Eftir Geir Ágústsson:
Heilbrigðisráðherra hefur boðað til lýðheilsuþings. Þar verður mikilvægi lýðheilsu rætt, eða eins og segir í fréttatilkynningu:
Samkvæmt lýðheilsustefnu skulu stjórnvöld stuðla að því að landsmenn verði meðvitaðir um ábyrgð á eigin heilsu, m.a. með fræðslu og vitundarvakningu um gildi forvarna og heilsueflingar, svo sem á sviði næringar, hreyfingar og geðræktar.
En skiptir lýðheilsa máli? Forvanir? Heilsuefling? Nei, auðvitað ekki! Til að forða fólki frá veikindum hefur seinustu misseri verið talið nauðsynlegt að:
- Rægja fæðubótarefni og aðrar aðferðir til að næra líkamann og styrkja ónæmiskerfið
- Loka líkamsræktarstöðvum
- Sprauta ungt fólk gegn veiru sem er því nánast hættulaus (á meðan sprauturnar eru það ekki)
- Einangra eldra fólk og hraða hrörnun þess
- Fylla líkama okkar af stresshormónum, t.d. með ótta við „smit“, að snerta hluti og hitta fólk
- Lengja biðlista í heilbrigðiskerfinu
- Taka ferðalög af fólki
- Loka á súrefnisflæði með grímum
- Gera vínskápinn meira aðlaðandi í innilokuninni
- Skerða menntun og íþróttaiðkun krakka
- Loka krakka ítrekað og svo dögum skiptir inn í „sóttkví“
- Veikla ónæmiskerfi fólks með endurteknum lyfjagjöfum
- Skerða aðgengi fólks að fjölbreyttum upplýsingum og skoðunum á tímum mikillar óvissu
- Þurrka upp og sprengja húð fólks með allskyns hreinsiefnum við hverja hurð
- Troða pinnum í nefkok fólks eftir að hafa látið það húka í kulda og trekki úti í biðröð
- Þrýsta fólki frá fersku lofti útihátíða undir berum himni inn í lokuð rými innandyra, svo sem sóttvarnarhótel og sprautuhallir
Lýðheilsa? Nei, hættu nú alveg. Landlæknisembættið ber ábyrgð á því orðskrípi og henti í ruslið fyrir löngu síðan.
Það er undir okkur hinum komið að bera ábyrgð á eigin heilsu, nú eða vanrækja hana að einhverju leyti við ákveðin tækifæri ef það að lifa lífindu lifandi krefst þess (eins og að mæta í brúðkaupsveislu).
Lýðheilsuþing já? Frá þeim sem tröðkuðu á heilsu lýðsins í tvö ár? Mjög gott. Hvað næst? Að grænmetisætur og loftslagsprestar heimsins hendi í þing um mikilvægi hinnar blóðugu nautalundar í mataræði okkar?