninga og fullyrtu út í loftið, og gera enn, að hið nýstárlega glundur sé safe and effective, og sú mantra endurtekin í öllum miðlum frá morgni til kvölds, svona eins og úr handriti.

Þeir voru uppnefndir álhattar og samsæriskenningasmiðir sem vildu takast á við veiru með gömlu góðu aðferðunum (t.d. forðast að hósta framan í ömmu og sofa af sér veikindi). Þeir voru kallaðir morðingjar sem vildu ekki ónauðsynlega lyfjagjöf. Það var í lagi að útskúfa venjulegu fólki úr samfélaginu fyrir að fara ekki í ákveðna sprautu.

Og núna vilja þeir sem hrópuðu launalaust í gjallarhorn fyrir hönd lyfjafyrirtækjanna að við gleymum þessum tímum.

Gleymdu því!