Eftir Pál Vilhjálmsson kennara og blaðamann:

Transfornöfn eru bönnuð í breskum skólum nema í undantekningartilfellum. Stofnun sem annaðist kynbreytingar ungmenna var lokað með þeim rökum að börnum var ekki óhætt innan veggja stofnunarinnar.

Mermaids eru góðgerðasamtök í þágu transbarna. Upplýst er að forsvarsmenn samtakanna eru bendlaðir við barnaníð og misþyrmingar á börnum.

Trans-hugmyndafræðin er á hröðu undanhaldi í Bretland. Um tíma var allt heilagt sem kom úr ranni hugmyndafræðinnar. Bábiljur eins og hægt sé að fæðast í röngum líkama voru teknar trúanlegar. Miðaldra karlar máttu skilgreina sig sem konur dytti þeim það í hug og gera sig heimkomna í rýmum eingöngu ætluð konum s.s. í búningsklefum, á salernum og kvennadeildum sjúkrahúsa.

Í nafni trans-hugmyndafræði átti að breyta málvitund fólks og skynjun. Leiðbeiningar voru gefnar út um að þótt maður sæi einstakling sem hefði öll einkenni annars kynsins mátti alls ekki álykta að svo væri t.d. með ávarpi eða fornafni. Það væri til marks um fordóma. Listar yfir persónufornöfn sérvitringa voru gefnir út og alltaf lengdust þeir enda lifa sérvitringarnir í fantasíuheimi.

Eitt einkenni samtímans er að sértrúarhópar eiga greiða leið inn í opinbera umræðu. Sameiginlegt hópunum er ákefð að ná hugmyndalegu forræði, gjarnan með þeim rökum að skjólstæðingarnir séu jaðarsettur minnihlutahópur er njóti ekki mannréttinda. Þannig er samúð almennings virkjuð. Þorri fólks nennir ekki að andmæla sérviskunni og stjórnmálamenn eru ginnkeyptir til fylgis við hana í von um atkvæði.

Sérviskan stendur á þeim flugufæti að hver og einn hefur frelsi, mannréttindi, til að skilgreina sjálfan sig á hvaða veg sem er. En það eru ekki mannréttindi að sérviska eins eða fárra verði gjaldgeng sem sannindi allra. Þegar sértrúarhópar krefjast þess að almenningur aðlagi málvitund og skynjun að sérviskunni er hægt að tala um fórnarlambafasisma.

Augljós hvati fólks á villugötum er að kenna óviðráðanlegum aðstæðum um hlutskipti sitt. Það er eitt fyrir karl að segja: mig langar að vera kona. Allt annað er fullyrðingin: ég fæddist í röngum líkama. Óviðráðanlegar orsakir firra einstaklinginn ábyrgð á eigin lífi. Löngun, aftur á móti, er alfarið einstaklingsins að hafa stjórn á.

Þótt einhver trúi fast og ákaft og af einlægni að hafa fæðst í röngum líkama þá er það lýsing á sérvisku en ekki sannindi. Möguleikinn er ekki fyrir hendi. Meðvitund og líkami eru ein og sama heildin, koma ekki í tveim pörtum. Maður fæðist ekki í röngum líkama frekar en að röng sæðisfruma frjóvgaði eggið sem bjó mann til. Óumflýjanleg staðreynd lífsins er að maður situr uppi með sjálfan sig.

Samfélagið getur ekki og má ekki viðurkenna ósannindi sem sannleika. Verði hugsanabrenglun fárra að almennum sannindum styttist í siðrof og samfélagslega upplausn. Í þeirri óreiðu verður auðvelt að þrengja að mannréttindum, jafnvel afnema þau, með þeim rökum að þau séu merkingarlaus.

Sé ekki spyrnt við fæti og sértrúarhópunum andmælt verða þeir mun fleiri sem eiga um sárt að binda en meintir skjólstæðingar veruleikafirrtrar hugmyndafræði.