Eftir Írisi Erlingsdóttur fjölmiðlafræðing:

Þann 25. mars 2022 birti Morgunblaðið grein mína, Siðræna transgátan, sem gagnrýnir lög nr. 20/2019 um Kynrænt sjálfræði (brjálæði). Lögin byggja á gervivísindum Transhugmyndafræði, sem er ósamrýmanleg grundvallar, staðreyndum mannlegrar tilveru og veitir ákveðnum þjóðfélagshópi sérréttindi á grundvelli tilfinninga þeirra og á kostnað annarra þjóðfélagshópa. Transhugmyndafræði er bókstafstrú með „öll ‘accoutrements’ og einkenni trúarbragða“ eins og írski rithöfundurinn og satíristinn Andrew Doyle, PhD lýsir henni: „ónæm fyrir skynsemi og staðreyndum og [vill] bannfæra og refsa villutrúarmönnum.“

Löggjöfin rann eins og smurður grís í gegnum Alþingi og íslenskir skattborgarar fjármagna nú tvær þjóðkirkjur.

28. mars sl. var í Morgunútvarpi Rásar 2 viðtal við fulltrúa Trans Íslands. Dagskrárlýsing RÚV: „Samtökin Trans Ísland gagnrýndu…fjölmiðla fyrir að birta ítrekað pistla þar sem minnihlutahópar eru smánaðir, undir því yfirskini að um sé að ræða skoðanir fólks. Við ræddum við…[fulltrúa] samtakanna, en lítið hefur reynt á löggjöf um birtingu slíkra greina.“

Þegar ég starfaði sem fréttamaður á Íslandi og í Bandaríkjunum um aldamótin var það vinnuregla að kynna ólíkar skoðanir, bæði á dægurmálum og grafalvarlegum samfélagsmálum. Umfjöllun var ekki fullkomin, en það virðingarleysi sem vestrænir fjölmiðlar sýna þessari meginreglu og málfrelsinu sjálfu í dag þekktist ekki. Ofangreind dagskrárlýsing gefur ekki til kynna að það hafi hvarflað að umsjónarmönnum Morgunútvarps að ræða við þá sem bornir eru þeim alvarlegu sökum að „smána minnihlutahópa,“ undir því „yfirskini“ að orðræða þeirra séu „skoðanir“ þeirra.

Orðræða samanstendur af staðreyndum og skoðunum. Skoðunum á staðreyndum og skoðunum á skoðunum. Kynferðisleg tvíbrigðni mannvera er staðreynd; kynbreytiaðgerðir á börnum og ungmennum eru læknisfræðileg tilraunastarfsemi og limlestingar (staðreyndir) og ættu að varða við refsiákvæði hegningarlaga (skoðun). Ég þarf ekkert „yfirskin“ til að syngja þennan stjórnarskrárvarinn söng þó TransKirkjukórnum mislíki hann.

Ef ég andmæli þeirri staðhæfingu T að rigning sé þurr, með þeirri staðreynd að rigning er blaut, er ég ekki að „smána“ T. Vel má vera að T mislíki þessi staðreynd og finnist hún fela í sér lítilsvirðingu, en ég ber ekki ábyrgð á tilfinningum T. Að ég eða andmælendur T hafi með skoðun okkar á bleytu rigningar „smánað“ T er ærumeiðandi staðhæfing T, sem og fjölmiðilsins sem útvarpaði henni, gagnvart okkur.

Foreldrarnir sem höfðu samband við mig vegna greinaskrifa minna voru sammála um að á Íslandi sé engin umræða leyfð um „trans“málefni og voru þakklát fyrir að einhver Íslendingur, þó í útlöndum væri, hefði “bein í nefinu” til að tala um Transhugmyndafræðina. Ef fjölmiðlar birtu „ítrekað“ pistla um þetta umdeilda málefni og uppfylltu þannig lýðræðislega og samfélagslega skyldu sína, sem þeir gera ekki, hefðu þau ekki séð tilefni til að hafa samband við mig. Hversu örvæntingarfullt fólk má vera til að biðja bláókunnuga broddflugu í útlöndum um „hjálp“ til handa þeim og börnum sínum í helgreipum þessa sértrúarsafnaðar er umhugsunarefni fyrir stofnanir íslensks þjóðfélags sem hafa fullkomlega brugðist þessum fjölskyldum.

Í greininni „Úrkynjað Ísland“ minnti ég umboðsmenn Trans Íslands á Alþingi á að meiðyrðalöggjöf er ekki einstefnugata. RÚV má einnig hafa þá staðreynd í huga. Trans Ísland og Transaðgerðasinnar kalla sig fulltrúa „viðkvæms…smánaðs  minnihlutahóps“ en eru eru hluti af valdamiklum og vel fjármögnuðum sérhagsmunasamtökum (vandfundinn er sá „viðkvæmi og smánaði minnihlutahópur“ sem hefur valdamestu stofnanir vestrænna þjóðfélaga skríðandi fyrir sér á fjórum fótum). Ég er málfrelsis„absolutisti“ en enginn, minnihlutahópur eða ekki, á að hafa einkaaðgang að fjölmiðli „allra landsmanna“ til að svívirða þá sem ekki eru þeim sammála.

Meiðyrðalöggjöf Almennra hegningarlaga nr. 19/1940 byggir á þeirri viðbjóðslegu hugmyndafræði að fangelsa fólk fyrir skoðanir þess. Á stefnuskrá núverandi ríkisstjórnar er að herða refsiákvæði hgl. um ærumeiðingar. Í „tillögu til þingsályktunar um aðgerðaáætlun í málefnum hinsegin fólks 2022–2025“ segir:

„9.: Breytingar verði gerðar á 233. gr. almennra hegningarlaga, nr. 19/1940, þannig að hatursorðræða á grundvelli kyneinkenna verði gerð refsiverð.“ Þessi „breyting tryggir að hatursglæpir [munu leiða] til refsiþyngingar.“ Ég er ekki undrandi að „málfrelsi“ skuli ekki vera á markmiðalista Vinstri Grænna. Málfrelsi í VG stíl er sennilega frelsi ríkisins til að handtaka þig ef „orðræða“ þín særir þjóðfélagshópana sem njóta verndar flokksins. Stjórnarliðar eru hreyknir af þessari andstyggilegu uppástungu: „Hliðstæð lagaákvæði er ekki að finna í refsilöggjöf annars staðar á Norðurlöndum.“  Enda eru Norðurlöndin að gera sér grein fyrir að löggjöf á ekki að byggjast á voodoo-vísindum og aktivisma.

Allt fjölmiðlafólk veit að núverandi útgáfa íslenskrar ærumeiðingarlöggjafar er nógu slæm. Við ættum einnig að vita að hatursorðræðu-löggjöf er eftirlætistól harðstjóra, því það er undir þeim komið að skilgreina „hatursorðræða“. Engin hlutlæg skilgreining er til á „hatursorðræðu.“  Eins manns „hatursorðræða“ er annars manns ástaróður.

Transhugmyndafræðileg skilgreining „hatursorðræðu“ er: Orð og orðræða sem æðstu prestar TransKirkjunnar eru ósammála. Staðreyndir um kynferðislega tvíbreytni mannvera: hatursorðræða. Skilgreining orðsins "kona" (fullorðin, kvenkyns mannvera): hatursorðræða. Ósammála einhverju á óskalista’Transaðgerðasinna–kynbreytiskurðaðgerðum; skattfjármögnun slíkra aðgerða; karlmönnum í kvennaíþróttum, kvennafangelsum, kvennaathvörfum?: Hatursorðræða.

Eina leiðin til að komast hjá ofsóknum Orðræðulögreglu ríkisins og fangelsisvist verður samkvæmt þessu að þegja þunnu hljóði um „trans“málefni.

Markmið Transaðgerðasinna, „engin umræða,“er opinbert og vel auglýst. Það er einnig ósamrýmanlegt gildum lýðræðislegra þjóðfélaga. Í stað þess að útvarpa „innistæðulausum áróðri“ ætti RÚV að beina athyglinni að tilraunum íslenskra alræðissinna til að útrýma því litla sem eftir er af málfrelsi í landinu.