Elíta með þráhyggju fyrir vistvænni framleiðslu hefur fórnað orkunni og fæðuöryggi fyrir loftslagsáætlanir.

Þýska ríkisstjórnin ákvað í síðustu viku að stöðva tímabundið lokun tveggja kjarnorkuvera. Þetta er tilraun til að tryggja orkubirgðir Þýskalands eftir að Rússar stöðvuðu gasútflutning til Þýskalands.

En það er miklu meira sem þýska ríkisstjórnin gæti gert ef henni væri alvara með að tryggja orkuöryggi sitt. Hún gæti til dæmis hnekkt banni sínu við bergbroti með vatnsþrýstingi (e. fracking) frá árinu 2017. Eins og skýrsla ríkisstjórnarinnar frá 2016 sýnir, býr Þýskaland yfir gaslindum sem eru meira en tvær billjónir rúmmetrar, og jafngildir 20 sinnum árlegri gasnotkun landsins. Bergbrot gæti í raun staðið undir 10 prósentum af gasþörf Þýskalands á ári. Jafnvel meira en skýrslan sýnir að hægt væri að framkvæma bergbrot í Þýskalandi án þess að skaða lýðheilsu eða umhverfið. Bergbrot gæti því hjálpað til við að veita langtímalausn á dýpkandi orkukreppu.

Þýskaland starir ofan í hyldýpið, þökk sé orkukreppunni. Þýsk stóriðja gæti jafnvel þurft að draga úr framleiðslu til að takast á við hækkandi orkukostnað. Stálframleiðandinn ArcelorMittal hefur þegar tilkynnt að hann ætli að leggja niður blástursbrennsluofna (e. blast furnace) í sumum verksmiðja sinna.

Bergbrot myndi ekki leysa þessi vandamál á einni nóttu - það myndi taka nokkur ár að nýta innlánin að fullu. En að gefa  grænt ljós á bergbrot myndi vissulega senda skilaboð um að Berlín sé alvara með að hjálpa þýskum iðnaði.

Áframhaldandi skerðing á gasflutningi Rússlands hefur einnig haft áhrif á matvælaframleiðslu Þýskalands. Eins og staðan er hefur 70 prósent af áburðarframleiðslu Evrópu, sem háð er gasi, verið stöðvuð. Þetta gæti hamlað landbúnaðarframleiðslu árið 2023 og leitt til gríðarlegs skorts á matvælum.

Samt virðast stjórnmálaleiðtogar Þýskalands ætla að skuldbinda sig græna rétttrúnaðinum ofar öllu öðru, þar á meðal þörfina til að takast á við þær margvíslegu kreppur sem Þýskaland stendur frammi fyrir núna.

Tökum Cem Özdemir sem dæmi, matvæla- og landbúnaðarráðherra Þýskalands. Í viðtali við Frankfurter Allgemeine Zeitung sagði hann að ekki ætti að misnota hungur sem rök fyrir að gera málamiðlanir um líffræðilegan fjölbreytileika eða verndun loftslags.

Hér vísaði Özdemir í raun á bug áhyggjum fólks af matvælaframleiðslu og gefur til kynna að það sé ekkert annað en tilraun til að grafa undan umhverfisáformum ríkisstjórnarinnar. Og nú er þýska ríkisstjórnin, sem heldur fast í grænu áætlunina, að að auka enn á sjálfsvígsstefnu sína.

Reyndar ætlar Berlín að auka lífræna ræktun í Þýskalandi í um það bil 30 prósent af öllum landbúnaði til ársins 2030. Eins og vísindablaðamaðurinn Axel Bojanowski bendir á myndi þessi stefna breyta Þýskalandi úr sjálfbærum kornframleiðanda í nettóinnflytjanda korns.

Þetta yrði hörmung og hefði í för með sér alþjóðlegar afleiðingar. Við höfum þegar séð hvernig ákvörðun vestrænna þjóða um að hafna gasleit innanlands í þágu þess að kaupa gas á heimsmarkaði hefur hækkað verðið að því marki sem þeir hafa efni á – en í þróunarríkjum eins og Pakistan verður rafmagnsskortur. Þróun Þýskalands í átt að lífrænni ræktun, sem önnur Evrópuríki munu fylgja eftir, mun hafa svipuð áhrif á kornverð og önnur matvæli.

Ekki það að þýska ríkisstjórnin virðist hafa áhyggjur af þessu. Hún virðist meira en fús til að minnka landbúnað sinn í nafni umhverfisverndar. Þess vegna ákvað hún, árið 2016, að banna ræktun með erfðabreytingartækni - tækni sem myndi gera matvælaframleiðslu kröftugri, sérstaklega í hlýrra loftslagi.

Það er freistandi að spyrja, hvað er hættulegra núna - loftslagsbreytingar eða eyðileggjandi, óvísindaleg og hugmyndafræðileg stefna sem sett er í nafni loftslagsbreytinga?

Meira um málið má lesa hér.