Arnar Þór Jónsson lögmaður og varaþingmaður Sjálfstæðisflokksins spyr að því í nýjustu bloggfærslu sinni hvort ríkið eigi ráða því hvað megi segja og hvað ekki, ræða og hvað ekki, um hvað megi efast og hvað megi gagnrýna og hvað ekki?

„Sá sem svarar slíkum spurningum játandi er í raun að lýsa stuðningi við stofnun Sannleiksráðuneytis í anda 1984 eftir Orwell,“ segir Arnar og að  “við hin, sem svörum spurningnum neitandi, verðum að horfast í augu við greinilega öfugþróun í þessum efnum, sem birtist nánast daglega í fréttum, nú síðast í fréttum af þöggunartilburðum Ferðamálastofu.“

Þar er Arnar að vísa í mál Ivu Marín þar sem Ferðamálaskrifstofa ætlar að endurgera myndband um aðgengi fatlaða sem Iva Marín hafði „leikið“ vegna meintra skoðana hennar á trans-fólki. Ferðamálskrifstofa ætlar að fá annann blindan einstakling í stað Ivu vegna skoðana hennar.

Arnar heldur áfram og segir að í frjálsu samfélagi megi hver sem er tjá skoðanir sínar gagnvart hverjum sem heyra vill en það þýði ekki að fólki sé heimilt að beita stofnana-eða ríkisvaldi til þess að þvinga skoðanir sínar upp á aðra, banna öðrum að tjá sig, svipta fólk atvinnu, vega að einstaklingum eða reyna að stýra umræðu.

„Í frjálslyndu réttarríki hljótum við að ganga út frá þeirri meginreglu að jafnvel þótt fólk telji sig hafa höndlað allan sannleikann, þá leyfist viðkomandi ekki að þvinga þá sýn, skoðun eða trú upp á aðra. Þetta þýðir í framkvæmd að þú mátt aðhyllast hvaða sjónarmið sem er og innan marka laga máttu bjóða fólki að velja eða hafna því sem þú hefur fram að færa,“ segir Arnar, „því í frjálsu samfélagi þvingum við ekki skoðanir upp á aðra.“

Hann sagði jafnramt að fólk megi trúa því sem það vill, en á móti megi aðrir líka trúa því sem þeir vilja.

„Í ríki sem kennir sig við frjálslynt lýðræði hefur enginn einn maður, enginn hópur og engin stofnun vald til að ákveða hvaða skoðanir okkur leyfist að hafa. Slíkt stjórnarfar er kennt við einveldi, klerkaveldi eða alræði. Meðan enginn hreyfir andmælum þokumst við í átt til slíkra stjórnskipulegra ófara,“ skrifar Arnar Þór að lokum í pistli sem má lesa hér.