Eftir Geir Ágústsson:

Það rennur nú upp fyrir fleiri og fleirum að veirutímar voru tímabil blekkinga, falsana, áróðurs, óttastjórnunar, gagnslausra vísinda, þöggunar, skautunar í samfélaginu, minnkandi umburðarlyndis og lyga.

Tökum grímurnar sem dæmi. Þær virkuðu ekki. Samfélög þar sem yfir 95% almennings notaði þær rétt og af mikilli samviskusemi fengu yfir sig veirur eins og önnur. Þetta blasti við frá upphafi. Hafi grímurnar virkað þá hefðu allir séð það og heimsfaraldurinn hefði gufað upp. Engu að síður var okkur sagt að nota þær og þá aðallega til að senda skilaboð til umheimsins: Sjáðu mig, ég hlusta á vísindin!

En maður veltir fyrir sér hlutverki opinberra embættis- og stjórnmálamanna í öllu þessu, til dæmis á Íslandi. Voru þeir að fylgja einhverju handriti? Voru þeir að krefja vísindamenn um traustar rannsóknir og innleiða í stefnumótun sína? Eða lásu þeir bara fréttafyrirsagnir erlendra miðla?

Voru þeir peð í skák annarra, eða óhæfir?

Þetta eru ekkert sérstakir valkostir en þeir einu sem ég sé.

Sem kallar á aðra spurningu:

Hvað annað er verið að keyra yfir okkur þar sem okkar yfirvöld eru annað hvort peð eða óhæf? Annað hvort að taka þátt í stærri skák án þess að spá mikið í því, eða óhæfir til að greina svart frá hvítu?

Þegar kemur að innleiðingu á tilskipunum Evrópusambandsins eru íslensk yfirvöld annað hvort peð eða óhæf til að mynda sér eigin skoðun byggða á raunveruleikanum í kringum sig.

Þegar kemur að innleiðingu á allskyns takmörkunum og svimandi skattheimtu á notkun hagkvæmra bifreiða og eldsneytis eru yfirvöld annað hvort peð eða óhæf.

Þegar kemur að skerðingum og skattheimtu í nafni loftslagsbreytinga eru yfirvöld peð eða óhæf.

Þegar kemur að því að láta fólk flokka rusl í endalausa flokka og keyra með það um allan bæ eru yfirvöld peð eða óhæf.

Þegar kemur að því að varðveita kaupmátt launa fólks eru yfirvöld peð eða óhæf.

Þegar kemur að því að tryggja aðgengi fólks að góðu og hagkvæmu húsnæði á markaðskjörum eru yfirvöld óhæf eða peð.

Þegar kemur að því að tryggja næga og örugga orku til fólks og fyrirtækja eru yfirvöld peð eða óhæf.

Og þegar kemur að því að verja börn gegn klámi og hugleiðingum um að láta gelda sig eru yfirvöld einfaldlega að lóðfalla á hugsanlega stærsta prófinu.

Það sorglega í þessu öllu er svo kannski það að í öllum mælingum á lífsgæðum, öryggi og þess háttar er Ísland oftar en ekki ofarlega og jafnvel efst á lista. Miðað við umheiminn er Ísland einn besti staður í heimi til að búa á. En kannski er það vegna þess að samkeppnin er að minnka. Flest stjórnvöld eru peð eða óhæf. Það er munur á því að keppa við sterka íþróttamenn og beinlausa snigla.

Peð í skák hverra? Sá listi er mögulega langur.

Veirutímar voru í raun ekki fordæmalausir tímar. Þeir helltust bara frekar skyndilega yfir okkur. Loftslagsbrjálæðið er búið að vera í gangi í áratugi en rekið áfram á sömu aðferðafræði. Hið sama gildir um flokkun á rusli og margt annað.

Og val okkar, enn sem áður: Veljum við peð eða óhæfa?

Því miður.