Undirdeild Haf- og loftslagsstofnunar Bandaríkjanna (NOAA) hefur frá 2005 safnað gögnum frá sérvöldum veðurstöðvum - 114 stöðvum á stöðum þar sem ekki hefur verið byggt nálægt þeim. Þær ættu því að skila nákvæmari gögnum en stöðvar sem hafa orðið fyrir áhrifum borgahlýnunar. Í lok júlí mátti sjá nýjustu niðurstöðurnar í skýrslu frá bandaríska veðurfræðingnum Anthony Watts. Samkvæmt þeim gögnum lauk hlýnun jarðar fyrir um 20 árum (sjá graf).  En hvað með fréttir af hitabylgjum og hitametum? Er það kannski rétt að nýjustu tölur um hitabylgjur í Bretlandi hafi komið frá Heathrow flugvelli og mælistöð við risavaxið gróðurhús í Kew Gardens, London?

Snemma árs 2015 birtist í breska blaðinu Telegraph greinin "How we are being tricked by flawed data on global warming" eftir Christopher Booker þar sem hann fjallaði um niðurstöður loftslagsbloggarans Paul Homewood en hann hafði borið saman mælitölur frá stöðvum í Suður-Ameríku við opinberar tölur og komist að því að tölurnar hefðu verið lagaðar til að sýna meiri hlýnun en sást samkvæmt mælistöðvum. Í greininni sagði frá því að í framhaldinu hefði Homewood farið að skoða tölur frá Norðurslóðum og séð sömu tilhneigingu þar. Sagt er frá því að tölunum frá Íslandi hefði verið breytt til að sýna samfellda hlýnun, þ.e. kuldaskeið hafísáranna var horfið.

Nokkrum árum síðar mátti líta á realclimatescience.com að NASA hefði leikið sér að því að breyta tölum frá Veðurstofu okkar - fram og til baka - og m.a. tekið út upplýsingar um að á árunum kringum 1940 hefði verið hlýrra en í nútímanum (hitametið frá 1939 stendur enn). Trúlega hefur NASA verið að reyna að láta gögn okkar passa við hokkíkylfugrafið sem Al Gore gerði frægt. Höfundur þess, Michael Mann, lofaði að leggja fram gögn sín til prófunar vegna meiðyrðamáls er hann höfðaði gegn veðurfræðingnum Tim Ball en gerði það ekki. Grafið sem sagt var sanna að CO2 ylli hlýnun jarðar hafði ekki farið í gegnum neina sannprófun og hefði því átt að teljast marklaust.

Það eru miklir hagsmunir undir í loftslagsmálunum, margir sem eiga allt sitt undir því að heimurinn haldi áfram að trúa því að gróðurhúsalofttegundir valdi stjórnlausri hlýnun. Þeir sem efast um það fá ekki styrki, fá ekki greinar sínar birtar í fræðitímaritunum og eru uppnefndir loftslagsafneitarar. Hjá öðrum er baráttan pólitísks eðlis. Einn af toppunum hjá IPCC, Ottmar Edenhofer, sagði árið 2010 að:  „ ... menn þurfi að losa sig undan þeirri blekkingu að alþjóðleg loftslagsstefna sé hluti af umhverfisstefnu. Í stað þess gengur loftslagsstefnan út á að jafna út  auði heimsins.“                                                                             

Sú stefna virðist ekki ganga sérlega vel. Vegna baráttu græningja þurfa íbúar Vesturlanda að búa við síhækkandi orkuverð (og matarverð)  - en aðrir íbúar heimsins einnig.

Barátta skólaskróparans Gretu er líka pólitísk. Í grein frá 2019, "Why We Strike Again", sem hún og tveir félagar hennar eru skrifaðir fyrir segir: