Eftir Arnar Sverrisson sálfræðing:
Fyrir tíu árum eða svo tók bandaríski ráðgjafinn og sállæknandinn (psychotherapist), Tom Golden, saman helstu atriði um jafnrétti kynjanna, með karlaskekkjuna í brennidepli. Nú hefur hann litið um öxl og sýnist fátt hafa breyst til batnaðar.
Það er almælt, að á sumum sviðum mannlífsins eru karlar fjölmennari en konur eins í stétt hæstaréttardómara, hershöfðingja og forstjóra stærri fyrirtækja. Kveinstafir kvenfrelsaranna vegna þessa eru ærandi. Konur eiga að vera hvarvetna, þar sem mikilvægar ákvarðanir eru teknar, segir Katrín kvenfrelsari.
En karlar eru líka miklu fjölmennari í stétt hermanna. Þó heyrast engin ramakvein þess vegna. Síður en svo, þvert á móti! Valkyrjurnar í ríkisstjórn Íslands hvetja t.d. eindregið til, að Úkraínumenn berjist til síðasta karlmanns. Nýlega fermdum unglingspiltum er nú att á stríðsforaðið eins og oft áður.
Kvenfrelsarar gera heldur ekki athugasemd við þá staðreynd, að uppeldi íslenskra barna í skólakerfinu sé að mestu í höndum kvenna, sem og félags- og heilbrigðisþjónusta, eins og ofbeldis- og jafnréttisiðnaðurinn. Leiðarljós kvenfrelsaranna er hlutfallsjafnrétti (nema þegar talið berst að fækkun karla). Hugmyndir um jöfn tækifæri líta þeir aftur á móti hornauga.
Staðreyndir um jafnréttishlutföll kynjanna
En sagan er ekki öll sögð. Lítum á nokkrar staðreyndir og tölur frá Tom (lýsa bandarískum veruleika og vestrænum, eftir atvikum) um jafnréttishlutföll kynjanna á ýmsum sviðum:
Karlar eru 98% fórnarlamba stríðs. Neiti þeir að hlíta herskyldu (í Bandaríkjunum) fá þeir 250.000 dala sekt eða verða að dúsa fimm ár í fangelsi. Konur búa almennt ekki við herskyldu.
Það er einnig miklu fátíðara, að konur séu myrtar. Myrða þyrfti eina konu á klukkutíma í eitt ár, svo hlutföllin yrðu jöfn, að þessu leyti.
Drengir og fullorðnir karlmenn eru 80% þeirra, sem deyða sjálfa sig. Vilji konur standa jafnfætis körlum á þessu sviði, þyrftu sjálfsvígum þeirra að fjölga fjórfalt.
Um 93% þeirra, sem látast í vinnuslysum, eru karlmenn. Svo jafnræði kæmist á milli kynjanna, hvað vinnuslys varðar, þyrfti ein kona að láta lífið á tveggja klukkutíma fresti.
Karlmenn vinna hættulegri og sóðalegri störf en konur. T.d. þyrfti að margfalda fjölda kvensorphirðumanna 35 sinnum, til að jafnræði ríkti á því sviði. Dýpra þyrfti að taka í árinni í umhirðu ræsanna. Þar þyrfti að fjölga konum 85 sinnum, svo að jafnrétti næðist.
Karlar lifa fimm árum skemur en konur. Þeir deyja sem sé yngri, og má þá hér um bil einu gilda, hver dánarorsökin sé. Til að jafnrétti ríkti, þyrftu miklu fleiri konur að deyja miklu fyrr. Svo að jafnist út fjöldi andláta, án tillits til orsaka, þyrftu 1000 konur að geispa golunni daglega í eitt ár.
Karlar slasast líka í heimiliserjum og bíða fjörtjón. Um 38% hljóta limlestingar. (Enn þá gætir trúlega skekkju við rannsóknir. Karlar eru oft og tíðum taldir „hinir eðlilegu“ ofbeldismenn og þeir kvarta síður og kveina yfir ofbeldi maka. Endurteknar rannsóknir víða um Vesturlönd sýna, að almennt skiptist makaofbeldi til helminga milli kynja. Í lespusamböndum er hlutfallið einnig svipað milli maka.)
Falskar ákærur og misþungir dómar
Falskar ákærur um ofbeldi karla eru algengar. T.d. eru um 40% ákæra um nauðganir falskar. Hví er svo lítið gert til að vernda unga karlmenn fyrir röngum dómum? (Hvar er lögregla og ríkissaksóknari? Hafa t.d. meiðyrðameyjarnar við Menntaskólann í Hamrahlíð verið saksóttar?)
Misþungir dómar fyrir sams konar brot eru einnig algengir. Dómar kvenna eru yfirleitt vægari en dómar karla. Við rán eru karlar dæmigert dæmdir í tíu ára fangelsi, konur átta. Við höfum tilhneigingu til að líta á karla sem illa, en konur kærleiksríkar og góðar. Leitað er dyrum og dyngjum að einhverju því í lífi konu á sakamannabekki, sem gæti mildað dóm yfir henni. Reynsla (jafnvel þótt upplogin sé) af kynáreitni eða -ofbeldi reynist oft vel.
(Það er til að mynda ekki ýkja langt síðan, að par var látið sæta gæsluvarðhaldi sökum sameiginlegra kynglæpa gagnvart börnum. Það varð mun skemmra hjá konunni, samkvæmt úrskurði Héraðsdóms Reykjaness, því hún var álitin bera minni sök. Býsna algengt.)
Fangelsin eru fleytifull af körlum. Það þyrfti að fangelsa fjórar konur á hverri sekúndu á eins árs tímabili til að jafna hlutföllin. Fjöldi fangelsaðra karla er greindarskertur.
Hugsanlega stjórnast dómarar af umhyggju kvenfrelsaranna fyrir körlum. Hinn mikli kvenfrelsunarspekingur, Germaine Greer (f. 1939), lætur að því liggja:
„Líklega er öryggisfangelsi einasti staðurinn, þar sem karlar geta talið sig örugga, nema yfir þeim vofi sú hætta að verða leystir úr haldi.“
Karlar eru miklu ofar en konur heimilislausir umrenningar. Svo jafnrétti sé náð á þessu sviði þyrfti að fjölga heimilislausum konum um 1000 á dag.
Óhróður um karla er algengur og almennur. T.d. er það talið skop og spé, þegar karlar meiðast, en samúð er vakin í brjósti fólks, þegar um meiðsli kvenna er að ræða. Þetta á sérstaklega við um allt, er lítur að kynferði og kynlífi.
„Kynofbeldi gegn konum er glæpur. Kynofbeldi gegn körlum er skemmtilegt,“ segir Tom.
Hið opinbera er afskaplega upptekið af heilsu kvenna. Það hefur sett á laggirnar alls konar stofnanir, t.d. rannsóknastofnanir, til að stuðla að góðu heilsufari kvenna. Varla nokkurt sambærilegt er til fyrir karlmenn.
Fleiri umskorin sveinbörn og æxlunarréttur karla enginn
Rúm ein milljón sveinbarna er umskorin árlega. Þetta er eyðileggjandi, sársaukafull og gersamlega ónauðsynleg aðgerð. Limlesting á kynfærum drengja er heimil lögum samkvæmt, en bönnuð á stúlkubörnum. (Afskorin forhúð drengja er notuð í iðnaði.)
Jafnrétti á þessu sviði fæli í sér, að umskera þyrfti milljónir meyja og kvenna, verulegan hluta án deyfingar. Það á nefnilega við um mikinn fjölda núlifandi karlmanna í Bandaríkjunum.
Æxlunarréttur karla er í raun enginn. Konum er selt sjálfdæmi um fóstureyðingar. Þær taka geðþóttaákvarðanir. Þá má einu gilda, hvort faðirinn óskar barnsins eða ekki. „Hún ræður líkama sínum og buddunni hans,“ kemst Tom að orði.
Rangfærsla faðernis er einhvers staðar í námunda við 30%. Feður greiða uppeldi afkvæma móðurinnar, hver svo sem raunfaðirinn er.
Við skilnað fá mæður óskoraðan foreldrarétt í 83% tilvika, en feður í 8% tilvika.
Greind karla og kvenna
Greind karla og kvenna (mæld á hefðbundnum greindarprófum) dreifist misjafnlega, þ.e. greind kvenna mælist i meira mæli um miðju bjölludreifingar, karla til endanna. Sé jafnvægis óskað, þyrftum við að sjá miklu fleiri þroskaheftar konur og snillinga úr röðum kvenna.
Tom fjallar lítillega um stöðu drengja, sem öllum ætti að vera kunnugt um. Í leik- og grunnskólakerfi, sem fremur er sniðið að þægum stúlkum en fyrirferðarmiklum drengjum - og þar sem (ungar) konur eru nær einráðar - heltast drengir úr lestinni á flestum sviðum.
Sama má um æðri menntun segja. Í Bandaríkjunum yrði að meina 3 milljónum kvenna aðgengi að æðri menntastofnunum, svo jafnvægi skapaðist milli kynjanna. Þessar milljónir kvenna og margar fleiri, yrðu að gerast iðnaðarmenn (trade) til að stuðla að jafnrétti kynjanna. Konur eru einungis 3% byggingaverkamanna, 3% pípulagningamanna, 5% sjómanna (eða fiskara eins og það heitir á jafnréttisíslensku Vinsri-grænna), 5% skógarhöggsmanna og 3% rafvirkja.
Hvernig má það vera, að fólk undrist, að drengir – margir án handleiðslu föður – villist af leið, leyti í fíkniefni og afbrot, vilji skipta um kyn eða káli sjálfum sér.
Kvenfrelsararnir segja misrétti og hatur í garð karla réttlætanlegt, því þeir séu eitraðir, fæddir kúgarar kvenna og nauðgarar. Eða eins og annar meiriháttar kvenfrelsunarspekingur, Andrea Dworkin (1946-2005), tók til orða:
„Sonur sérhverrar konu í feðraveldinu situr hugsanlega á svikráðum við móður sína. Hann er óhjákvæmilega nauðgari eða kúgari annarra kvenna.“
SÍÐARI HLUTI
Í uppgjörinu um þróun nýliðins áratugar bendir Tom á eftirfarandi:
Um 50.000 þúsund karlmenn hafa týnt lífinu í vinnuslysum. Karlmaður verður fyrir dauðaslysi á tveggja klukkutíma fresti. Um 300.000 karlmenn hafa svipt sig lífi. Karlmaður drepur sig á stundarfjórðungsfresti. Milljónir feðra hafa verið sviptar börnum sínum við spillta dómsstóla, án þess að hafa unnið nokkuð til saka. Um tíu milljónir drengja hafa verið umskornar. Tveir drengir eru limlestir með þessum hætti á hverri mínútu.
Tom beitir hér sömu aðferð og kvenfrelsararnir við framsetningu talna og hlutfalla. Þetta er sérstaklega vinsælt í áróðurdeild Sameinuðu þjóðanna og útibúi þeirra á Íslandi, svo og í ofbeldisiðnaðinum. T.d. segir í fræðslumyndskeiði frá Vinnueftirlitinu, að um þriðjungur kvenna hafi verið kynáreittur. Heimild er ekki gefin upp. Er það ekki makalaust, að þessi stofnun skuli eyða kröftum og fjármunum skattgreiðenda í karlfjandsamlegan kynofbeldisáróður í stað þess að reyna að koma í veg fyrir atvinnuslys karlmanna.
Dagurinn helgaður umskurði kvenna
Í fréttum RÚV fyrir skemmstu, á degi, sem Sameinuðu þjóðirnar hafa helgað umskurði ungmeyja, sagði fréttamanneskja frá þessari ósvinnu með andköfum og augun á stilkum. Hún bar SÞ fyrir skelfilegri limlestingatíðni. En heimildin var ekki skoðuð frekar.
Fréttamanneskjan veit líklega ekki, að það eru konur, sem framkvæma umskurðinn á ungmeyjunum, og um sé að ræða mismunandi gerðir slíks umskurðar. Heldur var ekki minnst á umskurð drengja, sem í tölum mælt er miklu tíðari.
Um svipað leyti fræddi naglalakkssérfræðingur í RÚV okkur um, að litun naglanna endurspeglaði ljóslega kúgun karla á konum. Fréttamennska af ofangreindu tagi og hreinn kvenpíslarvættisáróður dynur á skilningarvitum fólks á hverjum degi.
Valdefling kvenna og fórnarlömb
Hvernig samræmist það stöðugri valdeflingu kvenna að kenna ungmeyjunum, að konur séu píslarvættir og fórnarlömb. Við sáum dæmi um afleiðingarnar í Menntaskólanum við Hamrahlíð nýlega.
Ætli umtalið og frægðin auðveldi meiðingar á körlum? Orð stórstjörnunnar, Sharon Stone (f. 1958), sem er vinsæl fyrirmynd kvenna, eru alla vega umhugsunarverð í þessu tilliti.: „Vald mitt til að meiða karlmenn eykst með aukinni frægð og valdeflingu.“
Illvirki karla gegn konum er þrástef i fjölmiðlum. Launakúgun er eitt þeirra. Það nýtur óbrigðulla vinsælda, t.d. í verkfalli Eflingar nú, þrátt fyrir að löngu hafi verið sýnt fram á, að misjöfn laun karla og kvenna ráðast í öllum aðalatriðum af vali kvenna sjálfra með tilliti til starfs og vinnutíma. Glerþakið margumrædda settu konur en ekki karlar.
Hvenær ætli komi að því, að konur taki ábyrgð á sjálfum sér og hætti að kenna körlum um eymd sína og volæði. Og það er svo skrítið, að þær frelsuðustu tala mest um kúgun og álag.
Samtímis eykst sala á taugalyfjum til kvenna, sérstaklega þó þunglyndislyf. RÚV sýndi raunar um þetta heila píslarvættisþáttaröð frá Svíþjóð; „Þetta er okkur um megn.“
Fjandsamleg stefna ríkisstjórnar Katrínar
Er ekki kominn tími til að endurskoða karlfjandsamlega stjórnarstefnu ríkisstjórnar Katrínar Jakobsdóttur og hins opinbera á Íslandi, beita almennri skynsemi og alvöru vísindum?
Hversu mörgum drengjum og körlum skal fórna á altari karlhaturshugmyndafræðinnar? Ætli það hafi verið rætt í ríkisstjórn? Líklega ekki, því Katrín hefur margsinnis lýst yfir, hversu hreykin hún sé af kvenfrelsunar- og karlhatursstefnu Vinstri-grænu hreyfingar sinnar.
Breski kvenfrelsarinn, Julie Bindel (f. 1962), er líka afskaplega hreykin af sjálfri sér og hreyfingunni. Hún orðar það svo: „Líta ber á hatur kvenna á körlum sem kvenfrelsunarviðbragð. Við ættum að vera hreyknar af því.“
Það ber ekki á öðru en Kvenfrelsunarávarp bandaríska sálfræðingsins, Valerie Jean Solanas (1936-1988), sé VG ámóta hugleikið og sjálft Kommúnistaávarpið. Hún segir m.a.:
Það „rennur sífellt skýrar upp fyrir þeim [körlum], að hagsmunir kvenna séu þeirra hagur; að þeim sé einungis fært að lifa fyrir tilstuðlan kvennanna; að aukin hvatning til kvenna til að lifa lífi sínu og rætast sem konur, en ekki karlar, geri hann sjálfan lífvænlegri. Þeim er orðið ljóst, að auðveldara sé að lifa fyrir tilstuðlan kvenna, heldur en að hrifsa til sín eiginleika þeirra, ...“
Áður en sjálfvirknin hefur verið innleidd og vélar koma í stað karla „ætti karlinn að gera konunni gagn, þjóna henni til borðs, hlaupa eftir duttlungum hennar, hlýða hverju og einu boði hennar, beygja sig fullkomlega í duftið fyrir henni, ...“
Það er ofur skiljanlegt háttalag í ljósi eftirfarandi: „Á sama hátt og mannverur hafa æðri tilverurétt, heldur en hundar, því þær eru þróaðri og hafa yfirburðavitund, hafa konur æðri tilverurétt heldur en karlar. …
Beygi hann sig í duftið með ofangreindum hætti, kynni að vera von, því líf konunnar snýst um að skapa tengsl, láta ljós sitt skína, elska og vera hún sjálf. Líf karlsins snýst um að framleiða sæði. …
Konan mun, hvort sem henni líkar betur eða verr, taka öll völd í fyllingu tímas, jafnvel þótt væri bara af þeirri einu ástæðu, að hún neyðist til þess – þegar öllu er á botninn hvolft hverfur karlinn af sjónarsviðinu.“
Fyrirsætan og rithöfundurinn Clare Staples, gæti einnig veitt konum og kvenfrelsurum innblástur, bæði í VG og utan: „Það er hollt bæði hundum og körlum, að þeim séu sett mörk – og að þú setjir þau. ... þannig að hvorir tveggju sýni þér virðingu. Vertu ævinlega sjálfsörugg. Það er leynivopnið. Bæði körlum og hundum þykir það aðlaðandi, æskilegt og ómótstæðilegt. Skorti þig sjálfsöryggi, skaltu þykjast hafa það.“
Egypsk/norður-ameríski blaðamaðurinn, Mona Eltahawy (f. 1967) vísar einnig veginn: “Ég bið fólk að hugleiða ... sviðsmynd, þar sem við [konur] myrðum ákveðinn fjölda karlmanna í viku hverri. Hversu mörgum þyrftum við að lóga, þar til feðraveldið sest niður handan borðsins og segir: „Gott og vel, látum gott heita. Hvað getum við gert til að stansa aflífunina?“
Mildari boðskapur Aurelia Vera
Spænski kennarinn, Aurelia Vera, flytur heldur mildari boðskap: „Við þurfum að láta okkur lynda (dabble) úrval [drengja] til geldingar. Ef þú vanaðir son þinn, væri hann ekki fær um að eignast börn. [Aukin heldur] væri honum hlíft við fjölda kynvakastýrðra breytinga, sem hafa í för með sér [aukna] líkamsburði. Þrótturinn kemur úr kynkirtlunum. Svo verða raddir þeirra áfram barnslegar.“
Það er varla tilviljun, að hugmyndir Germaine, Aurelia, Mona, Clare og Valerie endurspeglast að töluverðu leyti í sjálfbærnimarkmiðum Sameinuðu þjóðanna og Alheimsefnahagsráðsins (World Economic Forum), sem íslensku kvenfrelsunarríkisstjórninni er umhugað um að fylgja út í ystu æsar.
Mary Daly (1928-2010) var spámannlega vaxin: „Afeitrun jarðarinnar verður að eiga sér stað, eigi líf að þrífast til framtíðar. Ég hygg, að hún verði samhliða þróun, sem hafi í för með sér verulega fækkun karlmanna.“
Enn sem komið er deyr fólk og lestast við bólusetningar stjórnvalda fyrir tilstilli Alþjóðaheilbrigðisstofnunarinnar og auðjöfra innan vébanda Alheimsefnahagsráðsins. Umframdánartíðnin er orðin óhugnanleg og frjósemi skert.
Sjálfbærnimarkmið Alheimsefnahagsráðsins og SÞ
Í sjálfbærnimarkmiðum Alheimsefnahagsráðsins og SÞ er lögð sérstök áhersla á að veita börnum og konum brautargengi á kostnað karla. En hver veit, nema beitt verði þekkri kvenfrelsunarhugmyndafræði í fólksfækkunarframhaldinu, sbr. tillögu Sarah Jeong (f. 1988):
„Það er engin þörf fyrir herkvaðningu. Við þurfum geldingarhappdrætti fyrir hvíta karla. Mánaðarleg drögum við út afmælisdag, sundurgreinum þá óþörfu og bregðum skærunum á nokkra poka [punga], helst við fjölmenna, opinbera samkomu.“
Umhverfiskvenfrelsarar hafa sérstaklega lengið körlum á hálsi fyrir kjötát, en það eru almæli orðin, að viðrekstur bolanna valdi hamfarahlýnun. Því verður að fækka nautum, fjór- sem tvífættum.
