Aðsend grein eftir Jóhannes Loftsson verkfræðing sem birtist í Morgunblaðinu 10. jan. 2022 er endurbirt hér með leyfi höfundar:
Ekki hlýða Víði
„Barnasprautan virkar ekki á Ómíkron og hugsanlega verður komið hjarðónæmi áður en börnin verða fullbólusett í febrúar.“
Mig langar bjóða ykkur í stutt tímaferðalag. Dagurinn er 31. janúar 2022, dagurinn sem átti að gefa íslenskum börnum skammtinn af Pfizer. En það er enginn að fara að mæta því það er fyrir löngu búið að hætta við seinni sprautuna, þar sem komið er hjarðónæmi. Opnun skóla og vinnustaða eftir jól sendi hið milda ómíkronkvef á flug og þar sem baráttuvilji landans við að loka sig lengur inni var löngu horfinn varð hjarðónæmið óumflýjanlegt. Smitbylgjan náði hámarki í miðjum janúar en svo hurfu smitin smám saman. Sambærileg þróun átti sér stað um allan heim.
Þessi framtíðarsýn er engin völvuspá, því vísbendingarnar hrannast nú upp um það að allt stefni í að kófinu sé að ljúka. Ómíkron er svo smitandi að vírusinn er óstöðvandi. Frekari frelsisskerðingar munu litlu breyta og stríðið er tapað. En þó ekki í raun, því stríðið fyrir eðlilegu lífi er að vinnast. Hið milda ómíkronkvef býr til svo góða vörn gegn deltalungnabólgunni að hún er að hverfa. Fyrir eldheita bólusetningarsinna má kalla þetta „bóluefni sem virkar“ til að aðskilja það frá tilraunabóluefnunum sem virka ekkert á Ómíkron samkvæmt nýjustu tölfræðiupplýsingum á covid.is.
Þessu hafa sumir áttað sig á og í Suður-Afríku og Ástralíu eru menn hættir og farnir að bíða eftir ómíkronhjarðónæminu. Óumflýjanlegt er að fleiri fylgi eftir, því svo ört fjölgar smitum um allan heim.
Sú ákvörðun heilbrigðisráðherra að bólusetja börn með þessu gagnslausa efni, við þessar aðstæður, á eftir að verða komandi kynslóðum ráðgáta. Börn eru í hverfandi hættu af covid og enn minni hættu af ómíkron. Tilraunalyfið sem þau verða sprautuð með verður hins vegar á tilraunastigi fram til 2026. Börn sem eru sprautuð á mánudaginn munu svo ekki verða „fullbólusett“ fyrr en 14 dögum eftir seinni bólusetningu, eða 14. febrúar. Líklegt verður að telja að þá verði síðasta eftirlifandi afbrigði sem tilraunabólusetningin hefur virkni gegn, deltalungnabólgan, löngu horfin. Tilraunin virðist því algjörlega tilgangslaus. Skaði barnanna getur hins vegar orðið margs konar. Fyrsta sprautan veikir ónæmiskerfið í nokkra daga og því eru covid-sjúklingar sjaldan bólusettir vísvitandi. Íslenskt barn smitaðist t.d. það illa eftir bólusetningu í sumar að það fékk blóðtappa í lungun. Á 6. tug tilkynninga komu eftir bólusetninguna í sumar. Þar á meðal voru 4 tilfelli hjartavöðvabólgu og gollurhúsbólgu. Enn verra er að yfirvöld viðurkenna í tilkynningunni að ekki sé virk eftirfylgni með skráningu aukaverkana. Fyrir ung börn sem ekki hafa endilega þroska til að skilja hvað er að gerast, er þetta sérstaklega óvönduð nálgun, því barnið gæti jafnvel ekki áttað sig á nýjum kvilla, þannig að óeðlið yrði þeim eðlilegt um langa tíð.
Það er athyglisvert að á sama tíma og verið er að leiða íslenska foreldra í að bólusetja börnin sín gegn bráðlega útdauðum afbrigðum, hafa íslensk yfirvöld þegar fest kaup á sérstöku ómíkrónbóluefni sem ætti að vera tilbúið í mars.
Mundu að ef þú ert foreldri barns sem verður fyrir skaða fellur það í þinn hlut að útskýra þennan gjörning fyrir barninu. Þá verður léleg afsökun að segjast bara hafa verið að hlýða Víði.
Sem foreldri skuldar þú barni þínu að hugsa þig vandlega um áður en þú tekur slíka áhættu með heilsu þess. Á covid.is sést að það er yfir allan vafa hafið að bóluefnið virkar ekkert gegn ómíkronsmiti. Núverandi bylgja verður ekki stöðvuð og hvergi í heiminum er verið að reyna að stöðva hana. Ekki láta barnið þitt verða tilraunadýr í slíku tilgangsleysi því það á rétt á eðlilegu lífi eins og þú.
Höfundur er verkfræðingur og faðir. jlofts[email protected]
One Comment on “,,Ekki hlýða Víði“ segir Jóhannes Loftsson verkfræðingur”
after two years of the same approach to the problem, the covid epidemic was not stopped. But also after 2 years of fighting against epidemiological measures, in the same way, it also did not give any results. Isn’t it time to change the way we fight against the epidemic and against epidemiological measures. It is obvious that it is not enough to disobey. There is a time to confront decision-makers in more direct ways.