Mér var brugðið yfir þessum texta, sem var ekki sannleikanum samkvæmur og að mínu mati skrifaður af miklu dómgreindarleysi, en ég blandaði mér þó ekki í þetta mál heldur fól öðrum stjórnendum að bregðast við, sem þau gerðu hratt og faglega. Skrifleg staðfesting barst frá trúnaðarmanni þar sem málinu var sagt lokið.

Stjórnarmaður í Eflingu sem lengi hefur verið uppsigað við félagið, Guðmundur Baldursson, fékk veður af tilvist þessa texta og fékk uppfrá því mikinn áhuga á að fá hann afhentan frá mér. Ég taldi mig ekki hafa neina heimild til þess og meirihluta stjórnarmanna tóku undir þá afstöðu með mér. Frekar en að virða trúnað við félagið sem hann er stjórnarmaður í, upphóf Guðmundur í kjölfarið mikla klögumála-herferð á vettvangi Starfsgreinasambandsins og ASÍ til að fá umræddan texta afhentan, en varð þar afturreka.

Eftir að hafa fengið póst frá fréttamanni ákvað ég að ávarpa starfsfólk Eflingar í upphafi vinnudags á föstudaginn síðasta, en búið var að ákveða starfsmannafund á þeim tíma. Ég sagði við starfsfólk á þessum fundi að það væru tveir kostir í stöðunni. Annað hvort kæmi eitthvað skriflegt frá þeim sem myndi bera til baka ofstækisfullar lýsingar úr ályktun trúnaðarmanna og orð sem fréttamaður notaði um „ógnarstjórn“, eða að ég myndi segja af mér formennsku í félaginu.

Það var ekki auðveld ákvörðun fyrir mig að stilla þessu upp svona en það er að mínu mati óhjákvæmilegt. Starf mitt með félagsfólki Eflingar, sem er réttlætisbarátta varðandi kjör og aðstæður verkafólks á vinnustöðum, hefur ekki trúverðugleika ef trúnaðarmenn starfsfólks Eflingar eru tilbúnir að fullyrða að ég reki hér vinnustað jafn slæman eða verri en þeir sem við höfum sjálf gagnrýnt.

Ég lýsti því að skaðinn sem þetta myndi valda yrði mikill fyrir baráttu félagsins og hagsmuni félagsmanna. Ég myndi aldrei geta borið til baka sjálf þessar ásakanir, enda settar fram af trúnaðarmönnum vinnustaðarins í nafni starfsfólks. Aðeins starfsfólk gæti því kveðið upp dóm um réttmæti þessara ásakana.

Í þessum ályktunum kemur fram afdráttarlaus staðfesting á þeim orðum sem var að finna í ályktun trúnaðarmanna frá í júní. Talað er á þeim nótum að alvarleg vandamál séu viðvarandi sem þurfi að leysa með fundahöldum og öðru. Krafist er aukins valds fyrir trúnaðarmenn vinnustaðarins og tíðari vinnustaðafunda, þar sem möguleg vanlíðan einstakra starfsmenna verði fundarefni. Í yfirlýsingu til RÚV er jafnframt engin tilraun gerð til að bera til baka ásakanir um ógnarstjórn. Ályktanirnar eru vantraustsyfirlýsing til mín og til allra þeirra sem bera ábyrgð á starfsmannamálum vinnustaðarins.

Ég kýs að útsetja mig ekki fyrir slíka útreið enn á ný, með tilheyrandi skaða fyrir baráttu Eflingar og Eflingarfélaga. Fremur kýs ég að hlíta þeirri afdráttarlausu vantraustsyfirlýsingu sem starfsfólk Eflingar hefur sent mér, félaginu og fjölmiðlum, sem gera starf mitt ómögulegt. Ég get ekki gegnt stöðu formanns í félaginu að svo komnu máli og hef ég tilkynnt stjórn Eflingar um afsögn mína.

Mér þykir það ótrúlegt að það sé starfsfólk Eflingar sem í reynd hrekur mig úr starfi, með því að leyfa andstæðingum félagsins að hossa sér á ýkjum, lygum og rangfærslum um mig og samverkafólk mitt. Starfsfólk Eflingar hefur kosið að svipta mig því vopni sem hefur gert mér mögulegt að leiða sögulega og árangursríka baráttu verka- og láglaunafólks síðustu ár, mannorði mínu og trúverðugleika.

Ég er full af þakklæti yfir því að hafa verið treyst af félagsfólki Eflingar til að leiða okkar baráttu og er ótrúlega stolt af þeim magnaða árangri sem við höfum náð á þeim stutta tíma sem ég hef verið formaður félagsins. Barátta Eflingarfélaga undanfarin ár hefur sýnt og sannað að með krafti og samstöðu vinnuaflsins þá náum við árangri. Með þau vopn í höndum getum við tekist á við allan mótbyr sama hversu óheiðarlegir og ómerkilegir andstæðingar okkar eru, hvar sem þeir leynast.

Ég mun aldrei hætta í baráttu fyrir réttlæti fyrir okkur sem tilheyrum stétt verka- og láglaunafólks og þekkja lífið undir oki auðvaldskerfisins og láglaunastefnunnar.