Eftir Geir Ágústsson:

Óumdeildir stjórnmálamenn eru gagnslausir. Þetta sagði einn umdeildasti og á sínum tíma gagnlegasti stjórnmálamaður Íslands nýlega og þessi orð koma mér oft til hugar þegar ég les fréttir um íslensk stjórnmál eða íslenska stjórnmálamenn. Stjórnmálamenn eru einstaklingar sem hafa boðið sig fram til að stjórna, taka ákvarðanir og berjast fyrir sinni sýn á samfélagið í blússandi samkeppni við aðra slíka einstaklinga með aðrar hugmyndir. Um leið taka þeir ábyrgð á orðum sínum og verkum og kenna ekki öðrum um eigin afglöp. Menn læra jú af mistökum og allt það.

Svona virka íslensk stjórnmál ekki, og mögulega er hægt að segja eitthvað svipað um stjórnmál flestra ríkja. Stjórnmálamenn virðast fyrst og fremst vera í vinsældasamkeppni sem felst í að lofa sem mestu fyrir annarra manna fé án þess að hægt sé að greina einhverja sýn eða hugmyndafræði í orðum þeirra og verkum, og allt með það að markmiði fyrst og fremst að hljóta endurkjör og forðast alvöruvinnu. Þeim finnst gaman að klippa á borða en leiðinlegt að laga göturnar. Þeir daðra við lista- og fjölmiðlamenn og keppast um að komast í sviðsljósið. Þegar klúðrin skjóta upp kollinum er embættismannakerfinu kennt um og skiptir þá engu máli hvað opinberir starfsmenn hafa varað mikið við yfirvofandi vandamálum.

Mögulega er borgarstjóri Reykjavíkur góður persónugervingur þessarar nútímalegu tegundar stjórnmálamanna. Reykjavík er hænufeti frá greiðsluþroti og heldur sér uppi á yfirdráttarlánum og skuldabréfasölu á háum vöxtum. Innviðirnir eru sprungnir, lítið fé til framkvæmda og viðhalds og biðlistar örlög margra sem þurfa á þjónustu sveitarfélags síns að halda. Hvað gerir borgarstjóri þá? Jú, daðrar við frægan skemmtikraft og tilbúinn að taka sér hlé frá slökkvistarfinu í ráðhúsinu, að því marki sem borgarstjóri tekur yfirleitt þátt í því, til að skemmta honum.

Ábyrgðin er auðvitað kjósenda. Þeir láta kerfisbundið plata sig og jafnvel farnir að venjast því að minni þjónusta gegn hærra verði í umhverfi vaxandi skuldasöfnunar sé eitthvað eðlilegt og sjálfsagt. Kannski finnst þeim tilhugsunin um heimsókn skemmtikrafts vera bærilegri en tilhugsunin um enn þyngri skattbyrði gegn enn minni þjónustu. Kannski er hlutfall kjósenda sem hefur aðgang að troginu orðið svo hátt að það hefur áhrif á niðurstöður kosninga. En það kemur að skuldadögum. Kannski borgarstjóri spili á fiðluna sína á meðan, með skemmtikraft sér við hlið.