Eldur Deville skrifar:
Trúnaðarmaður sem sat í stjórn góðgerðarsamtaka fyrir ungmenni, sem telja sig trans, hefur sagt af sér í kjölfar uppljóstrana um að hann hafi flutt erindi á ráðstefnu sem haldin var af samtökum sem stofnuð voru af dæmdum barnanauðgara. Dr. Jacob Breslow sem var ráðinn trúnaðarmaður fyrir Mermaids í júlí nú í sumar. Breslow er dósent í svokölluðum „hinsegin fræðum” við kynjafræðideild London School of Economics.
Íslenskir framlínu-transaktívistar hafa á síðustu dögum reynt að verja starfsemi Mermaids með kjafti og klóm. Það vekur til umhugsunar hvort ástæða sé til að rannsaka barna og unglingastarf Samtakanna 78 fyrir alvöru, þar sem starfsemin þeirra er nauðalík þeirri hjá Stonewall og Mermaids.
Í gær, þann 3. október sagði Breslow af sér eftir að það byrjaði að spyrjast út að hann ætti sér vafasaman bakgrunn og að virðist vera stuðningsmaður barnaníðinga, þar á meðal að hafa talað á málþingi sem haldið var af B4U-Act – “góðgerðarstofnun” sem stofnuð var árið 2003 af dæmda barnanauðgaranum Michael Melsheimer.
Kynning Breslow bar yfirskriftina Sexual Alignment: Critquing Sexual Orientation, The Pedophile, and the DSM V. Í fyrirlestrinum kynnir Breslow hugmyndina um að meðhöndla barnaníð sem kynhneigð, markmið sem B4U-Act hefur lengi talað fyrir.
Í stofnyfirlýsingu sinni fullyrða þeir að tilgangur þeirra sé að „efla opinberlega faglega þjónustu og úrræði fyrir sjálfgreinda einstaklinga (fullorðna og unglinga) sem laðast kynferðislega að börnum og þrá slíka aðstoð.
En þó að B4U-Act segi sig sem virðulegan málsvarahóp, þá er margt af því sem það mælir fyrir er normalísering af barnagirnd.
Þrátt fyrir að samtökin haldi því fram að afstigmatisering myndi styrkja þá sem laðast kynferðislega að börnum til að leita eftir stuðningi og meðferð, þá sagði dæmdi barnaníðingurinn og stofnandi þess beinlínis að þau hefðu mun illvígari markmið.
Árið 2009 ráðlagði, stofnandinn, Michael Melsheimer öðrum barnaníðingum sínum, að nýja nálgunin myndi beinast að því að afla samúðar almennings með því að fullyrða ranglega að ætlunin væri að koma í veg fyrir kynferðislegt ofbeldi gegn börnum með því að mýkja viðhorf almennings til þeirra. Það eru til skjáskot af orðaskiptum voru þar sem Melsheimer átti samskipti við „boylovers“ á barnaníðingaspjallinu Boy Chat.
Sumir barnaníðingar á Boy Chat höfðu áhyggjur af því að B4U-Act myndi, í leyni, reyna að koma í veg fyrir að þeir ættu í kynferðislegum samskiptum við börn. Við þá félaga sagði Melsheimer: „Vertu viss um að þú munt ekki finna neina tilvísun til að koma í veg fyrir brot. Þú getur treyst því.
Í umræðunum kom í ljós að Melsheimer hafði leitað eftir stuðningi við ætlunarverk sín hjá stofnendum hins alræmda barnaníðingshrings, North American Man/Boy Love Association (NAMBLA).
Í dag heldur B4U-Act áfram að mæla fyrir barnagirnd sem lögmæta kynhneigð eða persónuauðkenni, og staðfestir beinlínis að það er hvorki reynt að draga úr eða útrýma kynferðislegri löngun til barna, né hvetja barnaníðinga til þess að leita meðferðarúrræða.
Samtökin hafa einnig barist fyrir því að breyta og að lokum fjarlægja skilgreininguna pedophilia eða barnagirnd úr DSM-5 greiningarkerfinu.
Á málþingi samtakanna árið 2011 las Breslow upp úr blaði þar sem hann líkti því að misnota barn við sjálfsfróun á skó.
En brenglaða saga Breslow með viðhorfum til barnaníðinga stoppar ekki þar. Árið 2016 lagði Breslow fram doktorsritgerð sína, þar sem hann hélt því fram að sum börn væru „hinsegin“.Þetta leiddi til síðari blaðs sem hann gaf út árið 2020 sem ber titilinn „Daður við Ríki íslams: Hinsegin bernska með snertingu af nútíma kynlífspólitík“. (á frummálinu: “Flirting with the Islamic State: Queer Childhood with a Touch of Contemporary Sexual Politics.”)
Greinin lýsir sjálfri sér þannig að hún „greinir kynferðislegan flöt á tælandi samskiptum (e. radicalised discourses of so-called grooming), hún opnar nýjar leiðir til að skilja sambandið milli kynhneigðar í æsku, kynferðisofbeldis og kynja- og kynlífspólitík samtímans.
Síðast á síðasta ári gaf Breslow út bók sem ber titilinn „Ambivalent Childhoods: Speculative Futures and the Psychic Life of the Child“ eða á íslensku: Tvíræð bernska: Íhugandi framtíð og sálarlíf barnsins.
Breslow lýsti bókinni þannig að hún væri að kanna „hinsegin langanir barna“. Einn kafli, sem ber titilinn „Þrá barnið“,hefst með lýsingu á 12 ára barni sem dansar og líkir eftir kynlífsathöfnum fyrir framan hóp fullorðinna.
„Þegar hreyfingar hans breytast frá þeim sem líkja eftir break-dansara yfir í þær sem líkja eftir kynlífsathöfnum, þar sem mittið fer fram og tilbaka og í hringi, … ég lendi í hrífandi bylgjum minninga, auðkenningar og löngunar … löngun í hann sjálfan, “ skrifar Breslow.
Við kynningu á bókinni á netinu sagði Breslow: „Hvað gerum við þegar hinseginleikinn er í takt við viðfangsefni sem ekki er auðvelt að eiga við og eru álitin síður virðingarverð? … Er það virkilega vandamál að börn eða ungmenni stunda kynlíf? Eða er það [vandamálið] við hvaða aðstæður kynlífið á sér stað?“
Breslow fordæmdi einnig „refsingastefnuna“ fyrir meðferð þess á kynferðisafbrotamönnum og endurómaði fyrri vinnu sem hann hefur unnið þar sem hann hafnar þörfinni á skráningu kynferðisbrotamanna.
Breslow nefndi einnig sem innblástur fyrir eigin skrif, bók Judith Levine frá 2002, Harmful To Minors: The Perils Of Protecting Children From Sex þar sem hún skrifaði að „kynlíf sé í sjálfu sér ekki skaðlegt fyrir ólögráða börn“ og rökstuddi lækkun sjálfræðisaldurs til tólf ára. Einn helsti fjármögnunaraðili bók hennar, Lawrence Allen Stanley, var lögfræðingur sem hafði áður varið samtök barnaníðinga, North American Man Boy Love Association (NAMBLA), og var handtekinn árið 2002 fyrir að reka vefsíðu sem sýndi og seldi barnaklám.
Í bók sinni útskýrir Breslow að það að hugtaksvæða börn sem „transgender“ sé til þess fallið að staðla hugmyndina um kynvitund. „Notkun sakleysis í æsku til að innprenta kynvitund staðfestir sterkt tilkall til sjálfskilgreiningar kyns,“ segir Breslow.
Akademískur samstarfsmaður sem lofaði verk Breslow við útgáfu bóka 2021, transkona að nafni Jules Gill-Peterson, hefur skrifað mikið um þetta efni. Gill-Peterson, dósent við John Hopkins háskólann, gaf út Histories of the Transgender Child árið 2018 með fjármögnun frá John Money Fellowship frá Kinsey Institute við Indiana University.
Í bók Gill-Peterson er ekkert minnst á tilmæli kynfræðingsins John Money um að börnum sé sýnt klám til að staðfesta „kynvitund“ þeirra, né grein Money sem gefin er út af tímaritinu Paidika sem er hliðholl barnaníðingum. Gill-Peterson heldur því fram að „fjarlægja skal “hlægilegar ákvarðanir” eins og læknisfræðilegan sjálfræðisaldur“ til að leyfa börnum að taka „eigin ákvarðanir“.
Athyglisvert er að Breslow hefur sett fram harða gagnrýni á þá sem eru ósammála skoðunum hans. Í ársbyrjun hélt Breslow erindi við háskólann í Cambridge undir yfirskriftinni „Sex is Real,“ and other Gender Critical Non Sequiturs: A TERF Grammar Book“ þar sem hann fordæmdi femínista og kynvitundarefins fólk sem varpa ljósi á mikilvægi líffræðilegs kyns í jafnréttismálum og umræðum.
Þrátt fyrir sögu sína gerðist Breslow trúnaðarmaður fyrir “transbarna”samtökin Mermaids í lok júlí 2022 og hafði gegnt því hlutverki þar til í gær, er hann sagði af sér í kjölfar opinberunar á fyrri stuðningi hans orðræðu sem lofsamar barnaníð.
Mermaids er ”góðgerðarstofnun” sem er skráð í Bretlandi sem segist styðja „transgender, non-binary og kynsegin” börn, ungt fólk og fjölskyldur þeirra. Mermaids var stofnað árið 1995 og talsmaður fyrir aðeins kynstaðfestandi nálgun á kynamaungs fólks. Þau mæla fyrir að greiða leið fólks að kynþroskabælandi lyfjum, krosshormóna og skurðaðgerða fyrir ólögráða börn. Síðustu vikur hafa Mermaids sætt gagnrýni eftir að leynileg rannsókn leiddi í ljós að þær voru að senda drakónísk brjóstastraubindi til unglingsstúlkna án vitundar foreldra. Vegna fjölda kvartana í kjölfar skýrslunnar tilkynnti breska góðgerðarnefndin (Charity Commission) að þeir væru að hefja rannsókn á stöðu félagsins. Rannsóknartilkynningin kemur í kjölfar þess að Mermaids hófu málaferli til að fá afturkallaða góðgerðasamtakaleyfis annars bresks góðgerðafélags. Mermaids hafa verið harðlega andvíg góðgerðarstarfi LGB Alliance, (vinasamtaka LGB teymisins/Samtakanna 22) félags sem hefur lýst áhyggjum sínum af sjúkdómavæðingu barna sem falla ekki að úreltum staðalímyndum kynjanna. Málið var fyrst tekið fyrir hjá dómstólnum í september og mun halda áfram nú í nóvember. Sá sem þetta ritar hefur verið viðstaddur málaferlin og mun halda því áfram uns málið er til lykta leitt.
Núverandi forstjóri Mermaids er Susie Green, sem margir hafa sakað um siðleysi við kynskiptaferli sonar síns. Green hefur áður játað að fyrrverandi eiginmaður hennar hafi agað son sinn fyrir að leika sér með kvenleg leikföng sem barn og að drengurinn hafi byrjað að segjast „stelpa“ eftir að þessi leikföng voru tekin af honum. Green fór með son sinn til Bandaríkjanna til að ná þeim í kynhormóna þegar hann var 13 ára og stóð frammi fyrir lagalegum áskorunum í Bretlandi. Dr. Norman Spack frá Boston barnaspítalanum setti son Green á estrógenmeðferð til að stöðva vöxt hans. Stuttu síðar flaug Green son sinn til Tælands fyrir „kynstaðfestingar“ aðgerð. Í Ted-talk ræðu sem Green hefur haldið sem er aðgengileg á YouTube hlær hún yfir því að sonur hennar hafi ekki verið nægjanlega vel vaxinn niður til þess að búa til gervipíku á hann.
Samkvæmt Times hafa Mermaids lýst því yfir að hafa ekki vitað um framkomu Breslow á B4U-Act ráðstefnunni áður en fjölmiðlar höfðu leitað til þeirra, en þessaar upplýsingar sem hérna eru týndar til í þessari grein voru mjög auðfinnanlegar með einfaldri Google leit.
Síðan Breslow sagði sig úr stjórn Mermaids hefur Breslow eytt öllum reikningum sínum á samfélagsmiðlum og London School of Economics hefur fjarlægt hann af starfsmannalista sínum.
Greinin er unnin í samvinnu við Reduxx