Geir Ágústsson skrifar:

Á hverjum degi fæðast nýjar og frumlegar ástæður fyrir því að alla eigi að sprauta endalaust og að börnin eigi að vera næst á skotskífunni.

En það að vilja vera frumlegur er engin ástæða til að ljúga, er það? Hérna er dæmi um lygi pökkuð í hótun og krydduð með fyrirlitningu á ákveðnum þjóðfélagshópum:

„Þótt ég sé ekki mik­ill stuðnings­maður þess að gera eitt­hvað við lík­ama fólks sem það vill ekki sjálft ber að hafa í huga að þegar menn eru að nýta sér frelsi til að láta ekki bólu­setja sig eru þeir að vega að frelsi annarra sem þeir kunna að smita. Svo það má færa rök fyr­ir því að koma eigi þeirri skyldu á að þeir ein­stak­ling­ar sem ekki vilja láta bólu­setja sig verði skikkaðir í sótt­kví að ei­lífu.“

Sóttkví að eilífu, takk fyrir.

Hvað um það.

Bólusettir smita líka. Eða með orðum Dr. Fauci í þessu myndbandi: Veirumagnið í nefgöngum bólusettra og óbólusettra er "the same". Og þar sem er veira þar er veirusmit.

Það er einfaldlega ekki hægt að segja að bólusettir séu í grundvallaratriðum frábrugðnir óbólusettum þegar kemur að því að halda uppi smitum í samfélaginu. Þeir sem hafa látið sprauta sig veikjast kannski minna eða í styttri tíma og allt það, rétt eins og þeir sem taka vítamín og passa að öðru leyti upp á líkama sinn, en bólusetning stuðlar ekki að endalokum veirusmita og þar með sóttvarnaraðgerða.

Bólusettir eru jafnvel helsta uppspretta smita því þeir eru kærulausari, búa við færri takmarkanir og finna síður fyrir því að þeir eru að dæla frá sér veiru í allar áttir. Kannski.

Menn héldu í upphafi og sprauturnar væru lykillinn en höfðu rangt fyrir sér eins og sést vel á því að sprautuðustu þjóðirnar eru enn og aftur að lýsa yfir neyðarástandi og boða fleiri sprautur. Kannski skortur á prófunum á efnunum sem stungið er í fólk geti skýrt það eitthvað.

Ég hef ekkert á móti því að fólk geri það sem það vill við eigin líkama til að verja hann gegn skaðlegum áhrifum veirusmita, meðal annars. En allt tal um skyldubólusetningu og „sótt­kví að ei­lífu“ er rekið áfram af einhverjum öðrum hvötum en viljanum til að kveða veiru í kútinn.

Ég giska á hatur.

Að lokum vil ég lýsa yfir stórkostlegum vonbrigðum með blaðamenn sem láta ljúga upp í opið geðið á sér og virðast ekki hafa snefil af vitneskju til geta spurt beittra spurninga. Telja blaðamenn hlutverk sitt kannski bara vera að kveikja á upptökutæki og slökkva þegar er búið að tala í það?